Οι «επενδύσεις» και οι εφτά νάνοι…

Καλή χρονιά κι ευτυχές το 2015!!!

Από την Σαμαροβενιζελική συγκυβέρνηση πολλά ακούστηκαν, και ακούγονται ακόμα, και θ’ ακούγονται μέχρι την Κυριακή των εκλογών για να τρομοκρατήσουν τους εξαθλιωμένους και «ανεπρόκοπους» Έλληνες. Όλο αυτό τον καιρό έπαιξαν με τις τύχες μας, τις δουλειές μας, το μέλλον των παιδιών μας. Θα μου πεις δοκιμασμένη συνταγή, εγγυημένο αποτέλεσμα, εφαρμόζεται εδώ και χρόνια, και πάντα το μάρμαρο το πληρώνει ο λαός.

Αυτό όμως που με κάνει να εξίσταμαι και να είμαι ακόμα περίεργος, είναι ότι αυτό το θρασύ κυβερνητικό σχήμα, εξακολουθεί και παίζει με τις νοημοσύνες του κόσμου.

Και για να μπω στο ψητό, θ’ αναφέρω τι άλλο; Το παράδειγμα που ξέρω καλά: Την με το ζόρι κερδοφόρα «επένδυση» της cosco στο λιμάνι του Πειραιά. Είχα γράψει παλιότερα, και θα το επαναλάβω αυτολεξεί, ότι χωρίς να πληρώνεις φράγκο, επένδυση δεν υφίσταται.

Είχα γράψει λοιπόν το Μάρτη του '11: 

«Η με το ζόρι "κερδοφόρα επένδυση" των κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά, την οποία σχεδίασε η Ν.Δ και συνέχισε την υλοποίησή της η παρούσα κυβέρνηση, δεν φαίνεται ν' αποδίδει καρπούς! Όταν οι πολιτική αλητεία λασπολογούσε, κατά κλάδων εργαζομένων, κι εμείς οι λιμενεργάτες θέταμε εαυτούς σε διετή "απεργία πείνας", κανείς δεν άκουγε τις αλήθειες που φωνάζαμε, προειδοποιώντας για τα δεινά που περιμένουν το πανελλήνιο! Η κοινή γνώμη ήταν στραμμένη εναντίον μας, πίστευαν όλοι ότι στο λιμάνι υπάρχουν τα golden boys των €300000 το χρόνο, και κανείς μα κανείς δεν έβλεπε "τη φάκα"! Το απόλυτα κερδοφόρο φιλέτο του ΟΛΠ παραχωρήθηκε, για 40 χρόνια ο ΟΛΠ περιορίστηκε σ' ένα προβλήτα εκτάσεως όσο το 1/6 του παραχωρηθέντος, η κυβέρνηση Παπανδρέου αθέτησε όλες της τις προεκλογικές δεσμεύσεις, και τώρα πια μαζί με τους προκατόχους τους προσκυνάνε τον κινέζικο δράκο, υπό τον βρυκόλακα - νόμο του '54 του Μαρκεζίνη που τον ξέθαψαν οι τυμβωρύχοι της Νέας Δημοκρατίας. Ο νόμος (χοντρά χοντρά) λέει ότι ο ξένος επενδυτής, δε θα πληρώνει δεκάρα τσακιστή για φόρους στην Ελλάδα! Κρατήστε ως εδώ και εξετάστε: Ο ΟΛΠ το 2008 έκανε €110 εκ. τζίρο. Τα €35 εκ. ήταν καθαρό κέρδος. (με πληρωμένες τις υποχρεώσεις του και πάντα προς όφελος του Ελληνικού δημοσίου, έσοδα προερχόμενα αποκλειστικά από παροχή υπηρεσιών σε ξένες ναυτιλιακές). Το "ενοικιάσαμε" λοιπόν, εμείς οι ξύπνιοι, έναντι €17 εκ. το χρόνο και φυσικά χωρίς να έχουμε καλυμμένες τις υποχρεώσεις μας. Αντίθετα, έπρεπε να "χτίσουμε" και το νέο λιμάνι στο οποίο θα στεγαζόταν ο διωγμένος αλλά "ανταγωνιστικός" ΟΛΠ. Ο κινέζος λοιπόν, κλείνοντας έναν ετήσιο κύκλο εργασιών έρχεται να ζητήσει την επιστροφή ΦΠΑ ύψους €22 εκ.!!! Άρα, πληρώσαμε κι απ την τσέπη μας €5 εκατ.

