Γελαστά, μόνο για άντρες...και καλή χρονιά!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Τα ξενέρωτα που (ευτυχώς) δε σας "έκατσαν"
για ρεβεγιόν σ' έχουν κουράσει...
Έχεις τάχα ξεχαστεί απ' το απόγευμα
σε μια απασχόλησή σου, που αυτή την θεωρεί βαρετή...
Χαμήλωσε τα φώτα...
Άσε τα λαμπιόνια του δέντρου να φωτίζουν περισσότερο...
Βάλε χαμηλά τη μουσική, βγάλε απ' το ψυγείο τη ροζ σαμπάνια
κι αφού ίσως δεν τα καταφέρνεις καλά με τη μαγειρική
σέρβιρε τα ορντέβρ που παράγγειλες απ' το χλιδάτο εστιατόριο...
Οπωσδήποτε ν' ανάψεις κεριά!
Πάρε τα ποτήρια σας και πλησίασε την προσφέροντάς της το...
Άφησε τη μουσική να συνοδεύει τα τελευταία λεπτά της χρονιάς
και προσπάθησε να 'σαι ευχάριστος, ερωτικός θα 'λεγα,
χωρίς ν' αναφέρεσαι σε ποδοσφαιρικά, πολιτική,
πεθερικά και οικονομικά ζητήματα... Απλά, αφήσου...
Καλή Χρονιά λοιπόν κι ευτυχισμένο το 2009!!!


Υ.Γ: Οι παραπάνω οδηγίες επιτυγχάνουν 100%
αν δεν είσαι παντρεμένος και δεν υπάρχουν παιδιά
στο σπίτι. Σε κάθε άλλη περίπτωση ενδεχόμενα ξεφύγουν
τον έλεγχο με επώδυνες επιπτώσεις στην υγεία σου...


(Barry White "never,never gonna give you up")

Καλά Χριστούγεννα...με οργή και μίσος!

Από παιδί σιχαινόμουν τις γιορτές και τα πανηγύρια...
Μου την έδινε στα νεύρα το επίπλαστο της "χαράς των ημερών",
όταν οι πιο σιχαμεροί του ανθρώπινου είδους επικαλούνταν
την αγάπη γι' αυτές τις μέρες, προκειμένου να εξυπηρετήσουν
εαυτούς με marketing, πολιτική, εξαπάτηση
και γενικά ότι έχει να κάνει με την ιδιοτέλεια.
Μπαμπάδες που παραμυθιάζουν τα παιδάκια τους
με την χοντρόκωλη καρικατούρα
της cola που την αποκαλούν Αη Βασίλη,
εμπορικά κέντρα στολισμένα αηδιαστικά φωταγωγημένα
κατασπαταλώντας ενέργεια, μπαμπάδες που τάχα ξεφεύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας
φορτώνοντας την κωλο-πιστωτική...
Πάλι σπασίκλας θα γίνω...
Ας αφήσουμε το παραμύθι του κοκκινοχοντρόκωλου εμβλήματος...
Το παιδί θα εκτιμήσει αλλιώς μια κίνηση
προσφοράς από το γονιό του.
Ας μη δηλητηριάζουμε με το αθώο αυτό ψέμα
τη σχέση μας με το παιδί.
Αφού μοιραία θα το ανακαλέσουμε αύριο.
Δεν αγοράζεις με χρήμα την ευτυχία ούτε την αγάπη ενός παιδιού!
Ασχολήσου, παίξε μαζί του, κυλίσου στο πάτωμα όπως αυτό,
κάνε το να σε νιώσει δικό του...
Σταμάτα και κοίτα το στα μάτια...
Είναι εύκολο να καταλάβεις τι πραγματικά θέλει!
Εσένα, μόνο εσένα και μια αγκαλιά...
Δωσ' του αγάπη κι έχει τα πάντα!

Κλείνοντας θέλω ν' αναφερθώ στο μαύρο χάλι που μας δέρνει...
(η roadartist αγανακτισμένη μου 'στειλε αυτό)
Δε θα πω γι' αυτούς τους Άχρηστους που μας κατακλέβουν με τον αρχηγό τους να παίζει playstation και να ζει ως άλλη Lara Croft στο Tomb Raider μη αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει γύρω...
Δε θα γράψω άλλο για Κινέζους και αγώνες
αφού ξέρω πια ως που μπορώ να φτάσω...
Δε θ' αναφερθώ στα φασιστοειδή που τραβώντας τ' όπλο
(τ' οποίο τους δώσαμε για να μας προστατεύουν)
πυροβολούν και σκοτώνουν τα παιδιά μας.
Οι "γιορτές" και οι "μέρες αγάπης" που εξαγγέλει ο κάθε Μαλ*κας που φωτίζει δέντρα, που διαχειρίζεται τις τύχες μας,
που παίζει την Ελλάδα μου στο playstation...
Αυτές λοιπόν οι "γιορτές" και οι "μέρες αγάπης" δε θα φτάσουν ποτέ ξανά στο σπίτι του Αλέξανδρου, του Μιχάλη, του Σωτήρη, του Γιάννη κι όποιου άλλου παιδιού δολοφονήθηκε ή δολοφονείται κατ' εξακολούθηση και καθ' οιονδήποτε τρόπο από σας,
τα ίδια, γνωστά, μαύρα σκυλιά!
Εύχομαι πένθος βαρύ να σκιάσει τα πλούσια σπιτικά σας,
κι όσα κλέβετε και κλέψατε να γίνουν συμφορές
που θα σας χτυπάνε αλύπητα...

Υγεία σ' όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους, ευλογία, ευτυχία κι αληθινή αγάπη...
Είναι το μόνο όπλο ενάντια στην κάθε κρίση!
Καλά Χριστούγεννα!

(Μάνου Χατζηδάκη "Τα παιδιά κάτω στον κάμπο")

Το γελαστό, κατάλληλο "φάρμακο"...

Μέσα στην απέραντη οργή κι αγανάκτηση,
βλέποντας την εξέλιξη της κοροϊδίας
να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο
για τα "σκάνδαλα προς διαλεύκανση"...
Κι έχοντας θυσιάσει ένα μικρό παιδί για
να καλύψουν όλο αυτό το όργιο,
ενώ παράλληλα παρέχεται κάθε
προστασία στο δολοφόνο (δες εδώ)...
Διαπίστωσα ότι τελικά το "φάρμακο" υπάρχει!!!
"Φυτρώνει" στην Κρήτη και ίσως χρειάζεται να
φέρουμε κι εδώ αυτόν το σπόρο...
Απολαύστε το τραγούδι...
Αφιερωμένο...

(Νίκος Κυριακάκης "ήρθανε οι ειδικοί φρουροί" του Ευθύμη Ζαχαριουδάκη)

"Μαζί..."

Τα πρωινά ένας ψεύτης ήλιος
προσπαθεί να με κάνει να ονειρεύομαι...
Τα μεσημέρια πάντα βρέχει και τώρα πια
τα απογεύματα δεν είναι γελαστά...
Τις νύχτες, φωτιές καίνε τα όνειρά μας...
αναστάτωση και πόνος,
στην πάντα τεχνητή θαλπωρή του γκρίζου...
Λείπεις μα είσαι εδώ...
Φεύγεις...μα δεν λείπεις!
Μείνε αγκαλιά μου ώσπου να περάσει η μπόρα.
Ώσπου να 'ρθεις ξανά, χαρά να φέρεις...


