Ο "γέρος" και η θάλασσα...

Πέρασα και σήμερα το δικό μου γελαστό απόγευμα

δίπλα στη θάλασσα, όπως συνηθίζω εξάλλου
τα τελευταία χρόνια...
Βρέθηκα πάλι μόνος μαζί της, σκέψεις, μνήμες,
αδυναμίες και πάθη...
Όλα τα 'ζησα κοντά της κι όλα ανέκαθεν
τα μοιραζόμουν μαζί της...
Μου ευχήθηκε, τη χάιδεψα στοργικά
βρέχοντας λίγο το χέρι μου...
Εξομολογήθηκα τους φόβους μου...
Χθες έκλεισα τα 36... Θύμισες παιδικές γέμισαν το μυαλό μου.
Μάτια θολά, μυρωδιά από σαπούνι στο ζιπουνάκι,
τρέκλιζα στα πρώτα βήματα, η φωνή της μάνας στο σοκάκι
κι η θάλασσα πάντα εκεί...
Τύφλωνε την παιδική μου ματιά το ηλιοβασίλεμα
που ανακλούσε πάνω της κι εγώ ζαλισμένος χανόμουν
στο απέραντο γαλάζιο της...
Σήμερα ζω απ' αυτή, την αγαπάω πιο πολύ,
δεν την πουλάω, δεν την χαρίζω, δε συμβιβάζομαι...
Γύρισα σπίτι και μπήκα να δω τα νέα...
Κι είδα αυτό...
Είναι γραμμένο από τους Ειδικούς στο ναυτιλιακό ρεπορτάζ
κι όχι από παπαγαλάκια φερέφωνα...
Για όσους αντέχουν την αλήθεια και δεν πιστεύουν
στα παραμυθάκια με θησαυρούς και κινέζικους δράκους!


( στη φωτό είναι ο φίλος και συνάδελφος Διονύσης...
ο Θεός να τον έχει καλά κι όλους τους αερίτες και μη )

Η μουσική έχει τίτλο "Πειραιάς" κι είναι από το δίσκο "λιμάνια" του Στέφανου Κορκολή 1994

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος X )

Μαζευτήκαμε λοιπόν και χτες οι γελαστοί,
στο Σύνταγμα (κατ' ευφημισμόν ονομασία πλέον αφού
ο θεσμός παύει σιγά σιγά να υφίσταται)
ή στο κοινοβούλιο μην πω και βάλω τα γέλια!
Στη μητρόπολη των τεχνών,
στη γενέτειρα της δημοκρατίας,
στη χώρα των Ολυμπιακών αγώνων
και των ηρωικά κεκτημένων ιδανικών,
υποδεχτήκαμε ως έθνος τον μακελάρη
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
το μελλοντικό αφεντικό που θα βάλουμε
στην εθνική περιουσία μας,
τον ηγέτη ενός προοδευτικού καθεστώτος
μιας κυριολεκτικά με το βούρδουλα
αναπτυσσόμενης οικονομίας...

Μιας εύθραυστης οικονομίας που το μεγαλύτερο της
επίτευγμα ήταν να βρει και να ταΐσει με μίζες κάτι
λιγούρια σαν τα ανθελληνικά γουρούνια που έχουμε εδώ,
προκειμένου να παραδώσουν άνευ όρων την εθνική μας
ασφάλεια και κληρονομιά στους βάρβαρους.
Το παιχνίδι όμως τώρα αρχίζει και πιο άγριο από ποτέ!
Θ' απηύθυνα ανοιχτή πρόσκληση για μια φιέστα στο λιμάνι
κ.κ. χοντρόκωλοι...Μολών Λαβέ λοιπόν και μην ξεχνάτε
πως είμαστε σε αναμονή πληθώρας αποφάσεων
των ανωτάτων δικαστηρίων...
Για να δούμε ποιος θα σας δικαιώσει...

Λίγη γελαστή...ανάταση!

...Ο καημένος ο καιρός, βοηθάει όσο μπορεί
για να διώξει τις μαύρες σκέψεις απ' το νου...
Δεν παύει όμως να είμαστε στο τέλος του φθινοπώρου
και να μαστιγωνόμαστε ψυχοσωματικά από αυτή
τη θύελλα που μαυρίζει την κάθε μας μέρα...
Έρχονται για μένα ακόμα πιο σκληρές μέρες
εν όψει πολιτικών εξελίξεων
(υπογραφή συμφώνου συνεργασίας Ελλάδας - Κίνας στις 26/11)...
Φυσικά δε θα μείνω με τα χέρια σταυρωμένα...
...Ηρεμώ λοιπόν κι ανασυντάσσομαι με αυτό το τραγουδάκι
που θέλω να μοιραστώ μαζί σας και το χαρίζω
σ' αυτή που μου λείπει κάθε μέρα πιο πολύ...
Στη ζωή που θέλω να 'χω και στερούμαι!
Φιλιά!