Πάραυτα ο ΟΛΠ βασιζόμενος και μόνο στο φιλότιμο και τις πλάτες των εργαζομένων του, ορθοπόδησε και βηματίζει στην κερδοφορία!

Στον αντίποδα όλων αυτών, η Ελληνική κυβέρνηση, 

προσπαθεί να διευθετήσει "φιλικά" το θέμα!!!

Γιατί κ.κ ιθύνοντες δε στέλνετε τους κινέζους στο διάολο μαζί με την αποικιοκρατική τους και ασύμφορη για την Ελλάδα σύμβαση;

Γιατί διώχνετε απ' τα Ελληνικά ταμεία δυνατότητες είσπραξης εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ;»

Για να κάνω πιο λιανά λοιπόν τα προαναφερθέντα, επειδή μας διαβάζουν και αρκετοί που δε γνωρίζουν τις ορολογίες:

Δεδομένου ότι το κράτος χάνει απ’ την παραχώρηση, κι όχι μόνο χάνει αλλά κι επιδοτεί τα ποσά του ΦΠΑ που έπρεπε να καταβάλλει ο επενδυτής στη χώρα, η κυβέρνηση προ ημερών ενέκρινε το φιλικό διακανονισμό υπερψηφίζοντας τον στη βουλή.

Ο φιλικός διακανονισμός είναι η απαλλαγή του ενοικίου για τους κινέζους προκειμένου να φτιάξει κι άλλον ένα προβλήτα, τον οποίο εξαρχής ήθελε να φτιάξει και (υπερ)κοστολόγησε με €240 εκατ.

Ξεκίνησε αλλά τον σταμάτησε την κατασκευή του
πιστεύω εκβιαστικά, (παρακάτω θα καταλάβετε γιατί).

Και επειδή οι αλήθειες που θέλει να πει ο κ. Σαμαράς πρέπει ν’ αποτυπωθούν σε νούμερα, εγώ θα δώσω μια απλή
λογιστική εξήγηση σε όλο αυτό:

Θυμάστε τον κ. Βουλγαράκη που πανηγύριζε τότε
για την επένδυση των €4,2 δις;

Αυτά ήταν λεφτά που θα έπαιρνε σαν ενοίκιο ο ΟΛΠ από τους κινέζους επενδυτές σε βάθος 40 χρόνων αρχής γενομένης από το 2010. Το αρχικό ετήσιο ενοίκιο όπως προανέφερα ήταν €17 εκατ. και κάθε χρόνο θ’ αυξανόταν κατά τι, δεδομένου όμως ότι το ελληνικό δημόσιο επιστρέφει κάθε χρόνο τον ΦΠΑ ο οποίος (λογικά) υπερβαίνει πάντα το τίμημα του ενοικίου.

Ήρθε λοιπόν το ΤΑΙΠΕΔ να εκποιήσει το 67% των μετοχών
του ΟΛΠ που κατέχει το δημόσιο. 

Οι Δανοί της MAERSK, με μια πολύ καλή προσφορά
εκδήλωσαν ενδιαφέρον για 

την απόκτηση του πακέτου των μετοχών.

Τότε η κυβέρνηση εστράφη πάλι στους κινέζους.

-Γιατί δε θέλετε να πάρετε όλο το λιμάνι και να μην είστε πλέον ενοικιαστές και ανταγωνιστές;

-Επειδή δεν έχει γίνει ακόμα ο φιλικός διακανονισμός.