("απλά κι αληθινά" Ανδρέας Τσουκαλάς 1992)

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος XI )

Και πάλι σήμερα ακούραστοι, οργισμένοι ήμασταν εκεί!
Αλλά δεν ήμασταν πλέον γελαστοί!
Ένας εκ των "πραιτόρων των πόλεων" είχε φροντίσει
να λείψει για πάντα ο γιος του τάδε...
Όπως ίσως "κατά λάθος", κάποιος έτερος "πραίτορας"
αποφασίσει να λείψει ο γιος ή η κόρη, του Τάδε, του Δείνα!
Για τον εργασιακό μεσαίωνα, την κοινωνική ανισότητα,
τις περικοπές εξόδων στις οποίες εξαναγκαζόμαστε,
το μαύρο χάλι και την καταλήστευση των πολιτών,
τις ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις,
το πλιάτσικο, τις τρελλές αγελάδες, τη νόσο των πουλερικών,
την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την ανομβρία,
το κλείσιμο της Πειραϊκής - Πατραϊκής, τον πόλεμο σε Ιράκ,
Αφγανιστάν, διάλυση ΕΣΣΔ, την βαθμολογία του Εργοτέλη
κι ότι άλλο άλλο φανταστείτε...
ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ!!!
ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

Ε, ναι λοιπόν, έχω εμπάθειες!!!

Υ.Γ: Ξεστραβώθηκα όλο το απόγευμα για να δημιουργήσω το άνωθι
φωτογραφικό ανοσιούργημα. Εύχομαι να εισπράξω τουλάχιστον
μια μήνυση και να μην πάει τσάμπα τόσος κόπος...

("mother" και "goodbue blue sky" από τους Pink Floyd)

Αίσχος!!!

Πέρα από οργή και θλίψη έχω αβυσσαλέο μίσος και θυμό!
Τόσο που δεν ξέρω αν μπορώ να ελέγξω και να μην αρχίσω να
χυδαιολογώ για τους πληρωμένους φονιάδες που "αστυνομεύουν"
τη χώρα τραμπουκίζοντας και σκοτώνοντας πιτσιρίκια...
Κατακάθια, απολειφάδια, ντροπή και αίσχος της κοινωνίας:
Εσείς και οι πολιτικοί σας προϊστάμενοι εγκαταλείψτε τη χώρα
πριν γίνετε αποδέκτες της λαοδικίας.
Ανήκετε σε άλλες, σκοτεινές εποχές, μαύρων σελίδων της Ιστορίας!
Θάνατος στο φασισμό!!!



(ακούγεται το θέμα από "τα πέτρινα χρόνια" του Σταμάτη Σπανουδάκη)

"Κράτα με..."

Αν είσαι άρρηκτα συνδεδεμένος με κάτι...
Αν αυτός είναι ο σκοπός της ζωής σου...
Κι αν αυτό με το οποίο είσαι δεμένος,
είναι η δικαίωσή σου στη ζωή...
Αν ζεις κι αναπνέεις για κάτι τόσο μοναδικό...
Τότε τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σπάσει αυτόν το δεσμό...
Και ξέρεις, βαθιά μέσα σου, ότι νικάς...σιωπηλά!
Επειδή όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν φτηνά...
Αν θες, αυτό πες το...αγάπη!!!

Ο "γέρος" και η θάλασσα...

Πέρασα και σήμερα το δικό μου γελαστό απόγευμα

δίπλα στη θάλασσα, όπως συνηθίζω εξάλλου
τα τελευταία χρόνια...
Βρέθηκα πάλι μόνος μαζί της, σκέψεις, μνήμες,
αδυναμίες και πάθη...
Όλα τα 'ζησα κοντά της κι όλα ανέκαθεν
τα μοιραζόμουν μαζί της...
Μου ευχήθηκε, τη χάιδεψα στοργικά
βρέχοντας λίγο το χέρι μου...
Εξομολογήθηκα τους φόβους μου...
Χθες έκλεισα τα 36... Θύμισες παιδικές γέμισαν το μυαλό μου.
Μάτια θολά, μυρωδιά από σαπούνι στο ζιπουνάκι,
τρέκλιζα στα πρώτα βήματα, η φωνή της μάνας στο σοκάκι
κι η θάλασσα πάντα εκεί...
Τύφλωνε την παιδική μου ματιά το ηλιοβασίλεμα
που ανακλούσε πάνω της κι εγώ ζαλισμένος χανόμουν
στο απέραντο γαλάζιο της...
Σήμερα ζω απ' αυτή, την αγαπάω πιο πολύ,
δεν την πουλάω, δεν την χαρίζω, δε συμβιβάζομαι...
Γύρισα σπίτι και μπήκα να δω τα νέα...
Κι είδα αυτό...
Είναι γραμμένο από τους Ειδικούς στο ναυτιλιακό ρεπορτάζ
κι όχι από παπαγαλάκια φερέφωνα...
Για όσους αντέχουν την αλήθεια και δεν πιστεύουν
στα παραμυθάκια με θησαυρούς και κινέζικους δράκους!


( στη φωτό είναι ο φίλος και συνάδελφος Διονύσης...
ο Θεός να τον έχει καλά κι όλους τους αερίτες και μη )

Η μουσική έχει τίτλο "Πειραιάς" κι είναι από το δίσκο "λιμάνια" του Στέφανου Κορκολή 1994

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος X )

Μαζευτήκαμε λοιπόν και χτες οι γελαστοί,
στο Σύνταγμα (κατ' ευφημισμόν ονομασία πλέον αφού
ο θεσμός παύει σιγά σιγά να υφίσταται)
ή στο κοινοβούλιο μην πω και βάλω τα γέλια!
Στη μητρόπολη των τεχνών,
στη γενέτειρα της δημοκρατίας,
στη χώρα των Ολυμπιακών αγώνων
και των ηρωικά κεκτημένων ιδανικών,
υποδεχτήκαμε ως έθνος τον μακελάρη
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
το μελλοντικό αφεντικό που θα βάλουμε
στην εθνική περιουσία μας,
τον ηγέτη ενός προοδευτικού καθεστώτος
μιας κυριολεκτικά με το βούρδουλα
αναπτυσσόμενης οικονομίας...

Μιας εύθραυστης οικονομίας που το μεγαλύτερο της
επίτευγμα ήταν να βρει και να ταΐσει με μίζες κάτι
λιγούρια σαν τα ανθελληνικά γουρούνια που έχουμε εδώ,
προκειμένου να παραδώσουν άνευ όρων την εθνική μας
ασφάλεια και κληρονομιά στους βάρβαρους.
Το παιχνίδι όμως τώρα αρχίζει και πιο άγριο από ποτέ!
Θ' απηύθυνα ανοιχτή πρόσκληση για μια φιέστα στο λιμάνι
κ.κ. χοντρόκωλοι...Μολών Λαβέ λοιπόν και μην ξεχνάτε
πως είμαστε σε αναμονή πληθώρας αποφάσεων
των ανωτάτων δικαστηρίων...
Για να δούμε ποιος θα σας δικαιώσει...

Λίγη γελαστή...ανάταση!

...Ο καημένος ο καιρός, βοηθάει όσο μπορεί
για να διώξει τις μαύρες σκέψεις απ' το νου...
Δεν παύει όμως να είμαστε στο τέλος του φθινοπώρου
και να μαστιγωνόμαστε ψυχοσωματικά από αυτή
τη θύελλα που μαυρίζει την κάθε μας μέρα...
Έρχονται για μένα ακόμα πιο σκληρές μέρες
εν όψει πολιτικών εξελίξεων
(υπογραφή συμφώνου συνεργασίας Ελλάδας - Κίνας στις 26/11)...
Φυσικά δε θα μείνω με τα χέρια σταυρωμένα...
...Ηρεμώ λοιπόν κι ανασυντάσσομαι με αυτό το τραγουδάκι
που θέλω να μοιραστώ μαζί σας και το χαρίζω
σ' αυτή που μου λείπει κάθε μέρα πιο πολύ...
Στη ζωή που θέλω να 'χω και στερούμαι!
Φιλιά!

