...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Το απόγευμα που ασχοληθήκαμε με...άντρες!!!


Φιλαράκια μου μιας και οι απεργίες δίνουν και παίρνουν
- το μάθατε εξάλλου από τους "δημοσιογράφους" (;;;) -
σήμερα το ρίξαμε στη μελέτη και δεν άντεξα τόση γνώση και ευστοχία να μην την αναδημοσιεύσω...

Κάντε κλικ, έχει γέλιο...και πίκρα!!!
Σόρρυ "κορίτσια"...

...Είναι όσα βαριόμουν να γράψω κι από την εμπειρία μου,
πιστέψτε με είναι 100% αληθινά...
Ναι καλά τον σκέφτηκες, είδες πόσο του ταιριάζει;;;
Χα χα χα χα χα...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Το απόγευμα στη χώρα της δημοκρατίας ( Μέρος ΙΙ )


...Πιο ήπια τα πράγματα (απο πλευράς ταραχών) χθες βράδυ στον Πειραιά...
Η "επιτροπή υποδοχής" βέβαια ήταν παραταγμένη αλλά...δε χάρηκαν και τόσο που μας είδαν γιατί δεν έριξαν απο 'κείνα τα βεγγαλικά τα ωραία...

Διαβάστε στα παρακάτω 4 έντυπα...Ασχέτου πολιτικής, είναι ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...

Διαδώστε την!!!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Τα γελαστά απογεύματα των Αλκυονίδων ημερών...


Φιλαράκια μου,
μιας κι ο καιρός είναι σούπερ για νοικοκυριό καλά θα κάνετε να κοιτάξετε και λίγο τις γλαστρούλες σας σκαλίζοντας λίγο το χώμα 2-3 εκ. και ρίχνοντας υγρό λίπασμα.
Είναι καλή ευκαιρία η λιακάδα για την τόνωσή τους.
Κι αν έχετε αδράξει την ευκαιρία της λιακάδας κι έχετε καλοπεράσει πίνοντας ουζάκι και τρώγοντας θαλασσινά μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας τα όστρακα απο τα κυδώνια που τυχόν τσακίσατε.
Διακοσμούν όμορφα τις γλάστρες σας και παράλληλα προφυλάσσουν τα φυτά σας απο τις απότομες κλιματολογικές αλλαγές...Δείτε!




...Κι αν τυχόν ξυπνήσει μέσα σας ο Ηλίας (όχι του 16ου και πλακωθείτε στα χαστούκια)
και γουστάρετε να μαγειρέψετε εσείς για τους καλούς σας και να πιείτε το ουζάκι στο σπίτι τότε ανασκουμπωθείτε και πάμε:

Υλικά
-Μανιτάρια ολόκληρα (φρέσκα ή κονσέρβα)
-Καρότα κομμένα σε sticks
-Ένα μεσαίο κουνουπίδι
-Αλεύρι
-Μπύρα
-Αλατοπίπερο
-Γλυκάνισο ή ότι άλλο μπαχαρικό θέλετε...

Εκτέλεση
Σ' ένα μπώλ βάζετε το αλεύρι, τα μπαχαρικά, όση μπύρα τραβήξει και φτιάχνετε το κουρκούτι.
(Συνιστώ μπόλικο αλατοπίπερο για να γίνει πικάντικο και να μη σας φανεί άνοστο το κουνουπίδι)
Σε μια φριτέζα ή κατσαρόλα βάλτε μπόλικο λάδι αρκετό ώστε να κολυμπήσουν οι δημιουργίες σας.Βάλτε δυνατή φωτιά.
Έχοντας κόψει τις "φούντες" απο το κουνουπίδι βουτήξτε τις μια μια στο κουρκούτι (το οποίο πρέπει να'ναι τόσο πηχτό ώστε να στέκεται πάνω στα λαχανικά) και ρίχτε τα απευθείας στο καυτό λάδι.
Κάντε το ίδιο με τα καρότα και τα μανιτάρια...























Καλή όρεξη!!!

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Ένα απόγευμα Σαββάτου...
