Κι έτσι έγινε ο φιλικός διακανονισμός…

Πάει περίπατο λοιπόν η «κερδοφορία» των €4,2 δις, πάνε στράφι τόσα εκατομμύρια που επιστρέφονται λόγω μη καταβολής ΦΠΑ, πάνε και τα €17 εκατ το χρόνο που είχε κέρδος το κράτος από την μπούρδα που ονομάστηκε «επένδυση»…
Μαζί βέβαια με τα προαναφερθέντα, πήγε περίπατο κι ο ανταγωνισμός
(όσο αθέμιτος κι αν ήταν), ή αλλιώς η ανταγωνιστικότητα
που ο πρωθυπουργός μας διατείνονταν ότι έπρεπε
να υπάρχει σε μια ελεύθερη αγορά!
Ποια ανταγωνιστικότητα;
Εδώ πλέον θα μιλάμε για ένα καθαρό ιδιωτικό μονοπώλιο!!!  

Δε χρειάζονται ιδιαίτερες πολιτικο-μαθηματικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο τα προσωπικά συμφέροντα βαφτίζονται κερδοφορία.

Και να δεις, έχει ένα όνομα,
σαν εξάρτημα αυτοκινήτου κάτι τέτοιο!!! 

Και κάτι ακόμα: Κάποιες κακές γλώσσες, εδώ και χρόνια, λένε ότι πίσω από την κύρια εργολαβική εταιρεία που έχει αναθέσει η cosco τις λιμενεργασίες, είναι «κάποιος» κυριούλης, σύζυγος μιας κυρίας που κατέχει εξέχουσα θέση στο κυβερνοπολιτικό γίγνεσθαι. 

Ονόματα δε λέω επειδή ο δικηγόρος μου
αυτή την εποχή εκτίει ποινή… 

Αλλά έτσι λένε!!!  

70 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς...

Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγουρός και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς.

(η πόρτα του περιβόλου του ταπητουργείου που έγινε κρεματόριο)

Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.

Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.

Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, τα παλικάρια γονατισμένα και με τα πρόσωπα τους γυρισμένα προς την Μάντρα περιμένουν με αγωνία.Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά. Ο συνταγματάρχης των ταγματασφαλιτών Ι. Πλυτζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο ταγματάρχης Γ. Σγούρος με τον γιό του «μπέμπη» (Θεόδωρο Σγούρο) που είναι ντυμένος τσολιάς και οπλισμένος με αραβίδα παίρνουν θέσεις. 

  (η πόρτα για τον χώρο μαρτυρίου χιλιάδων αμάχων πατριωτών) 

Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν.(...) Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.

Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομματιάζουν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος, μαζί με τον λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο: «Εσύ εκεί, και εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».

Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.

Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).

Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν». Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη αντάρτισσα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».

Την ώρα που η Κουμπάκη και η Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.

(ο εσωτερικός χώρος του ταπητουργείου)

Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν... Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν! Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον χαφιέ Ι.Πλυντζανόπουλο, τον έπιασε από το λαιμό και του βγάζει την κουκούλα. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.

Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.

Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα τους και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.

Ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου (σ.σ. σύμφωνα με την σημείωση του συγγραφέα ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου ήταν μέλος του ΕΑΜ) λαμβάνει εντολή από το Διοικητή του 5ου Αστυνομικού Τμήματος να επιβλέψει την μεταφορά των εκτελεσμένων από το χώρο της Μάντρας στο Γ Νεκροταφείο. Ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει:

(οι τοίχοι που βάφτηκαν με αίμα και χαράχτηκαν από τις σφαίρες των κατακτητών)