Αν μ' αγαπάς

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς.
Θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Μα αν όλα αυτά
που μοιάζουν όνειρα τρελά γίνουν μια κραυγή
αν όλα αυτά κι ό,τι κι αν έχω φανταστεί δε θα 'ρθει
θα 'ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως θα σβηστεί
ίσως γιατί για μένα ο κόσμος είσ' εσύ μόνο εσύ
Αν μ' αγαπάς
δε θα 'χει σύνορα για μας ούτε μοναξιά
με το βοριά και με τ' αστέρια της νυχτιάς συντροφιά
Αν μ' αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς θα μιλάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς μόνο αν μ' αγαπάς
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει σύνορα για μας μόνο αν μ' αγαπάς

Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Γελαστό, οργισμένο απόγευμα...

Μεσημέρι, ξαπλωμένος στο κρεβάτι να διαβάζω ένα αληθινό βιβλίο,
ενός πολύ μαγκιόρου, αγωνιστή και συγγραφέα.
Μόνο και μόνο για μουρμούρα και ξεκάρφωμα,
έχω την τηλεόραση ανοιχτή στην εκπομπή αυτηνής,
της βλαχο-δήθεν διανοούμενης και τελειώνοντας κάθε σελίδα
κοιτάω την τηλεόραση καμαρώνοντας το χάλι
και την εγκεφαλική κατάντια του νεοέλληνα.
Διακοπή για διαφημίσεις:
"Μαζί με το κουτσομπολίστικο πατσαβουρο-περιοδικό,
δώρο η κασετίνα με τα τραγούδια
(του ξεπουλημένου συνθέτη - προδότη της Φορμόζας)
που σημάδεψαν την εποχή, τους αγώνες και την εξέγερση
του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα..."
Τι λέτε ρε παιδιά...(;;;)
Τι περιμένετε μωρέ;;;
Αρπάξτε τα Cherokee και τα Wrangler
κι αμοληθείτε στην Πατησίων...
Και το cd του περιοδικού στη διαπασών!
Χούντα μωρέ δεν έχουμε και τώρα;
Ζήτω η Επανάσταση!!!
Ζήτω οι προδότες, δωσίλογοι τροβαδούροι,
πολυβραβευμένοι "αγωνιστές" συνθέτες
κι "ευρωκομμουνιστές" χαμαιλέοντες...
Ζήτω...ζήτω...ζήτω...

Δεν ξέρω κάποιον απ' αυτούς που αυτοαποκαλούνται
σήμερα αγωνιστές και καπηλεύονται τη μνήμη των ηρώων,
δεν ξέρω κάποιον λοιπόν που να ζει χειρότερα
από αυτούς τους επιζήσαντες που "ψόφησαν στην ψάθα"...
Υπάρχουν μόνο 2 σφαίρες σφηνωμένες ακόμα στα πόδια
και τους γοφούς του πατέρα μου, που θα τις πάρει στον τάφο
και δάχτυλα σπασμένα απ' τους ασφαλίτες...
Δεν ζήτησε ποτέ ανταμοιβή γι' αυτό που ένιωσε κι έπραξε τότε.
Συνέχισε να 'ναι οικοδόμος...
Δεν γράφω αυτή τη στιγμή γυρεύοντας δικαίωση...
Φωνάζω και οργίζομαι με την θεοποίηση των δήθεν...
Καλά λοιπόν τα τραγουδάκια και το σπρέχεν
αλλά οι επαναστάσεις αγαπητοί μου ξεκινάνε
από τα πεζοδρόμια κι όχι απ' τα γκαλά,
βάφονται με αίμα κι όχι με κομοδινί μπογιά μαλλιών,
και πρέπει να ματώσει ο κώλος σας απ' το κυνήγι
και το βρομόξυλο, δεν το κάνεις με Cherokee...
Ξέρω πολλούς "κομμουνιστές" με Cayenne,
θαμώνες μαγαζιών που παίζουν τα "αντιστασιακά"
του προδότη "αγωνιστή" κι όταν ο άτριχος θηλυπρεπής
ερμηνευτής ξεκινήσει κάνα άσμα με "βαθύ νόημα"
σηκώνουν όλοι τα μάτια στο ταβάνι αναπολώντας
τάχα μου "εκείνες τις μαύρες μέρες"...
Ρε αει στο διάολο!!!
Τιμή και δόξα στους πραγματικούς αγωνιστές
κι όχι στους φο κηφήνες...

( το παραδοσιακό Κρητικό τραγούδι που ακούγεται ερμηνεύτηκε
κι ενορχηστρώθηκε από τους τεράστιους
Ν. Ξυλούρη-Γ. Μαρκόπουλο κι είναι
το χαρακτηριστικότερο εκείνων των ημερών )

"Αχ, να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω..." (Μέρος ΙΙ)

Φιλαράκια μου,
χωρίς να θεωρώ λήξαν το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης
αναγκάζομαι βάσει ροής των γεγονότων να παραθέσω
και το σημερινό δημοσίευμα από το Έθνος
σχετικά με τις επιπτώσεις της "παραχώρησης"
του λιμανιού στους Κινέζους...
Τα αντίστοιχα είχαν δημοσιευτεί εδώ στις 26/9/08
και είχαν αναδημοσιεύσει ο αδερφικός φίλος Αντώνης,
η φίλη Μαριάννα, οι συνάδελφοι Λιμενεργάτες
κι όποιοι καλοπροαίρετοι άλλοι τυχόν μου διαφεύγουν
απολογούμαι και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!!!

Είναι λοιπόν μια ωμή παρουσίαση της τραγικής αλήθειας
κι είναι μια επιβεβαίωση της εγκυρότητας
των όσων αναγράφονται στο "Γελαστό απόγευμα".
Διαβάστε το άρθρο σε καμμία περίπτωση δεν περιμένω
τα εύσημα παρά μόνο επιβεβαιώνω την εμπιστοσύνη
που μου δείξατε κι ευχαριστώ ακόμα κι αυτούς
που τότε με λιθοβόλησαν.
Σας ευχαριστώ εκ βαθέων!

Γελαστοί και ήρωες!!!

Υποκινούμενος από την ανάρτηση της φίλης Μαριάννας
περί βολέματος των ταγμένων να προασπίζουν τα συμφέροντα μας
και να υπερασπίζουν μέχρις εσχάτων κάθε κεκτημένο μας
παραθέτω την ακόλουθη σκέψη...
Άραγε σκέφτηκαν ποτέ τη βόλεψη αυτοί οι ήρωες που
θυσιάζουν κατά καιρούς τις ζωές και τη λεβεντιά τους
στο βωμό του καθήκοντος;
Το αν φταίει κάτι, κάποιος ή απλά η "κακιά η ώρα"
αυτό δεν είμαι σε θέση να το κρίνω...
Έχω όμως ένα και μόνο τραγικό αποτέλεσμα...
Σ' όλους αυτούς τους Αετούς που θυσιάστηκαν...
Σ' όλα αυτά τα παλληκάρια που δε θα ξαναδούν,
μάνα, γυναίκα και τα παιδιά τους...
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει
και δαφνοστεφανωμένη η μνήμη σας.
Είμαστε περήφανοι που ζήσατε εδώ, κοντά μας
και λαμπρύνατε με την παρουσία σας την ιστορία
αυτής της χώρας που γεννάει ήρωες...