Όταν ακόμα η υγρασία δεν έχει εξατμιστεί απ' τα σοκάκια του Πειραιά, κάπου αλλού, κάποιοι άλλοι τυχερότεροι χαίρονται τον ήλιο...
Τα λόγια περισσεύουν όταν υπάρχουν οι φωτογραφίες, τα συγχαρητήρια εξυπακούονται για την πρωτοβουλία του Δήμου Ασπροπύργου να φτιάξει αυτό που βλέπουμε και φυσικά ο χλευασμός κι η αηδία για τους δικούς μας τοπικούς άρχοντες είναι έκδηλα...
Μα τι λέω ο αφελής!!! Εδώ στη Νίκαια δεν έχουμε χώρους!!!
Εκτάσεις δεκάδων στρεμμάτων έγιναν cinemas και λούνα παρκ (για να μην πω ονόματα)...
Θες να διασκεδάσει το μικρό σου δωρεάν και ασφαλώς;;;Πήγαινε "αλλού", εδώ πληρώνεις!!!
Που χώρος για τα πιτσιρικάκια μας;
Είναι τα παιδιά ενός κατωτέρου...μισθού!!!
Γι' άλλη μια φορά ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ...
Μπράβο στον λεβέντη του Ασπροπύργου!!!

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Ένα απόγευμα με το ξίφος της ψυχής μου...


...Όταν τέτοια απογεύματα με πιάνει να κλαίω...
...γιατί όλοι με χτυπάν κι εγώ δεν σπάω...
...όταν "φίλοι" με θυμούνται για συμφέρον...
...γιατί εμένα δε μ' αγάπησε κανείς...
...τότε μου λείπεις...
...μου λείπει το ψέμα, που δεν πίστεψα ποτέ...
...μου λείπει η απουσία σου αφού ποτέ δε σ' είχα...
...μου λείπει ένα χάδι, μια κουβέντα, μια αγκαλιά...
...μα είσαι αλλού...
...και τότε γίνομαι φωτιά, θύελλα, αγέρας, παγωνιά...
...στο πιο ψηλό σημείο σκαρφαλώνω...
...μου σκίζει το πουκάμισο ο πόνος...
...κι απο τα στήθια βγαίνει η ανάσα σαν κραυγή...
...και είμαι μόνος...
...μα έχω ψυχή...

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Το απόγευμα στη χώρα της δημοκρατίας...















Απολαύστε τις φωτογραφίες από μια περιπλάνηση στους δρόμους του Πειραιά...
Πιστέψτε τα μισά απ' αυτά που λέγονται στα κανάλια...
Μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις 'λέγαν οι Κινέζοι και με βγάζουν από τη δύσκολη θέση να συνεχίσω να γράφω μιας κι έχω σνιφάρει τα βεγγαλικά που ρίξανε για να υποδεχτούν μεροκαματιάρηδες που καλέσανε για "Κοινωνικό Διάλογο"...
Διαβάστε το χρονικό της επίθεσης, εδώ:

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Το απόγευμα που θα 'θελα να 'μουν στη θέση σου...


..."Ναι μωρέ σε καταλαβαίνω..."

..." 'Ντάξει δίκιο έχεις αλλά που να το βρεις καημένε..."

..."Δεν λειτουργούμε όλοι το ίδιο εγώ είμαι πιο...διαλλακτικός απ' ότι εσύ..."

..."Εγώ τα βλέπω εκ του ασφαλούς;;;..."

..."Εγώ πάντως άν ήμουνα στη θέση σου θααα..."

Μόλις γυρίσω την πλάτη μου θα σταυροκοπιέσαι και θα φτύνεις τον κόρφο σου που δεν είσαι εγώ...Και αξιώνεσαι να τιτλοφορείσαι φίλος μου, συγγενής, κοπέλα ή και γυναίκα μου, τη στιγμή που δε μοιράζεσαι τα δύσκολά μου...

-"Τι σκέφτεσαι "αγάπη" μου;;;..."

-"Μμμ...εεε;...τίποτα..."

-"...Α! Ωραία! Κανονίζουμε για Αράχωβα το Σου-Κου; Θα'ναι ο Τζώνης με τη Τζέφη, η Τζίνη με το Τζίμη κι η Τζένη με το Τζώρτζη και θα'ναι όλοι με τα JJJJEEP..."