"Πήρα ανάλογη δύναμη και πήγα στη Μάντρα. Όλοι οι γύρω χώροι ήταν γιομάτοι από γυναίκες. Τις απομάκρυνα λίγα μέτρα. Έβαλα σκοπούς στις δυο γωνίες και στις δύο εισόδους και πήδησα τον μαντρότοιχο. Προχώρησα προς το κύριο οικοδόμημα. Την αίθουσα που στεγαζόταν οι αργαλειοί, όταν λειτουργούσε το υφαντουργείο. Το θέαμα με συγκλόνισε. Ρίγος ένιωσα σε όλο μου το σώμα. Δεν περίμενα να βρω τόσα θύματα. Πραγματικό σφαγείο. Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων. Μόνο ένα διάδρομο είχαν αφήσει στην μέση σ' όλο το μήκος της αίθουσας. Τα κορμιά των εκτελεσμένων ήταν πεσμένα μπρούμυτα το ένα δίπλα στο άλλο, σε δύο σειρές και με το κεφάλι προς την ανατολική και δυτική πλευρά της αίθουσας. Στη νοτιοανατολική γωνία της αίθουσας, και πάνω στα κορμιά των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα το σώμα της Διαμάντως. Στη νοτιοδυτική γωνία της αίθουσας και πάνω από τα σώματα των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα επίσης το σώμα της Αθηνάς Μαύρου. Συνήλθα γρήγορα. Σκέφτηκα λίγο. Τους δράστες τους ξέρουμε. Τις αιτίες επίσης. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι η ταυτότητα των θυμάτων. Προέχει η διάσωση των στοιχείων της ταυτότητας τους και η μεταφορά τους στο Νεκροταφείο. Άρχισα αμέσως την έρευνα των εκτελεσθέντων. Ότι έβρισκα, ταυτότητα, αλυσίδα, κέρματα, φυλαχτά κλπ. τα τύλιγα σ' ένα μαντήλι και με ένα κομμάτι από φανέλα και πουκάμισο του θύματος. Ωρολόγια, χρυσά δαχτυλίδια και άλλα αντικείμενα αξίας δεν βρέθηκαν. Προφανώς οι νεκροί είχαν σκυλευθεί από τους Γερμανούς και τους τσολιάδες. Το συνήθιζαν άλλωστε. Ερεύνησα όλα τα θύματα και συγκέντρωσα τα δεματάκια και τα τύλιξα σ' ένα σακάκι ενός θύματος. Αγκάλιασα για μία ακόμη και τελευταία φορά, με το βλέμμα μου τα θύματα και με βουρκωμένα μάτια άνοιξα τη σιδερένια πόρτα του υφαντηρίο. Έδωσα εντολή στους εργάτες του Δήμου που είχαν έλθει στο μεταξύ, να αρχίσουν την φόρτωση και τους αστυφύλακες να κρατήσουν μακριά της γυναίκες. Όταν η φόρτωση τελείωσε και τα κάρρα με συνοδεία αστυνομικών έφυγαν για το Γ' Νεκροταφείο, εγώ με το σακάκι, το γιομάτο μικρά δεματάκια, στην αγκαλιά μου πήρα το δρόμο για το Ε' Αστυνομικό Τμήμα, όπου και παρέδωσα το πολύτιμο για εμένα φορτίο στον υπάλληλο του γραφείου του Ε.Ε.Σ. που στεγάζονταν σε γραφείο του οικήματος του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος. Απολογισμός: Εκτελεσμένοι στην Μάντρα της Οσίας Ξένης 72 άντρες, νέοι στην απόλυτη πλειοψηφία τους και νέες γυναίκες: Τη Διαμάντω και την Αθηνά. Χωρίς τα θύματα στα Αρμένικα".

Κατόπιν διαταγής οι Εργάτες του Δήμου, θάβουν τους εκτελεσμένους της Μάντρας στο Γ' Νεκροταφείο και τους εκτελεσμένους των Καμένων στο Νεκροταφείο της Ανάληψης.

(κάπου παράπλευρα, ένας στεγασμένος χώρος φιλοξενεί την ιστορία)

Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.

Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού. (...)

Πηγή: Λεύκωμα του Δήμου Νίκαιας για τα 60 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς

Κλείνοντας με δυο δικά μου λόγια, θα προσθέσω ότι, το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι

μοναδικό. Υπάρχουν εκατοντάδες σημεία που υποδηλώνουν κάποια θηριωδία, κάποια σφαγή, μαζική ή μεμονωμένη... Στο Κερατσίνι υπάρχει το μνημείο από τη Μάχη της Ηλεκτρικής, και πόσα άλλα...