Παρακαλώ φίλοι, συμμεριστείτε το συνειρμό μου
και θυμηθείτε αυτά τα παιδιά όταν ο επόμενος
διορισμένος κοπρίτης σας κοιτάξει με αναισθησία
και σας πει "δεν είμαστε αρμόδιοι"...

Γελαστά, ιπποτικά με αγάπη...

Έτσι για λίγο chill out ας ξεκουράσουμε αυτιά και νου
με τη μουσική και τη φωνή του Bryan Adams
στο αγαπημένο τραγουδάκι...

(Everything I Do) I Do It for You
Look into my eyes - you will see
What you mean to me
Search your heart - search your soul
And when you find me there you'll search no more

Don't tell me it's not worth tryin' for
You can't tell me it's not worth dyin' for
You know it's true
Everything I do - I do it for you

Look into your heart - you will find
There's nothin' there to hide
Take me as I am - take my life
I would give it all - I would sacrifice

Don't tell me it's not worth fightin' for
I can't help it - there's nothin' I want more
You know it's true
Everything I do - I do it for you

There's no love - like your love
And no other - could give more love
There's nowhere - unless you're there
All the time - all the way

Oh - you can't tell me it's not worth tryin' for
I can't help it - there's nothin' I want more
Yeah, I would fight for you - I'd lie for you
Walk the wire for you - yeah I'd die for you

You know it's true
Everything I do - I do it for you


Χαρισμένο σ' όσους έχουμε τάξει
να προστατεύουμε στη ζωή μας...

Γελαστά...μελαγχολώντας

...Το 'χω δει πολλές φορές...
Κι ακόμα μία απόψε...
Το ίδιο αποτέλεσμα,
τα ίδια συναισθήματα...
Το ίδιο τραγούδι...
Ίσως μια αφορμή για ν' αγαπήσουν κάποτε
όσοι καθημερινά μας γυρνούν την πλάτη...
Χαρισμένο...

Γελαστό άλλοτε, θλιμμένο τώρα...

Το πάλεψα να μην γράψω τίποτα σήμερα...
Όμως η συνείδηση είναι ανίκητος αντίπαλος για μένα.
Άνοιξα την τηλεόραση...λεβέντες φαντάροι με άψογο βήμα
παρέλασαν και σήμερα τιμώντας την ηρωική επέτειο...
Παρέλασαν σε μια μισο-πουλημένη
απαξιωτική για τους πολίτες χώρα,
διατεθειμένοι ν' αγωνιστούν για την διαφύλαξη της αδικίας
κατά των απλών πολιτών και την θωράκιση των πολιτικών
συμφερόντων που ξεδιάντροπα ως μεσίτες
κατακερματίζουν την εθνική μας περιουσία...
Που ξεδιάντροπα προσπαθούν να μας πείσουν ότι λειτουργούν
κι "εργάζονται για το καλό μας"...
Που ρουφώντας τις τεράστιες κοιλιές τους μας τείνουν το ιδρωμένο,
γλοιώδες κι αδούλευτο χέρι τους φορώντας το πιο σιχαμερά
αηδιαστικό χαμόγελο του κόσμου...
Σίγουρα οι παππούδες μας δεν αγωνίστηκαν για να σώσουν
τα χοντρόκωλα τομάρια των προγόνων σας...
Εξάλλου οι πρόγονοί σας είχαν παραδώσει τα κλειδιά της
Ελλάδας κι είχαν δραπετεύσει στο εξωτερικό...
Κι όσοι έμειναν εδώ συνετάχθησαν με τον εχθρό!
Δεν έχυσαν το αίμα τους για να ξεπουλάτε εσείς
οικόπεδα σήμερα αλλά
για μια εδαφική ακεραιότητα που εσείς
σήμερα αδυνατείτε να προασπίσετε.
Έδωσαν μάχες για λευτεριά και ιδανικά,
λέξεις άγνωστες για εσάς που προπηλακίζετε απολυμένους εργάτες
επειδή απαιτούν τα αυτονόητα!
Μασόνοι, κολεγιο-αναθρεμμένοι τσογλαναρέοι του κερατά!
Πάρτε το χαμπάρι!
Όποιος δεν έχει επιβιώσει από μάχες δεν ξέρει να μάχεται!
Όποιος δεν κρατάει ψηλά το κεφάλι δεν δικαιούται να ζει!
Είμαστε λίγοι μα τρελλοί κι αγωνιζόμενοι μέχρις εσχάτων,
οι απόγονοι των φαντάρων του αλβανικού έπους!
Σταματήστε να ρεζιλεύετε την Ελλάδα...
Την μόνο ΔΙΚΙΑ μας Ελλάδα!

(ο ήχος είναι ηχογράφηση από επιθεώρηση του 1940...
μια παρλάτα που ακούγεται η Σοφία Βέμπο)

Ένα γελαστό...ζεϊμπέκικο!

Σήμερα, μέρα γιορτής, το μόνο δώρο που μπορώ να κάνω
σ' αυτούς που αγαπάω είναι μια αγαπημένη ζεϊμπεκιά
τραγουδισμένη απ' τον τεράστιο Δημήτρη Μητροπάνο.
Δεν είναι τυχαία φίλοι μου οι περίπου 15 Μήτσοι
που εδώ και χρόνια είναι κοντά μου!
Δημήτρη μπαμπά, Δημήτρη γιε μου, Δημήτρη φίλε...
Χρόνια σας πολλά...


(το post συμπληρώνει - όπως πάντα - ο ήχος)

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος ΙΧ )

Φιλαράκια μου,
οι εξελίξεις λόγω "μεταρρυθμίσεων" καλπάζουν,
η τσέπη ολοένα και αδειάζει κι εμείς που βαστάνε ακόμα
τα κότσια μας συγκρουόμαστε καθημερινά με την
κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική.
Έτσι το "Γελαστό απόγευμα" αυτό τον καιρό, περιορίζεται
στο να περιγράφει τις μπαρουτοκαπνισμένες και πιπερωμένες
απ' τα χημικά, σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας...
Έτσι λοιπόν και σήμερα βρεθήκαμε συγκεντρωμένοι
στο Πεδίον του Άρεως
απεργώντας για το μαύρο χάλι που μας δέρνει.
(δεν αναφέρω αιτήματα είναι σ' όλους γνωστά)
Ξεκινήσαμε όπως πάντα γελαστοί αλλά με δόντια να τρίζουν
και υψωμένες ατσάλινες γροθιές!
Φωνάξαμε δυνατά όσο ποτέ τα συνθήματα μας
κι αναβιώσαμε παλιές καλές ημέρες...
Κάποιοι ως φαίνεται (οι γνωστοί κυβερνητικοί εντεταλμένοι) ζήλεψαν την αίγλη και το θόρυβο του κατά παράδοση πιο θορυβώδους μπλοκ και θέλησαν να μας φιμώσουν
ή να βγάλουν τα πρόσφατα απωθημένα τους...
Γι' άλλη μια φορά στάθηκαν τυχεροί και η πρόκλησή τους
αυτή έπεσε στο κενό...
2 - 3 καημένα τα τσιμπήσαμε και θα τα ξεβρακώναμε
αν δεν παρέμβαιναν τα προεδρεία μας...
Πάλι λοιπόν μας πιπερώσανε,
πάλι φύγαμε γελαστοί και οι άλλοι ταπεινωμένοι,
πάλι στα γελαστά μας χείλη υπάρχουν νωπά τα συνθήματα...
"Φέρτε αστυνομία, φέρτε και στρατό,
εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό"
Σας φιλώ, αγωνιστικά και πάντα γελαστά...