Αν μ' αγαπάς

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς.
Θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Μα αν όλα αυτά
που μοιάζουν όνειρα τρελά γίνουν μια κραυγή
αν όλα αυτά κι ό,τι κι αν έχω φανταστεί δε θα 'ρθει
θα 'ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως θα σβηστεί
ίσως γιατί για μένα ο κόσμος είσ' εσύ μόνο εσύ
Αν μ' αγαπάς
δε θα 'χει σύνορα για μας ούτε μοναξιά
με το βοριά και με τ' αστέρια της νυχτιάς συντροφιά
Αν μ' αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς θα μιλάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς μόνο αν μ' αγαπάς
Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει σύνορα για μας μόνο αν μ' αγαπάς

Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Γελαστό, οργισμένο απόγευμα...

Μεσημέρι, ξαπλωμένος στο κρεβάτι να διαβάζω ένα αληθινό βιβλίο,
ενός πολύ μαγκιόρου, αγωνιστή και συγγραφέα.
Μόνο και μόνο για μουρμούρα και ξεκάρφωμα,
έχω την τηλεόραση ανοιχτή στην εκπομπή αυτηνής,
της βλαχο-δήθεν διανοούμενης και τελειώνοντας κάθε σελίδα
κοιτάω την τηλεόραση καμαρώνοντας το χάλι
και την εγκεφαλική κατάντια του νεοέλληνα.
Διακοπή για διαφημίσεις:
"Μαζί με το κουτσομπολίστικο πατσαβουρο-περιοδικό,
δώρο η κασετίνα με τα τραγούδια
(του ξεπουλημένου συνθέτη - προδότη της Φορμόζας)
που σημάδεψαν την εποχή, τους αγώνες και την εξέγερση
του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα..."
Τι λέτε ρε παιδιά...(;;;)
Τι περιμένετε μωρέ;;;
Αρπάξτε τα Cherokee και τα Wrangler
κι αμοληθείτε στην Πατησίων...
Και το cd του περιοδικού στη διαπασών!
Χούντα μωρέ δεν έχουμε και τώρα;
Ζήτω η Επανάσταση!!!
Ζήτω οι προδότες, δωσίλογοι τροβαδούροι,
πολυβραβευμένοι "αγωνιστές" συνθέτες
κι "ευρωκομμουνιστές" χαμαιλέοντες...
Ζήτω...ζήτω...ζήτω...

Δεν ξέρω κάποιον απ' αυτούς που αυτοαποκαλούνται
σήμερα αγωνιστές και καπηλεύονται τη μνήμη των ηρώων,
δεν ξέρω κάποιον λοιπόν που να ζει χειρότερα
από αυτούς τους επιζήσαντες που "ψόφησαν στην ψάθα"...
Υπάρχουν μόνο 2 σφαίρες σφηνωμένες ακόμα στα πόδια
και τους γοφούς του πατέρα μου, που θα τις πάρει στον τάφο
και δάχτυλα σπασμένα απ' τους ασφαλίτες...
Δεν ζήτησε ποτέ ανταμοιβή γι' αυτό που ένιωσε κι έπραξε τότε.
Συνέχισε να 'ναι οικοδόμος...
Δεν γράφω αυτή τη στιγμή γυρεύοντας δικαίωση...
Φωνάζω και οργίζομαι με την θεοποίηση των δήθεν...
Καλά λοιπόν τα τραγουδάκια και το σπρέχεν
αλλά οι επαναστάσεις αγαπητοί μου ξεκινάνε
από τα πεζοδρόμια κι όχι απ' τα γκαλά,
βάφονται με αίμα κι όχι με κομοδινί μπογιά μαλλιών,
και πρέπει να ματώσει ο κώλος σας απ' το κυνήγι
και το βρομόξυλο, δεν το κάνεις με Cherokee...
Ξέρω πολλούς "κομμουνιστές" με Cayenne,
θαμώνες μαγαζιών που παίζουν τα "αντιστασιακά"
του προδότη "αγωνιστή" κι όταν ο άτριχος θηλυπρεπής
ερμηνευτής ξεκινήσει κάνα άσμα με "βαθύ νόημα"
σηκώνουν όλοι τα μάτια στο ταβάνι αναπολώντας
τάχα μου "εκείνες τις μαύρες μέρες"...
Ρε αει στο διάολο!!!
Τιμή και δόξα στους πραγματικούς αγωνιστές
κι όχι στους φο κηφήνες...

