...Το 'χω δει πολλές φορές...
Κι ακόμα μία απόψε...
Το ίδιο αποτέλεσμα,
τα ίδια συναισθήματα...
Το ίδιο τραγούδι...
Ίσως μια αφορμή για ν' αγαπήσουν κάποτε
όσοι καθημερινά μας γυρνούν την πλάτη...
Χαρισμένο...
Κι ακόμα μία απόψε...
Το ίδιο αποτέλεσμα,
τα ίδια συναισθήματα...
Το ίδιο τραγούδι...
Ίσως μια αφορμή για ν' αγαπήσουν κάποτε
όσοι καθημερινά μας γυρνούν την πλάτη...
Χαρισμένο...
Αχ φιλαράκι μου μόλις είδες λίγα σύννεφα και τον καιρό να λέει να κρυώσει σε έπιασαν οι μελαγχολίες , σε προειδοποιώ λοιπόν
ΑπάντησηΔιαγραφή1)δεν σου ταιριάζει η μελαγχολία γιατί γεννήθηκες γελαστός
1)παρτο χαμπάρι ότι θεού θελοντος έχεις να φας βροχές , βοριάδες παγωμένους και νοτιάδες να σου τρυπούν τα κόκαλα για πολλά χρόνια ακόμα
Το μόνο που θα μας γλυκάνει την ψυχή φιλαράκι είναι το χαμόγελο μας
(αλήθεια ρε γαμωτο εκείνο το λιμάνι στο Τυμπάκι αργεί για να σου ρίξω μια μετάθεση να ησυχάσω από σένα)
φιλιά Δημήτρης
Χααα χα χα καλώς το Δημήτρη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου φίλε πραγματικά όσοι μ' αγαπούν και αγαπώ με ξέρουν καλά!
Ο Θεός επειδή είναι φίλος καλός,
μου 'πε χτες ενώ πίναμε ρακή και καπνίζαμε Καρέλλια ότι ούτε Τυμπάκι θα φτιαχτεί αλλά έτσι για πείσμα
θ' αφήσει σε μας το λιμάνι για να μας τρυπούν τα κόκκαλα οι παγωνιές κι οι υγρασίες...
Οπότε για τη μετάθεση Δημήτρη μου...με τ' όνειρο θα μείνεις!!!
Εδώ και μαζί θα σαπίσουμε...σαν τα ναυάγια της Κυνοσούρας απέναντι...
Σε φιλώ φιλαράκι μου!!!
Στέλιο εδώ έρχομαι να πάρω δύναμη από το χαμόγελό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη μου το ...χαλάς!
Άντε φιλαράκι που θα πάει!!
Θα γυρίσει κι ο τροχός!
Καλό ξημέρωμα στη νύχτα αυτή και στη ζωή μας για πάντα!
Μαριαννάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν κι αυτές οι μέρες που όσο ηλιόλουστες κι αν είναι οι Παρασκευές στην ψυχή μας υπάρχει μόνο μια βροχερή Δευτέρα...
Θα περάσει όμως...όπως όλες οι μπόρες...
Όλα κάποτε τελειώνουν!
Σε φιλώ...
Η μελαγχολία μπορεί να είναι πηγή δυσάρεστων συναισθημάτων και σκέψεων... είναι όμως πολλές φορές πηγή έμπνευσης αλλά και δημιουργίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να είσαι πάντα χαρούμενος είναι καλό...μπορείς πάντα να εμπιστεύεσαι κάποιον που χαμογελάει... αλλά απο την άλλη όχι κάποιον που το κάνει όλη την ώρα...
Εσύ νομίζω έχεις βρει την ισσοροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο... όποτε μη φοβάσαι να εκδηλώνεις κάθε φόρα είτε το ένα είτε το άλλο...
'Οσο για αυτούς που γυρνούν την πλάτη δεν είναι άξιοι να αγαπήσουν γιατί πολύ απλά όσοι έχουν μάθει να γυρνούν την πλάτη δεν έχουν μάθει ποτέ πως να αγαπούν...
Κατερίνα
Κατερινάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσυπογράφω στο απόλυτο την κατάθεση των σκέψεών σου αφού
γι' άλλη μια φορά αποτυπώνεις
τα όσα έχω μες το μυαλό μου...
Η αρχή της σκέψης μου συνδεδεμένη
με το έργο σίγουρα δεν ήταν μόνο μια παραγωγή μελαγχολίας...
Είναι μια διαπίστωση του πόσο κανείς μπορεί να βρεθεί μόνος παρά τις επιταγές που του έχουν δοθεί
στη ζωή του. Με άλλα λόγια είναι πρόστυχο να ξεκινάς μ' ένα κοινό στόχο, μ' ένα όνειρο ρε αδερφέ και στα μισά να εγκαταλείπεσαι μόνο και μόνο επειδή ο άλλος δε γουστάρει τη δυσκολία του
όλου εγχειρήματος...
Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πόσο εύκολα προδίδονται σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις.
Θα καταλάβεις αν δεις
το έργο...
Είναι άχαρο το "άντε γεια"...
Σε φιλώ!!!