Ξημέρωσε, πρέπει να φύγω...
Πόσα όνειρα μπορείς να κλέψεις σε μια νύχτα...
Πόσους όρκους μπορείς να δώσεις σε μια αγκαλιά...
Με πόσα "πρέπει" να πεθάνεις το ξημέρωμα...
Ματιά θολή, άβυσσος κι έρεβος,
και ένας ψεύτης ήλιος μ' εξορίζει...
Δίψα στα χείλη τ' άχρωμα,
στο ματωμένο κόκκινο η προσμονή...
Μια αγκαλιά - λιμάνι ξενικό - μα, τόσο γνώριμο...
Κραυγή, οργή σαν κύμα ξεσηκώνεται,
δίλημμα, δάκρυ στην ψυχή μου κι αναφιλητό.
Χτυπάει γρήγορα η φλέβα στο λαιμό,
μερώνω απ' τον αναστεναγμό...
Βραδιάζει, έλα αγκάλιασε το άδειο της ψυχής μου,
ζούσα στον ίσκιο και λαχτάρησα τη θέρμη σου.
Σφίξε στα χέρια σου τ' οδυνηρό μηδέν μου,
διώξε απ' τα χείλη μου την ψύχρα του θανάτου...
Νύχτωσε, στη δίνη των μαλλιών σου στροβιλίζομαι...
Φάρος, κορμί σμιλεύει την ψυχή μου.
Ύστατη ανάσα κουρσεύω αχόρταγα...
Έρωτας; Θάνατος; Δεν ξέρω...
Τέλος χωρίς αρχή, παρόν σε μια αιώρηση...
Υπέροχο είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα αυτή την ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα σου!
Απόγνωση, μοναξιά και έρωτα μυρίζει!
Φιλί θαλασσινό!
zoyzoy μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο καθένας μας έχει αυτή την πλευρά... Ίσως εγώ δεν κατάφερα, (ή δεν θέλησα) να την κρύψω ποτέ...
Έρωτας για το όνειρο, απόγνωση από την προδοσία, και μοναξιά λόγω φόβου για το εύθραυστο της ψυχής. Ένα εύθραυστο που χρόνια τώρα (δυστυχώς) δεν σπάει!!!
Σε φιλώ...
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι το Αγιο φως να φωτίζει καθημερινά τη ζωή σας με υγεία,αγάπη δύναμη!
Με φιλιά θαλασσινά!
zoyzoy μου Αληθώς Ανέστη και χρόνια καλά! Να χαίρεσαι τους λεβέντες σου και να 'χετε ήσυχες θάλασσες κι ευτυχία! Μακάρι ν' αναστηθεί και τ' όνειρο για μια πιο όμορφη ζωή, μια πιο γελαστή μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας φιλώ!