(το υπέροχο τραγούδι σημάδεψε την σημερινή μέρα μου κι είναι χαρισμένο
σ' αυτούς για τους οποίους αγωνίστηκα, αγωνίζομαι και θ' αγωνίζομαι όσο ζω)

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος VIΙΙ )

Φιλαράκια μου,
όντας καλύτερα σήμερα αναδημοσιεύω το σχετικό άρθρο από το "Εθνος"...
Τα αναφέρει ειλικρινά και λεπτομερώς πλην ολίγων γαργαλιστικών
λεπτομερειών τις οποίες θα σχολιάσω στο τέλος
για να "γελάσουμε καλύτερα"...
Γιατί πάντα εμείς γελάμε τελευταίοι...Ιδού λοιπόν τα χάλια τους!!!

Επικύρωσαν νύχτα τη σύμβαση

Στο καφενείο της αίθουσας αναμονής κρουαζιερόπλοιων συνεδρίασε το ΔΣ του ΟΛΠ. Με χημικά απομάκρυναν τους εργαζομένους τα ΜΑΤ. Η συνεδρίαση είναι παράνομη και θα βγει άκυρη, τόνισαν νομάρχης και δήμαρχος Πειραιά

Με πραξικοπηματικό τρόπο και με τις δυνάμεις καταστολής να έχουν μετατρέψει από τις 12 το μεσημέρι το λιμάνι του Πειραιά σε εμπόλεμη ζώνη συνεδρίασαν σαν τους... «κλέφτες» χτες στις 9.40 το βράδυ στο καφενείο της αίθουσας αναμονής των κρουαζιερόπλοιων ο πρόεδρος Δ. Μπεχράκης, ο διευθύνων σύμβουλος Δ. Αναστασόπουλος και τα υπόλοιπα επτά μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΟΛΠ και επικύρωσαν με παράνομο τρόπο τη σύμβαση παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στην κινέζικη εταιρεία COSCO.

Η εντολή του πρωθυπουργού και του υπ. Ναυτιλίας κ. Αν. Παπαληγούρα από νωρίς το μεσημέρι ήταν να επικυρωθεί η σύμβαση, ακόμα και αν χρειαστεί να προπηλακιστούν και να χτυπηθούν από τις διμοιρίες του λιμενικού και των ΜΑΤ οι εργαζόμενοι, οι βουλευτές όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Περίπου στις 12 το μεσημέρι ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ κ. Νίκος Αναστασόπουλος ζήτησε από τους υπαλλήλους που εργάζονταν στο Μέγαρο του ΟΛΠ να σχολάσουν. Ομως οι υπάλληλοι δεν έφυγαν και μέσα στο κτίριο μπήκαν οι συνδικαλιστές από την ΟΜΥΛΕ και την Ενωση Λιμενεργατών και κατέλαβαν για περίπου 10 ώρες την αίθουσα συνεδριάσεων του διοικητικού συμβουλίου.

Μέσα και έξω από το κτίριο συγκεντρώθηκαν πολλές διμοιρίες της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού, έκλεισαν τη σιδερένια καγκελόπορτα του οργανισμού και με εντολή του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας απαγορεύτηκε η είσοδος στους δημοσιογράφους.

Περίπου στις 5 το απόγευμα αστυνομικοί και λιμενικοί απομάκρυναν με τη χρήση χημικών τους εργαζόμενους του λιμανιού που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στην είσοδο και στις ώρες που ακολούθησαν γίνονταν αλλεπάλληλες συσκέψεις στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και στα γραφεία του οργανισμού για την εξεύρεση λύσης.

Στις 8 το βράδυ ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας μαζί με όλους τους νομαρχιακούς συμβούλους και ο δήμαρχος Παναγιώτης Φασούλας, ο οποίος διέκοψε τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, κατέβηκαν στον ΟΛΠ μαζί με τους βουλευτές Ελπίδα Τσουρή από το ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτη Λαφαζάνη και Θοδωρή Δρίτσα από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Διαμάντω Μανωλάκου από το ΚΚΕ.

Ολοι οι βουλευτές μπήκαν μέσα στο κτίριο και περίμεναν να ξεκινήσει η συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου. Για να ήταν νόμιμη η συνεδρίαση θα έπρεπε να κληθούν να παραστούν σ' αυτήν ο δήμαρχος Πειραιά και δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων. Ομως αντί γι αυτό τα 10 μέλη του διοικητικού συμβουλίου κατέβηκαν από το κτίριο στον επιβατηγό σταθμό των κρουαζιερόπλοιων, για να συνεδριάσουν στην αίθουσα αναμονής σε τραπεζάκια καφενείου.

Τράπηκαν σε φυγή
Τηλεφώνησαν μάλιστα από το διοικητικό συμβούλιο στον κ. Φασούλα και του είπαν εάν το επιθυμούσε να του στείλουν περιπολικό της αστυνομίας για να τον κατεβάσει στη συνεδρίαση. Με μία αιφνιδιαστική κίνηση νομάρχης, δήμαρχος, βουλευτές και συνδικαλιστές κατέβηκαν στην αίθουσα αναμονής και τα 10 μέλη του διοικητικού συμβουλίου τράπηκαν κυριολεκτικά σε φυγή.

Οι ίδιοι διαμήνυαν 5 λεπτά αργότερα πως με σκορ 10 - 0 ενέκριναν την παραχώρηση του λιμανιού στους κινέζους, για να πάρουν την πληρωμένη απάντηση από το νομάρχη του Πειραιά, τον δήμαρχο και τους βουλευτές πως η συνεδρίασή τους δεν είναι νόμιμη και θα βγει άκυρη.

Ο νομάρχης μάλιστα είπε στον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου και στον διευθύνοντα σύμβουλο πως η συνεδρίαση έπρεπε να γίνει στην αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου με παρόντα και τα άλλα τρία μέλη και πως αν θέλουν να συνεδριάσουν ξανά στον Πειραιά, να μην το τολμήσουν, αλλά να πάνε να συνεδριάσουν στη μονή Βατοπεδίου με τον Εφραίμ.

Οι εργαζόμενοι έξω από τον ΟΛΠ φώναζαν το σύνθημα «Καραμανλή κηφήνα να πουλήσεις τη Ραφήνα» και όταν βγήκαν ο νομάρχης και οι υπόλοιποι πανηγύριζαν, γιατί κατάφεραν άλλη μία μικρή νίκη και δήλωναν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα για να μην πουληθεί το λιμάνι στους Κινέζους.

Ο πρόεδρος της ΟΜΥΛΕ Γιώργος Γεωργακόπουλος δήλωσε πως δεν πρόκειται να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις αν δεν ματαιωθεί το ξεπούλημα του λιμανιού, ενώ ο δήμαρχος Πειραιά Παναγιώτης Φασούλας είπε ότι «σήμερα με δυνάμεις καταστολής και τρομοκρατία προσπάθησαν να μετατρέψουν τον Πειραιά σε Πεκίνο».

ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ

Το μεγάλο γέλιο έπεσε όταν οι κατά τ' άλλα
ευπρεπείς κύριοι του Δ.Σ,
χωρίς καμία απειλή ή άσκηση βίας από τους εργαζόμενους
(εξάλλου φρουρούνταν), αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν
απ' το παράθυρο της αίθουσας συνεδριάσεων...
Λέτε να είχαν άγιο σκοπό και δεν ήθελαν να τους χαλάσουν τ' όνειρο;
Έστω! Επικυρώθηκε λοιπόν η συμφωνία
κι έγινε το χατήρι του δάμαλου...
Υπογραφές μπήκαν, όχι σε χρυσόβουλα και συμφωνητικά
αλλά μάλλον σε χαρτοπετσέτες και μπλοκ παραγγελιών
(παιδί...ένα καραφάκι στα παιδιά από μένα)...
Φυσικά υπήρχε κι ένα σχέδιο απόδρασης από θαλάσσης.
Όχι δεν θα πηδούσαν απ' τα παράθυρα στη θάλασσα
(δεν είναι και rangers)
υπήρχε πλωτό για να τους περάσει απέναντι στο κτίριο του ΥΕΝ!
Όλα έγιναν τέλεια κι έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι!
Και υπογραφές μπήκανε για να γίνει το χατήρι του δάμαλου
και εμείς εξασφαλίσαμε τη δικαίωση αφού αυτή η
"συνεδρίαση" ήταν μια άνομη παρωδία!
Θέλω κλείνοντας να ευχαριστήσω τα παιδιά και τον αξιότιμο
επικεφαλή τους που εκπροσωπώντας το νόμο,
διαφύλαξαν τα κινεζικά και πολιτικά συμφέροντα
και τις παρανομίες τις οποίες περιγράφηκαν παραπάνω...
Επίσης με συγκίνησε ο αξιότιμος επικεφαλής ο οποίος
τραγικά μας περιέγραψε ότι είναι κι αυτός εργαζόμενος
και δεν θέλει αντιπαράθεση με μας...
Πριν τελειώσει τη φράση του όλοι είχαμε βάλει τα
κλάματα και τρέχαμε να παρηγορηθούμε!
Συγχαρητήρια κυβερνοτραμπούκοι! Αύριο έχετε σειρά εσείς!

το τεράστιο, εξαγριωμένο κι επικίνδυνα οπλισμένο πλήθος
που απωθήθηκε με την "περιορισμένη" χρήση χημικών

η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε 4 ώρες μετά


Υ.Γ: Το σκληρό ροκ που ακούγεται είναι χαρισμένο
στον γελαστό φίλο μου Δημήτρη.

"For Whom The Bell Tolls" των Metallica
Μεταφράζεται "για ποιον χτυπά η καμπάνα" Δημήτρη μου!
Αλοίμονο τους!

Γελαστά αφιερωμένο!

Ένα παλιό, όμορφο τραγουδάκι των Deep Purple
που σημαδεύει κάθε στιγμή της ζωής μου.
Γραμμένο για κάθε μοναχικό "στρατιώτη της τύχης"...

Soldier of fortune

I have often told you stories

About the way

I lived the life of a drifter

Waiting for the day

When I 'd take your hand

And sing you songs

Then maybe you would say

Come lay with me love me

And I would surely stay

But I feel I 'm growing older

And the songs that I have sung

Echo in the distance

Like the sound

Of a windmill goin round

I guess I 'll always be

A soldier of fortune

Many times I 've been a traveller

I looked for something new

In days of old

When nights were cold

Ι wandered without you

But those days I thought my eyes

Had seen you standing near

Though blindness is confusing

It shows that you 're not here

Now I feel Im growing older

And the songs that I have sung

Echo in the distance

Like the sound

Of a windmill goin round

I guess I 'll always be

A soldier of fortune

Yes, I can hear the sound

Of a windmill goin round

I guess I 'll always be

A soldier of fortune

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος VIΙ)

Ήταν άλλη μια όμορφη μέρα στον Πειραιά...
Μέρα που διάλεξαν κι αυτοί για να "δουλέψουν"...
Ούτε Παρασκευή λογάριασαν, ούτε λιακάδες,
ακάθεκτοι στη σεμνή και ταπεινή μεταρρύθμιση...
Κι εμείς οι κακούργοι, άξεστοι κι αφιλότιμοι
λιμενεργάτες κι υπάλληλοι, όλοι "ρετιρέ",
δεν τους αφήσαμε να εργαστούν για το καλό μας...


Η ανακοίνωση της ΟΛΠ ΑΕ
Αναβλήθηκε τελικά η προγραμματισμένη για σήμερα το μεσημέρι συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΟΛΠ. Αιτία ήταν η κατάληψη της αίθουσας συνεδριάσεων του Δ.Σ. απο εργαζόμενους και βουλευτές, όπως έγγραψε πρώτο το Marinews.
Η ανακοίνωση της ΟΛΠ ΑΕ την οποία υπογράφει ο πρόεδρος της ΟΛΠ ΑΕ, Δ.Μπεχράκης αναφέρει τα εξής:
"Η Διοίκηση του ΟΛΠ Α.Ε. ανακοινώνει ότι προ της συνεδρίασης του σημερινού Διοικητικού Συμβουλίου, Βουλευτές και Πολιτευτές κομμάτων της Αντιπολίτευσης συνοδευόμενοι από Συνδικαλιστές των Σωματείων του ΟΛΠ Α.Ε. κατέλαβαν τόσο την Αίθουσα του Δ.Σ. όσο και τους λοιπούς παρακείμενους χώρους με αποτέλεσμα την αδυναμία έναρξης της Συνεδρίασης. Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΛΠ Α.Ε. παρακάλεσε τους ως άνω κυρίους για απομάκρυνση εκ των χώρων, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η ασφαλής λειτουργία της Ανωνύμου Εταιρείας και η συνεδρίαση, πλην όμως αυτοί δήλωσαν ότι προτίθενται να παραμείνουν παρανόμως εντός των χώρων με προφανή στόχο την παρεμπόδιση της συνεδρίασης. Κατόπιν αυτού αποφασίστηκε η μη πραγματοποίηση αυτής για λόγους ασφαλείας και αποφυγής οιονδήποτε επεισοδίων. Η Διοίκηση του ΟΛΠ Α.Ε. καταδικάζει την μέσω των αυθαιρέτων παρεμβάσεων παρεμπόδιση της ομαλής λειτουργίας καταστατικών οργάνων της Ανωνύμου Εταιρείας με επικεφαλής μάλιστα αυτούς που πρέπει πρώτοι να τηρούν τη δημοκρατική τάξη και το σεβασμό στην αρχή της πλειοψηφίας."


Πάντως χάρηκα που βρεθήκαμε πάλι με τα φιλαράκια απέναντι...
Έχουν αρχίσει να μου γίνονται απαραίτητοι...
Α! Και κάτι ακόμα!
Προσέξτε τα λόγια απ' το τραγουδάκι που παίζει το μπλογκ!

Γελαστά...για το "καλό μας"

Χαρισμένο τραγούδι σ' όσους πυροβολούν την αλήθεια...
Σ' όσους έκοψαν ή έκαψαν τα δέντρα που σκαρφαλώναμε παιδιά...
Σ' όσους θέλουν να μας κλείσουν (πάλι) στο κελί της βόλεψής τους...
Σ' όσους ξέρουν (μόνο) να λιθοβολούν...
Σ' όσους κόπτονται για "το καλό μας"...
Και σ' όσους έρπουν χωρίς ποτέ να μας κοιτούν στα μάτια!

Απολαύστε το λιθοβολισμό και τον αγαπημένο Γιάννη Μηλιώκα!
Σας χαμογελώ!!!