Αυτό όμως που δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας, είναι τη λήθη!

Και ειδικά όταν καθημερινά, έστω κι 70 χρόνια μετά, "σκοντάφτουμε" σε μνημεία σαν αυτό:

    

Ζητώ συγνώμη...

Θα 'θελα πολύ να σχολιάσω ξανά, 

όλα τα άκρως φασιστικά που γίνονται... 

Ξανά τα ίδια να πω; Τουλάχιστον εμείς 

που συχνάζουμε εδώ, τα  περιμέναμε!!! 

Θα σε παρακαλέσω όμως ν' ακούσεις 

αυτό το τραγούδι... 

Το ερμηνεύει ο Γιάννης Μηλιώκας, 

κι αυτός έχει γράψει στίχους και μουσική!

Και θα σε διευκολύνω, βάζοντάς σου 

να διαβάσεις και τους στίχους... 

Ζητώ συγνώμη

Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό 

για όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη 

θα 'πρεπε να το είχα γράψει από καιρό 

γι' αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη 

Σ' ένα ιατρείο μικρό της γειτονιάς 

πήγα να βγάλω κάτι ακτινογραφίες 

κι είδα ανθρώπους μιας παλιότερης γενιάς 

που περιμέναν του γιατρού τις οδηγίες

Είχε ησυχία λες και μπήκα σε ιερό 

κι είχανε όλοι του πατέρα μου τα χρόνια 

ο γέρος μου είχε πεθάνει από καιρό 

μα είχε προλάβει να χαρεί τρια εγγόνια 

Με τρόπο έριξα μια γρήγορη ματιά 

τέτοιο κατάντημα δεν είχα δει ποτέ μου 

κι όλα αυτά τα ξεχασμένα γηρατειά 

θα είναι σκέφτηκα ανάπηροι πολέμου 

Ο ένας είχε το 'να πόδι του λειψό 

άλλος το χέρι του δεμένο και πονούσε 

ο τρίτος φόραγε κολλάρο στο λαιμό 

και ένας άλλος την κυρά του κουβαλούσε 

Ο νους μου πήγε στον πατέρα μου ξανά 

τότε που μου 'λεγε τα βράδια ιστορίες 

σαν να 'ναι τώρα τον θυμάμαι να πονά 

και να μιλάει για νεκρούς και τραυματίες 

Κι όλοι αυτοί για τη δική μου λευτεριά 

έζησαν χρόνια κατοχής και τυραννίας 

ήταν κορίτσια και αμούστακα παιδιά 

και πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας 

Μου είχαν χαρίσει μια ελεύθερη ζωή 

κι ότι κι αν ήμουν σε εκείνους το χρωστούσα 

κι ήτανε μες τα γηρατειά τους τόσο απλοί 

ούτε παράσημα φορούσαν ούτε λούσα 

Πρόσωπα τίμια χωρίς εγωισμό 

κι αν μες τον πόλεμο τα πάντα είχαν χάσει 

μ' ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό 

όλα όσα τράβηξαν θα τα είχανε ξεχάσει 

Ένιωσα ξάφνου μια τεράστια ντροπή 

έσκυψα κάτω κι είχα χάσει τη μιλιά μου 

μου 'ρθανε δάκρυα και κρατήθηκα πολύ 

και ευτυχώς που είχα μαζί μου τα γυαλιά μου 

Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό 

για όσους πολέμησαν και πολεμούν ακόμη 

θα 'πρεπε να το είχα γράψει από καιρό 

γι' αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη

http://www.youtube.com/watch?v=F1Zu0Khyqjk

Λυπάμαι που σε κάνω πάλι να λυπάσαι, 

μα το χαμόγελο έχει αξία μόνο 

όταν όλα γύρω είναι μαύρα, 

κι όταν πρέπει να παλέψεις για να το κερδίσεις... 

Εκεί είναι η μαγκιά των γελαστών!!! 

Μπερδεμένη, μα γελαστή Ανάσταση!!!