...Δεν γούσταρες ποτέ να χαλαστείς τρυπώνοντας μέσα μου μιας κι έλεγες πως ήμουν ανοιχτό βιβλίο...

Όταν έφτασε η στιγμή που τα'χες λεηλατήσει κι ισοπεδώσει όλα, αλλά εγώ με το μεγαλείο μου συνέχισα να δίνω, τότε συνειδητοποίησες πως είσαι ένα ζώο κι οτι δεν έχεις αξίες κι αξιοπρέπεια...

...Είναι δύσκολο σαν τη στέρηση...

...Είναι άγιο σαν τη θυσία...

...Είναι άβολο και "τυπικά ακατόρθωτο" να πεις στον άλλο "συγνώμη, έφταιξα" και "σ' αγαπάω αληθινά γι' αυτό θα το παλέψουμε μαζί..."

...Είναι μεγαλείο να προσπαθείς να μην κάνεις όσα δε θα'θελες να σου κάνουν κι έτσι να σταματήσεις να πονάς τον άλλο...

...Είναι μαγκιά να'σαι στη θέση του άλλου όταν χάνει, όταν παλεύει, όταν θρυμματίζεται για σας, όταν στεναχωριέται για σένα...

...Αλλά είναι τέλειο να νιώθεις άνθρωπος και να ξυπνάς στην αγκαλιά αυτού που είναι σύμ-μαχος στη ζωή και στην αγάπη...

Σκέψου τη ζωή σου και πράξε κατά συνείδηση και καρδιά...

Είναι δύσκολο μα ποτέ δεν είναι αργά...

"...Οτι αξίζει, πονάει...κι είναι δύσκολο..."

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΦΩΝΑΞΕΙ ! ! ! (Απογευματινής αγανακτήσεως συνέχεια)

Επείγον : Βοηθήστε να βρεθεί ο ασυνείδητος…Την παρακάτω απεγνωσμένη παράκληση την έστειλε η κυρία Πλέσσα Ειρήνη."ΒΟΗΘΕΙΑ.ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ. ΣΤΙΣ 17-2-2007 ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗ ΘΕΡΙΣΟΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ 30 ΩΡΑ 17 ΚΑΙ 15 ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΝΕΚΡΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ 23 ΕΤΩΝ. ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟ JEEP ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ STOP ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ. ΠΕΘΑΝΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ. ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΛΕΣΤΕ ΣΤΟ 2102029145 ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ. ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ."Το συμβάν είναι πραγματικό. Το πρόσφατο συμβάν με το citroen saxo και η συμβολή του διαδικτύου στην ανακάλυψη του ενόχου είναι που προέτρεψε την κυρία Ειρήνη και την οικογένεια της να ζητήσει την βοήθεια μας. Αναδημοσιεύστε το, στα blog σας. Ίσως κάποιος αναγνώστης σας να μπορέσει να βοηθήσει. Η οικογένεια, μου έδωσε και δυο e-mail, επικοινωνίας στα οποία μπορείτε, επίσης, να στείλετε πληροφορίες. blessinho@yahoo.gr και marakimata@yahoo.gr.Όποιος γνωρίζει κάτι, ας επικοινωνήσει άμεσα!
(ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ)

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Το απόγευμα της αγανάκτησης...