"Αχ, να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω..."

Φιλαράκια μου,
από τη συλλογή στοιχείων και τη διασταύρωση αυτών στην οποία επιδόθηκα τις τελευταίες μέρες σχετικά με την "παραχώρηση" του Λιμανιού σε κινέζους επενδυτές,
τα συμπεράσματα βάσει δηλώσεων του κινέζου
υπουργού μεταφορών είναι τα εξής:
Από 1-1-2009 ανοίγει ο δρόμος για τη συνύπαρξη
ΟΛΠ - COSCO στο λιμάνι του Πειραιά.
Αυτό θα γίνει χωρίς να υπάρχουν τα φόντα για υγιή ανταγωνισμό
(καθώς όριζε το αρχικό σχέδιο της παραχώρησης)
μιας κι η κατασκευή του προβλήτα ΙΙΙ αναβλήθηκε επ' αόριστον μετά την προσφυγή και τη δικαίωση του Δήμου Περάματος από το Σ.τ.Ε.
Έτσι το αφεντικό στο λιμάνι μετά τους 18 μήνες
(προκαθορισμένος χρόνος συνύπαρξης) θα είναι ένας.
Θα υπάρξει η δυνατότητα προσλήψεων από τον κινέζο επενδυτή εάν κι εφόσον βρεθεί κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό.
Επομένως αίρεται το 18μηνο και κατά συνέπεια τα εργασιακά δικαιώματα των υπαρχόντων εργαζομένων.
Σκοπός και όρος του κινέζου επενδυτή είναι,
α) η μη λειτουργία έτερου εμπορικού λιμένος σε ακτίνα 100 χλμ
(αν μη τι άλλο από τη διασφάλιση του μονοπωλίου) και
β) κατασκευή ή διαμόρφωση των υπαρχουσών
αποθηκών σε 2 τουλάχιστον
εργοστασιακές μονάδες για την
τυποποίηση εισαγόμενων κινέζικων προϊόντων
με προορισμό την Ελληνική κι Ευρωπαϊκή αγορά.
Όλα τα προϊόντα θα φέρουν πιστοποίηση ISO (!!!)
και θα λογίζονται MADE IN E.U
Επίσης θα υπάρχει δυνατότητα παρασκευής προϊόντων
ακόμα και τροφίμων.(βλ. γάλα-μελαμίνη)
Φυσικά ούτε λόγος για την διατήρηση
της παρούσης φάσης του λιμένος δηλαδή
εξυπηρέτηση πλοίων άλλων εταιρειών, διατήρηση συνεργασίας με εκατοντάδες ιδιωτικές μεταφορικές εταιρείες και φυσικά δεκάδες ναυτιλιακά πρακτορεία τα οποία λόγω του μονοπωλίου που (καταφανώς) θα επιβάλει ο κινέζος επενδυτής,
δε θα 'χουν λόγω ύπαρξης στον Πειραιά.
Κάποιος θα ήταν μάλλον αφελής εάν μετά απ' όλα αυτά πίστευε πως θα προκύψουν νέες θέσεις εργασίας, θα υπάρξουν καταναλωτικά οφέλη από τη μείωση τιμών των αγαθών κι ότι θ' ανακάμψει η εθνική οικονομία από την εξευτελιστική παραχώρηση του κερδοφόρου ΟΛΠ.
(Σε 35 χρόνια θα εισπράξουμε όσα κερδίζει ο ΟΛΠ σε 10).
Αντιθέτως το πρώτο που βλέπει κάποιος είναι η αύξηση τιμών των διαμετακομιστικών προκειμένου ο κινέζος να κάνει γρήγορη απόσβεση, χωρίς αναγκαίο εκσυγχρονισμό
και να εξυπηρετήσει το μονοπώλιο του.
Η αύξηση των διαμετακομιστικών θα 'χει άμεσο αντίκτυπο στην αγορά, μιας και βάσει στατιστικών το 70% των προϊόντων που διακινούνται στην Ελληνική αγορά, εισάγονται!
Είναι αμέτρητες οι καταστροφικές συνέπειες για όλους μας αφού το θέμα αυτό έχει άπειρες επεκτάσεις και παραμέτρους οι οποίες δεν χωρούν μέσα σε λίγες γραμμές.
Βγάλτε τα συμπεράσματά σας κι αν συμφωνείτε
στην πρόληψη μιας καταστροφής, αναδημοσιεύεστε το.

Πετώντας...γελαστά!

Φιλαράκια μου,
μαύρες μέρες και σκέψεις περάσανε
σαν συννεφιά και φύγανε...
Βγήκε ο ήλιος ξανά αφού πέσανε
τα μεγάλα μέσα (γι' αυτό είναι οι Φίλοι)
και σαν γνήσιος τρελλός κι αθεόφοβος
θέλησα να χαλαρώσω λιγάκι απογειώνοντας με,
νιώθοντας έτσι για λίγο χωρίς βαρύτητα,
παρέα με τους γλάρους...
Έτσι για να βρεθώ μόνος με τον άνεμο...
Βέβαια δεν πήρα αεροπλάνο όπως ο Κώστας Χατζής,
αλλά πήρα μια...γερανογέφυρα!

Απολαύστε τη θέα και τον αγαπημένο Κώστα Χατζή!
Σας χαμογελώ!!!

Γελαστό απόγευμα με το ζόρι;

Βαρύς κι ασήκωτος ο ουρανός...

Ψυχική διάθεση υπό του μηδενός...
Ήλιος κι όμορφες εικόνες μόνο στη σκέψη...
Το πρώτο φθινοπωρινό κρυολόγημα
(αυτά παθαίνει όποιος πάει κόντρα στον καιρό)...
Τέταρτη μέρα αξυρισιά...άφιλτρο κι ελληνικός...
Απόγευμα Κυριακής, στο μουντό γκρίζο της πόλης...
Κι ένα τραγούδι, παλιό από το "νέο κύμα", αγαπημένο...
Χαρισμένο σ' αυτούς που με νοιώθουν...

"Μην κουραστείς, να μ' αγαπάς κι η μπόρα θα περάσει..."

Έφυγε...μα εγώ θα περιμένω!

Έτρεφα ως τα χτες μια κρυφή ελπίδα...
Δεν μπορεί...δεν έφυγε!
Σήμερα ο ήλιος πάλευε με τα σύννεφα...
Γκριζάρισε η θάλασσα...
Είναι ψέμα, σκέφτηκα...
Δε μπορεί, δε γίνεται, ο χρόνος πάντα σταματούσε....
Δεν χάρηκα τίποτα...μη φεύγεις καλοκαίρι!!!
Από παιδί το φθινόπωρο με μελαγχολούσε...
Και φέτος...πάλι εδώ...
Ως τις 01,00 στο μπαλκόνι...πάλι ψιλοβρέχει!
Αντίο καλοκαίρι...κι ένα τραγούδι να σε θυμίζει...
θα περιμένω...

Χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη...

Χτες η Ένωση Λιμενεργατών είχε οργανώσει
μια ενημέρωση για τα μέλη της,

μια κουβεντούλα με καφεδάκι ευχάριστη κι εμψυχωτική για τη συνέχιση του δίκαιου αγώνα μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
και την μισθολογική ανισότητα.