Έκανα ένα τελευταίο τσιγάρο και βγήκα απ' το αμπάρι...

Είχε φύγει ο χειμώνας κι η συννεφιά απ' τον ουρανό... 

Τα σύννεφα όμως παραμένουν πάνω απ' το λιμάνι μου. 

Γι' αυτό έπρεπε να σπάσω τις αλυσίδες απ' τις άγκυρες 

που με κρατούσαν δέσμιο στο χτες... 

 

Η άνοιξη δεν κράτησε για πολύ τα καλά της ρούχα... 

Θαρρώ πως έδωσε εύκολα τη θέση της στο καλοκαίρι, 

έτσι για να ξεσκάσει, λες και δε μπορούσε ν' αντέξει 

τα τετριμμένα "πρέπει"... 

Δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, ούτε πολύς χρόνος 

για να 'ρθω κοντά σου...

 Ξέρεις πόσο μου λείπεις τους χειμώνες... 

Όταν μένεις μακριά μου για να κάνεις 

τις τρέλες σου...

 Το μόνο που βρήκα δίπλα σου ήταν κάτι φίλοι μου, 

που κάθε μέρα στο λιμάνι μιλάμε για σένα... 

Ξέρεις βέβαια ότι μ' αρέσει να ξαπλώνω στη γη 

και να σ' αφουγκράζομαι... 

Νόμιζες ότι θα δίσταζα να πέσω στην αγκαλιά σου; 

Αφού ξέρω ότι σ' αρέσει να σε ζεσταίνει το κορμί μου... 

Παρόλο που με μούδιασε η παγωνιά σου, 

εγώ γι' άλλη μια φορά, σου παραδόθηκα.... 

Δε σταμάτησα στιγμή να σε κοιτάζω, ακόμα κι όταν 

έφυγα από δίπλα σου... 

Σ' άφησα για να κρατάς ένα όμορφο σκαρί, 

θαρρώ πειρατικό, έτσι, για να σου κουρσεύει 

τη ματιά... 

  

...έτσι όπως κι εγώ είμαι καθημερινά μπροστά σου, 

κουρσάρος της ψυχής σου, μα λατρεμένος σου 

αφού το τιμόνι της το 'χω εγώ... 

Πάσχα το είπαν οι πολλοί, και το ερμηνεύουν σαν 

μετάβαση... Πάντα θ' ανασταίνομαι, και πάντα 

η αγάπη μου θ' ανασταίνει κι εσένα! Κι ας έχω 

για ψυχή μονάχα ένα μικρό βαρκάκι... 

Θα 'ναι για πάντα αγκαλιά σου, θάλασσά μου!!! 

Ανάσταση ψυχής και υγεία εύχομαι σε όλους!!! 

Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα Αυτού 

που μας έδωσε να ξέρουμε, τι είναι αγάπη...

Απόδραση στο νότο...

Το είπα και το τήρησα: 

Σιώπησα, μα θα μιλούσα μόνο αν θα 'χα 

κάτι καλό κι ευχάριστο να μοιραστούμε...

Η απόδραση δεν ήταν προμελετημένη αλλά έγινε ευχάριστα, 

παρόλο που διαφωνούσε ο καιρός... 

Έξω απ' τα τείχη η εικόνα είναι διαφορετική...

 ...πιο πολύχρωμη, πιο αισιόδοξη...

 ...τα μικρά γίνονται μεγάλα όταν ξαπλώσεις στο νωπό έδαφος...

...η απόλυτη σιωπή κάνει το νου να τρέχει 

πάνω στα γαλήνια νερά της λίμνης...

...εικόνες βουτηγμένες στα χρώματα...

 

...νεκρή φύση;;;

...ένα "γεια" στις βάρκες που προσμένουν το επόμενο καλοκαίρι...

...λίγη πεζοπορία για να βρεθείς κοντά της, αν φυσικά 

περάσεις τον ακοίμητο φρουρό που φυλάει τα περάσματα 

εδώ και αιώνες....

...υπνωτισμένος ακολουθάς τα χνάρια που σε οδηγούν 

σ' αυτή που λατρεύεις...

