Βαρύς κι ασήκωτος ο ουρανός...
Ψυχική διάθεση υπό του μηδενός...
Ήλιος κι όμορφες εικόνες μόνο στη σκέψη...
Το πρώτο φθινοπωρινό κρυολόγημα
(αυτά παθαίνει όποιος πάει κόντρα στον καιρό)...
Τέταρτη μέρα αξυρισιά...άφιλτρο κι ελληνικός...
Απόγευμα Κυριακής, στο μουντό γκρίζο της πόλης...
Κι ένα τραγούδι, παλιό από το "νέο κύμα", αγαπημένο...
Χαρισμένο σ' αυτούς που με νοιώθουν...
"Μην κουραστείς, να μ' αγαπάς κι η μπόρα θα περάσει..."
Ήλιος κι όμορφες εικόνες μόνο στη σκέψη...
Το πρώτο φθινοπωρινό κρυολόγημα
(αυτά παθαίνει όποιος πάει κόντρα στον καιρό)...
Τέταρτη μέρα αξυρισιά...άφιλτρο κι ελληνικός...
Απόγευμα Κυριακής, στο μουντό γκρίζο της πόλης...
Κι ένα τραγούδι, παλιό από το "νέο κύμα", αγαπημένο...
Χαρισμένο σ' αυτούς που με νοιώθουν...
"Μην κουραστείς, να μ' αγαπάς κι η μπόρα θα περάσει..."
..τελικά όλοι είμαστε κάπως αυτές τις μέρες.. Θα ξαναβγεί ο ήλιος, που θα παει? :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως χρειάζονται κ αυτές οι συννεφιασμένες μέρες, για να εκτιμήσουμε αργότερα την ξαστεριά!
:)
Όμορφο τραγούδι, καλησπέρα.
Καλησπέρα, καλή εβδομάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως...χρειάζεται και λίγη θλίψη!
Ας είναι λόγω καιρού...έστω!
Φιλιά
Περαστικά ψυχάρα :))
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια!! :)
Χα χα χα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου χάλασες τη θλίψη...
:))
Οχι βέβαια με το ζόρι. Αν είναι να ΄ρθει, ας έρθει. Αλλιώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλαρά Νικόλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα 'ρθει που θα πάει;
Χαμόγελα...
Τι υπέροχο τραγούδι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αγαπημένο μου! από τα χρόνια εκείνα που τα όνειρά μας τα είχαμε κρεμάσει στ' άστρα!
Που το θυμήθηκες;;
Και τόσο ταιριαστό μ' αυτή τη μουντή και γκρίζα ζωή μας έτσι που την κατάντησαν... Και η βροχή απόψε έδεσε τέλεια μ' αυτό!!
Νομίζω ότι σε νοιώθω...
:))
Ποιος γιατρος σου εδωσε τετοια θεραπεια(αφιλτρο κι ελληνικο;),
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τον καταγγειλω τωρα στον Ιατρικο συλλογο;;;;
Θα σου στειλω εγω τωρα αμεσως με τα αερικα ηλιους πολλους, να σου περασουν ολα Στελιο μου!
Δεν θα χρειαστει ουτε καν "να κανεις πετρα την καρδια, να μην νικησει η αναποδια",Ενταξει;;;
φιλια πολλα!
marianaonice,
ΑπάντησηΔιαγραφήτα μάτια της ψυχής βλέπουν ασπρόμαυρο το φθινόπωρο...
Ακριβώς σαν τη ζωή που μας έδωσαν...
Όμοια με τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες μας...
Να 'σαι πάντα καλά
και να χαμογελάς...
Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...
:)
Αερικούλι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνε αμέσως τα δέοντα να διώξεις το βαρύ πέπλο του κακού καιρού και της αναποδιάς...
Φέρε μου το καλοκαίρι πίσω για λίγο ακόμααα...
:))
Φιλιά
Αστο πανω μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ μονο να χαμογελας!
Φίλοι και Φίλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι Το Αερικό!!!
Δεν έχω λόγια!
Υποκλίνομαι!
:))
Φοβερή η λιακάδα αερικό μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
Γελαστές καλημέρες!
:))
Δύσκολο είναι Στέλιο, πολύ δύσκολο να γελώ μ' όσα βιώνω γύρω μου αυτή την εποχή!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως αναζητώ την ελπίδα και ώρες - ώρες τη βρίσκω εδώ μέσα, στη μπλογκόσφαιρα όταν συναντώ ανθρώπους με ευαισθησίες και καθαρή και ντόμπρα σκέψη!!
Σ' ευχαριστώ!! :)))
Κάθε τι, αν το στερηθείς και ματώσεις για να τ' αποκτήσεις εκτιμάς πολύ περισσότερο την αξία του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε γεμίζει, σε ξεχειλίζει όταν
θα 'ρθει...
Κι αν αγωνιστείς...έρχεται,
το αποκτάς!
Είτε είναι ένα χαμόγελο, είτε μια ευτυχία...είτε μια αγάπη!
Δε συμφωνείς;
:)
Τα λόγια σου μου θύμισαν κάτι ωραίο που είχε πει ο Αλέξανδρος Τσιριντάνης (καθηγητής της Νομικής):
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά στις δυσχέρειες της εποχής μας τρεις λύσεις υπάρχουν:
Η μία λύση είναι να κλείσουμε τα μάτια και να πούμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όμως η λύση αυτή μοιάζει με το να επιχειρούμε τη θεραπεία του πυρετού σπάζοντας το θερμόμετρο.
Η άλλη λύση είναι να συμμορφωθούμε με τα κελεύσματα της εποχής μας. Να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε και να κουρνιάσουμε. Όμως όταν είσαι αετός και βλέπεις πως υπάρχουν ερπετά δεν μπορείς να πεις θα κόψω τα φτερά μου και θα γίνω ερπετό. Γιατί ο μαδημένος αετός δεν είναι καν ερπετό. Είναι ένας μελλοθάνατος!!
Μένει η τρίτη λύση: Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ KAI O AΓΩΝΑΣ!!
Νομίζω Στέλιο ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από την τρίτη λύση, τον αγώνα, γιατί θέλουμε να είμαστε αετοί με φτερά και όχι μαδημένοι!!
:)))
Μαριάννα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήούτε συννενοημένοι να ήμασταν!
Ταυτόχρονα με το σχόλιό σου η επόμενή μου ανάρτηση!
Πάντως εγώ νιώθω ψιλομαδημένος
από τις ύαινες που μας λυμαίνονται εδώ και χρόνια...
Τώρα για το αετός...κοίτα και κατάλαβε που είναι το στέκι μου...
Σ' ευχαριστώ!
Τον ξέρω το χώρο ΣΤέλιο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω δουλέψει πολλά χρόνια στον Πειραιά και τ' αγαπώ το λιμάνι και τους ανθρώπους του! Βρέθηκα πολλές φορές κοντά τους, κυρίως στις εκλογές τους, όπως στο σωματείο "Στέφενσον" στους ναύτες μηχανής, αν θυμάμαι καλά... Δούλεψα στο ναυτικό δίκαιο για τρία χρόνια και έσκυψα αρκετές φορές πάνω στα προβλήματα του λιμανιού!
Κοίτα τώρα και μιά άλλη σύμπτωση!!
:)))