Ήμασταν αρκετοί, (οι συνήθεις απουσίες των συναδέλφων που δράττονται της ευκαιρίας να πάνε για μπάνιο,
δε λογίζονται απουσίες)
και εν πάση περιπτώσει είχαμε το ελεύθερο ο καθείς να καταθέσει τις απόψεις και τα ερωτήματά του στο βήμα,
για να γίνει κουβέντα ρε αδερφέ!
Αφού λοιπόν έλαβα το λόγο κι είμαι σχεδόν πριν τον επίλογο παρατηρώ κάπου στο πλάι έναν συνάδελφο να χασκογελάει σχολιάζοντας προφανέστατα εμένα...
Πήρα το βλέμμα μου από κει προσπαθώντας
να συγκρατήσω τη χαμένη ψυχραιμία μου,
αλλά το ρημάδι δε μ' άφηνε...κοίταζα πάλι εκεί!
Είχα δίπλα μου ποτήρια με νερό και καφέ,
τον είχα σε ωφέλιμο βεληνεκές,
άδικο δε θα μου 'ριχνε κανείς αφού από το βήμα καρφώθηκα
και τον είδαν οι περισσότεροι...
Θα μπορούσα βέβαια να του ζητήσω να καταθέσει
αυτός απ' το βήμα τις απόψεις του,
έτσι για να γελάσουμε όλοι...
Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες από ταινίες με Μπρούς Γουίλις,
Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ,
εκείνες οι γροθιές που αφήνουν τον άλλο αιμόφυρτο και αναίσθητο...
Εικόνες απ' το παρελθόν μου, που δεν οπισθοχωρούσα
μπροστά σε διμοιρίες ΜΑΤ, ενώ ο εν λόγω κυριούλης
καθόταν σπιτάκι του τυλιγμένος με φλις κουβέρτες...
Δε θα το θέσω σαν κουίζ στο στυλ μάντεψε τι έκανα...
Εξάλλου εδώ εξομολογούμαι δεν παριστάνω τον Φερεντίνο...
Δεν είπα τίποτα. Προσπάθησα να κρατήσω τουλάχιστον τον ειρμό μου
μιας και δεν είχα κρατήσει σημειώσεις γι' αυτά που έλεγα.
Άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου
σαν να πατούσα πάνω σε τραμπολίνο.
Κατέβηκα (ευτυχώς) κύριος κι έκατσα στη θέση μου.
Πολλοί κατάλαβαν τι συνέβη και μου μίλησαν...
Εγώ όμως νιώθω ακόμα...ρόμπα!

Η γελαστή κατάρα των λιμενεργατών...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα λιμανάκι
κερδοφόρο για τη χώρα που το είχε...
Εκεί μέσα λοιπόν στο λιμανάκι ζούσαν κάτι ανθρωπάκια
με porche και ferrari που τα λέγανε λιμενεργάτες - ρετιρέ...
Όλα πήγαιναν καλά ώσπου μια μέρα ένας χοντρός άνθρωπος
έφερε από τα μακρινά μέρη κάτι μεταρρυθμίσεις και μετά βασάνων
λοιπόν άρχισε να πολεμάει τους λιμενεργάτες - ρετιρέ
γιατί λέει πως έκαναν κακό στον τόπο...
Έτσι διόρισε υπουργό κάποιον που στην αρχή έβριζε
τον χοντρό άνθρωπο
και το επιτελείο του και τους έλεγε καραγκιόζηδες...


Παρ' όλα αυτά συνέχιζε να πολεμάει να πουλήσει το λιμανάκι,
αλλά είχε φάει τέτοιο βρισίδι και τέτοια βλαστήμια
από τους λιμενεργάτες
που στο τέλος τα μάζεψε και λούφαξε επειδή μπλεκόταν τ' όνομά του
και σε κάτι άλλες δουλειές "με φούντες"...

Τη θέση του πήρε ένα άλλο παλικαράκι - φτωχαδάκι που απλά
έκανε πολύ καλή χρήση των μεταρρυθμίσεων και ήθελε να πουλήσει
το λιμανάκι κι αυτός σε κάτι κίτρινα ανθρωπάκια...

Μ' αυτά και μ' αυτά (και με πολλή δουλειά)
η περιουσία του μεγάλωνε
και μεγάλωνε
και μεγάλωνε...
μέχρι που τον έπνιξε!!!
Έτσι, οι λιμενεργάτες ακόμα πολεμούν κι ο χοντρός κύριος
χτυπάει τον πισινούλη του κάτω για να βρει τελικά τι φταίει...

Κι έτσι ζούμε εμείς καλά κι αυτοί...αμφίβολα!!!

Γελαστά για αγάπη, θυσία και ποίηση!

Χωρίς πολλά λόγια...
Μόνο χαμόγελα!

Όσο για το τραγουδάκι δεν είναι τυχαίο...
Επειδή στη μαυρίλα των καιρών κάποιοι ακόμα
φέρνουν το λευκό στη σκέψη μας...
Φιλιά...

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος VI)

Καλά μου φιλαράκια,
για μια ακόμα φορά ήμασταν πάλι εκεί...
Εκεί που μας τάσσει το δίκιο των πολλών, στην πρώτη γραμμή
των διεκδικήσεων που οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν ως βάθρο
για να στέφονται "νικητές" στο παιχνίδι
των εμπαιγμών τους εις βάρος μας...
Ήμασταν πολλοί...πάρα πολλοί γελαστοί, θυμωμένοι κι ατρόμητοι...
Παραθέτω λοιπόν:

...το μπλοκ των λιμενεργατών...

...ένα από τα πετυχημένα πλακάτ της εργατικής αλληλεγγύης...

...η κατάμεστη οδός Εγνατία...
μα καλά ποιος άραγε μπορούσε ν' αγνοήσει τέτοιου μεγέθους συγκέντρωση;

...τα μπλοκς των εργαζομένων σε εργοστάσια προς λουκέτο
αριθμούσαν εκατοντάδες διαδηλωτών...και μπράβο τους!
Όπως μπράβο και στους συμβασιούχους πυροσβέστες,
τους εξαιρετικά οργανωμένους κατά την παρουσία
εργαζόμενους στην Ολυμπιακή Αεροπορία,
τον ΟΤΕ και τόσους άλλους που δεν είχα ευκαιρία να δω
και να φωτογραφήσω λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων...
Δεν μπορώ να πω μπράβο για το μπλοκ των (αξιωματούχων) αστυνομικών καθώς θεωρώ κοροϊδία την παράστασή τους, καθώς και το υποτυπώδες πανό τους...

Και το πιο πετυχημένο, το πιο υπέροχο,
το πιο μεγαλειώδες που έγινε ποτέ!!!


Υ.Γ: Από τα πολύ προφητικά-κυριολεκτικά τραγουδάκια των Ο.Ρ.Α
του 1992 παρακαλώ!!!

Υ.Γ 2: Παρακολουθήσατε σήμερα το πρωί την κωμωδία της χρονιάς;
Είχε τον τίτλο "Η συνέντευξη του πρωθυπουργού" και πρωταγωνιστούσε ποιος άλλος;
Αυτός που νομίζει πως όντως είναι!
Ε, ρε χάλια!!!
Η ροχάλα πάει σύννεφο κι αυτός νομίζει πως ψιλοβρέχει!

Γελαστά...όπως πάντα!

Καθάρματα ανεβαίνω Σαλονίκη... Το Σάββατο θα 'μαι εκεί...

Για τους γνωστούς λόγους, πάλι απέναντί σας!!!




Ξεκινάω... Ξέρω ποιους θα βρω μπροστά μου...
Θα γελάσω πάλι... Δυνατά, τρανταχτά!!!




ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΘΥΜΩΣΕΙ...
ΟΛΟΥΣ!