...ξαπλώνεις ξανά για να δεις από κοντά 

αυτό που νόμισες για άμμο...

 ...φυσικά ο,τι θα γράψεις θα το σβήσει εκείνη, 

ως εκδίκηση που την αφήνεις γι' άλλη μια φορά... 

Εις το επανιδείν, φίλοι μου! 

Να χαμογελάτε και να δραπετεύετε!!! 

Σήμερα, ορφάνεψαν οι λεύτεροι αγωνιστές ...

Ο συγγραφέας των αφηγημάτων "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" και "Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;" Χρόνης Μίσσιος άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Τρίτης 20 Νοεμβρίου, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 82 ετών.

Γεννημένος στην Καβάλα το 1930, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία έξι ετών, λόγω πολιτικών διώξεων. Οργανώθηκε νωρίς στην Αριστερά και στην περίοδο της Κατοχής πήρε μέρος στην Αντίσταση. Το 1947 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο και ακολούθως βρέθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι το 1962. 

Με την απελευθέρωσή του οργανώθηκε στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, στην οποία υπήρξε στέλεχος. Συνιδρυτής του ΠΑΜ μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967, συνελήφθη και φυλακίστηκε μέχρι το 1973.
Το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ήταν το αφήγημα Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς (1985). Ακολούθησε το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;(1988) και τα μυθιστορήματα Τα κεραμίδια στάζουν (1991), Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι (1996), Ντομάτα με γεύση μπανάνας (2001).
Οι έξυπνοι διάλογοι, το χιούμορ, η ζωηρή αφήγηση και ο αυτοβιογραφικός χαρακτήρας των κειμένων του, στα οποία αποτυπώνεται η μεταπολεμική και μεταπολιτευτική καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, σε ένα κλίμα γλυκόπικρου νατουραλισμού, τον κατέστησαν δημοφιλή συγγραφέα στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Τα τελευταία χρόνια ζούσε ως «κοσμοκαλόγερος» στο Καπανδρίτι.
Για τον θάνατο του Χρόνη Μίσσιου, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Στη ζωή του Χρόνη Μίσσιου αποτυπώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Αριστεράς της πατρίδα μας.

Γιός καπνεργάτη, δεν μπόρεσε να τελειώσει το δημοτικό για οικονομικούς λόγους, εντάχθηκε στην Αντίσταση τα χρόνια της κατοχής, κυνηγήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου, ενώ φυλακίστηκε και κατά τη διάρκεια της Χούντας.
Ο μοναδικός αυθεντικός λαϊκός και ανθρώπινος τρόπος γραφής του και το ανοιχτό του πνεύμα, τον έκαναν αγαπητό όχι μόνο στον κόσμο της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα.
Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά ή μέσα από τα βιβλία του, θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και θαυμασμό.
Η ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους δικούς του και σε όλους όσους τον αγάπησαν»

Για το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φ. Κουβέλης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο  Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά. Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματά της, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή. 
Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του».
Η κηδεία του Χρόνη Μίσσιου θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 μετά το μεσημέρι στο Μικροχώρι Καπανδριτίου

Ένα αντίο μαλλιά κουβάρια και μια 24ωρη επανάσταση...

Κουράστηκα… 

Στη χώρα των θηλυπρεπών και του ωχ αδερφέ, στη χώρα της μίζας, 

της πουστιάς και της ρεμούλας, εγώ ο βλάκας πίστευα
πως μια άλλη νοοτροπία, 

μια άλλη γενιά, μια άλλη λογική φιλοσοφία θ’ άλλαζε τα πράγματα.

Κάποιος μου είπε πως απ’ τη στιγμή που βλέπεις τα ινδάλματά σου 

να εγκαταλείπουν αυτό τον κόσμο, κάτι δεν πάει καλά, 

κάτι σάπιο κι αειθαλές υπάρχει που δεν αφήνει
υγιείς νοοτροπίες να επιζήσουν. 