( το παραδοσιακό Κρητικό τραγούδι που ακούγεται ερμηνεύτηκε
κι ενορχηστρώθηκε από τους τεράστιους
Ν. Ξυλούρη-Γ. Μαρκόπουλο κι είναι
το χαρακτηριστικότερο εκείνων των ημερών )

"Αχ, να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω..." (Μέρος ΙΙ)

Φιλαράκια μου,
χωρίς να θεωρώ λήξαν το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης
αναγκάζομαι βάσει ροής των γεγονότων να παραθέσω
και το σημερινό δημοσίευμα από το Έθνος
σχετικά με τις επιπτώσεις της "παραχώρησης"
του λιμανιού στους Κινέζους...
Τα αντίστοιχα είχαν δημοσιευτεί εδώ στις 26/9/08
και είχαν αναδημοσιεύσει ο αδερφικός φίλος Αντώνης,
η φίλη Μαριάννα, οι συνάδελφοι Λιμενεργάτες
κι όποιοι καλοπροαίρετοι άλλοι τυχόν μου διαφεύγουν
απολογούμαι και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!!!

Είναι λοιπόν μια ωμή παρουσίαση της τραγικής αλήθειας
κι είναι μια επιβεβαίωση της εγκυρότητας
των όσων αναγράφονται στο "Γελαστό απόγευμα".
Διαβάστε το άρθρο σε καμμία περίπτωση δεν περιμένω
τα εύσημα παρά μόνο επιβεβαιώνω την εμπιστοσύνη
που μου δείξατε κι ευχαριστώ ακόμα κι αυτούς
που τότε με λιθοβόλησαν.
Σας ευχαριστώ εκ βαθέων!

Γελαστοί και ήρωες!!!

Υποκινούμενος από την ανάρτηση της φίλης Μαριάννας
περί βολέματος των ταγμένων να προασπίζουν τα συμφέροντα μας
και να υπερασπίζουν μέχρις εσχάτων κάθε κεκτημένο μας
παραθέτω την ακόλουθη σκέψη...
Άραγε σκέφτηκαν ποτέ τη βόλεψη αυτοί οι ήρωες που
θυσιάζουν κατά καιρούς τις ζωές και τη λεβεντιά τους
στο βωμό του καθήκοντος;
Το αν φταίει κάτι, κάποιος ή απλά η "κακιά η ώρα"
αυτό δεν είμαι σε θέση να το κρίνω...
Έχω όμως ένα και μόνο τραγικό αποτέλεσμα...
Σ' όλους αυτούς τους Αετούς που θυσιάστηκαν...
Σ' όλα αυτά τα παλληκάρια που δε θα ξαναδούν,
μάνα, γυναίκα και τα παιδιά τους...
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει
και δαφνοστεφανωμένη η μνήμη σας.
Είμαστε περήφανοι που ζήσατε εδώ, κοντά μας
και λαμπρύνατε με την παρουσία σας την ιστορία
αυτής της χώρας που γεννάει ήρωες...

Παρακαλώ φίλοι, συμμεριστείτε το συνειρμό μου
και θυμηθείτε αυτά τα παιδιά όταν ο επόμενος
διορισμένος κοπρίτης σας κοιτάξει με αναισθησία
και σας πει "δεν είμαστε αρμόδιοι"...

Γελαστά, ιπποτικά με αγάπη...

Έτσι για λίγο chill out ας ξεκουράσουμε αυτιά και νου
με τη μουσική και τη φωνή του Bryan Adams
στο αγαπημένο τραγουδάκι...

(Everything I Do) I Do It for You
Look into my eyes - you will see
What you mean to me
Search your heart - search your soul
And when you find me there you'll search no more

Don't tell me it's not worth tryin' for
You can't tell me it's not worth dyin' for
You know it's true
Everything I do - I do it for you

Look into your heart - you will find
There's nothin' there to hide
Take me as I am - take my life
I would give it all - I would sacrifice

Don't tell me it's not worth fightin' for
I can't help it - there's nothin' I want more
You know it's true
Everything I do - I do it for you

There's no love - like your love
And no other - could give more love
There's nowhere - unless you're there
All the time - all the way

Oh - you can't tell me it's not worth tryin' for
I can't help it - there's nothin' I want more
Yeah, I would fight for you - I'd lie for you
Walk the wire for you - yeah I'd die for you

You know it's true
Everything I do - I do it for you


Χαρισμένο σ' όσους έχουμε τάξει
να προστατεύουμε στη ζωή μας...