Καλή Χρονιά λοιπόν φιλαράκια μου και υγεία εύχομαι...Εύχομαι και στη μικρή της παρέας μας, στη Λυδία μας, να' χει επιτυχία στην επέμβαση που θα κάνει κι όλα να' ναι μόνο ένα κακό όνειρο ψυχούλι μου...Ζούμε τις τελευταίες μέρες αυτή την τραγελαφική παρωδία των "εθνοπατέρων" μας κι εγώ άναυδος παρακολουθώ την αναισθησία των παχύδερμων να ξεπερνά κάθε προηγούμενο!!!
"Διακινήθηκαν" τόσα λεφτά ρε παιδιά ΔΙΚΑ ΜΑΣ και οι γέροντες γονείς μας έκαναν Χριστούγεννα με τα ψίχουλα, αγοράζοντας ένα κοτόπουλο (από τα φθηνά)...
Τόσα παιδάκια στερήθηκαν τα πάντα μες τα νοσοκομεία αυτές τις μέρες χωρίς να τους προσφέρει κανείς (απ' αυτούς που μας χρωστούν) λίγη ποιότητα ζωής...
Που είναι το νοσοκομείο παίδων στον Πειραιά ρε καραγκιόζηδες;;; Πόσα αγγελούδια στερούνται την εντατική;;;
...Από τους φίλους αναγνώστες ζητώ συγνώμη για την ένταση και τους χαρακτηρισμούς αλλά αποφάσισα κι εγώ να εκφέρω γνώμη γράφοντας τη, βγάζοντας έτσι τα απωθημένα 35 χρόνων ψυχοσωματικού βιασμού και σιωπής...
Δεν ανήκω στα άτομα με ειδικές ανάγκες, μα έχω μια ασυνήθιστη για τους πολλούς «υγιείς» συνανθρώπους μας αναπηρία…Πιστεύω ακράδαντα πως έχω συνείδηση! Και αυτό γιατί θυμώνω και πονάω μαζί όταν βλέπω τα από τους «σοφούς» (δι)ορισμένα για να λειτουργούν σωστά, να δουλεύουν τελείως ανάποδα!
Πονάω όταν βλέπω τον κάθε αναξιοπαθή να εκλιπαρεί για περίθαλψη ενώ πληρώνει αδρά και προκαταβολικά μια ολόκληρη ζωή γι’αυτή. Θυμώνω όταν κλείνονται «ραντεβού» σε ημιθανείς ταλαίπωρους για 2 μήνες μετά…Όταν από τα 4 ασθενοφόρα κέντρου «υγείας» λειτουργεί μόνο το ένα!!!(Σημ. οι διορισμένοι οδηγοί γι’αυτά είναι 16!!!)Όταν υπάρχουν αναπηρικά αμαξίδια στα νοσοκομεία ΜΑΣ χωρίς λάστιχα !μόνο με τις ζάντες τους!
Πονάω πολύ όταν η θεραπεία για το 3χρονο αγγελούδι με λευχαιμία κοστίζει 1 εκατομ.ευρώ.ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΟΣΤΟΛΟΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ;;;
Θυμώνω όταν σκοντάφτω σε χρυσοπληρωμένα "πεζοδρόμια" με 60εκ πλάτος και ρείθρο ύψους 30εκ τα οποία βρίσκονται σε «ολυμπιακούς δήμους», κεντρικότατους δρόμους και η προσπέλαση τους είναι απαραίτητη για την τάδε δημόσια υπηρεσία. Θυμώνω όταν η «κοινωνική πρόνοια» γίνεται καραμέλα στα χείλη ευπαρουσίαστων δημάρχων (και νυν υπουργών) οι οποίοι στην πραγματικότητα δίνουν εξετάσεις μάρκετινγκ στο μάθημα της πολιτικής. Θυμώνω όταν ο εμπαιγμός όλων μας γίνεται επάργυρο κομπολόι στα αδούλευτα χέρια τους, όταν τοποθετούνται 5-6 πινακίδες στάθμευσης αναπηρικών αυτοκινήτων πέριξ των υπουργείων. (Σημ. η ράμπα καθώς και οι θέσεις στάθμευσης είναι κατειλημμένες από υπηρεσιακά αυτοκίνητα!).
Όταν λοιπόν το αυτονόητο γίνεται αδιανόητο για κάποιους «σοφούς», όταν η φρίκη γίνεται καθημερινότητά μας και όταν τα αχόρταγα παράσιτα έρχονται να ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα υπομονής μας θυμηθείτε πως δεν έχουμε μόνο υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα!!!
Και πονάω γιατί όλα αυτά διαδραματίζονται εις βάρος μας, σε μια χώρα που οι παππούδες μας υπερασπίστηκαν δίνοντας το αίμα τους, για τα σημερινά τσαλαπατημένα ιδανικά, τα οποία είναι χαμένα στη μανία του καταναλωτισμού μας και στις σκονισμένες βιβλιοθήκες των παιδιών μας.


Υ.Γ 1: Αν βαπτιστώ Ριχάρδος των Εξαρχείων μπορώ να "τσιμπήσω" κι εγώ καμιά 200.000 ευρώ;


Υ.Γ 2: Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο εφοπλιστής...Αυτοκτονήστε όλοι εσείς που φταίτε!!!