Είμαστε εδώ, εξαθλιωμένοι, κακομοίρηδες, πειναλέοι κι αυτόχειρες, 

τάχα αγανακτισμένοι, τάχα έτοιμοι για όλα, τάχα "δεν πάει άλλο" 

και "επανάσταση εδώ και τώρα", "θα χυθεί αίμα", θα, θα, θα…

Μας φταίνε οι έγχρωμοι μετανάστες, όχι οι αρίοι με τα καλάσνικοφ, 

μας φταίει ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Κουβέλης 

(ανάλογα με το ποιον ψηφίσαμε εμείς). 

Καθένας μας πιστεύει ότι έχει πράξει το σωστό,
κι αν η Ελλάδα καίγεται, 

καλώς καίγεται αφού για όλα φταίει
ο στρατηγός άνεμος κι η κακιά ώρα. 

Εμείς όμως ποτέ! Κι αφού δε φταίμε, 

δεν οφείλουμε να ξέρουμε και την έννοια της θυσίας. 

Όοοχι, "εμείς αρκετά δώσαμε, ας δώσουν κι οι άλλοι"! 

"-Ποιοι άλλοι"; 

"-Ξέρω ‘γω οι υπεύθυνοι"! 

"-Δεν υπάρχει εδώ κάποιος υπεύθυνος"; 

"-Απευθυνθείτε στον αρμόδιο" 

-"Γαμώ το δημόσιο, που να σας απολύσουνε
όλους τους κωλοδημόσιους, 

γαμώ το ΠΑΣΟΚ που σας έβαλε, δε θα βγει η ΝΔ να με διορίσει, 

θα δεις τι έχει να γίνει, όλη μέρα θα τα ξύνω…"

Κι έτσι πήγαμε μπροστά!
Έφυγαν οι λαμογιάρικες κυβερνήσεις του ’80 

κι ήρθαν κυβερνήσεις συνεργασίας. Επιτέλους, 

είδαμε τη χρησιμότητα της Ευρώπης και τα οφέλη, Θεός ‘σχωρέστον 

τον εθνάρχη που μας έβαλε, αλλιώς θα ήμασταν
ακόμα πάνω στα δέντρα. 

Διώξαμε (στη σύνταξη) και τους κακούς συνδικαλιστές του ’80 

και τους αντικαταστήσαμε με τους πιο εξευρωπαϊσμένους,
τους πιο μεθοδικούς! 

Όχι κάθε τρεις και λίγο απεργία, όχι βία, αλλά διαπραγμάτευση 

ώσπου να ξυπνήσεις μια μέρα και να ‘σαι άνεργος. 

Εξυγιάναμε το πολιτικό σύστημα και σήμερα, μόνο ένα απομεινάρι 

του παλιού ΠΑΣΟΚ υπάρχει κι αυτό το κλείσαμε
οικογενειακώς στη φυλακή. 

Πουθενά αλλού διαφθορά, πουθενά αλλού μίζα! 

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος! 

Κοιτάζω αυτούς που αγαπώ να παρακολουθούν
αρειμανίως και με προσήλωση 

τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή και δακρύζω από συγκίνηση! 

Είναι αλήθεια πολύ γλυκό να μαθαίνεις την ιστορία
χάριν στη μεγαλοψυχία 

του εφοπλιστή – καναλάρχη και φυσικά με την εγκυρότητα και 

την αμεροληψία που διακρίνει τους γείτονές μας
στο να παρουσιάζουν 

με αντικειμενικότητα την ιστορία ενός Ελληνοφάγου σουλτάνου. 

Φυσικά, δε μου διαφεύγει τ’ ότι κατά
τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, 

με την άδεια των σουλτάνων, ο αξιότιμος Έλγιν
ξήλωσε τον μισό Παρθενώνα 

και τον πήρε στην Αγγλία! Περασμένα ξεχασμένα μωρέ...

Φυσικά είμαστε τέτοια φιλόξενη φυλή και τόσο large,
που 210 χρόνια μετά, 

τους δώσαμε τη φλόγα να κάνουν ολυμπιακούς αγώνες. 

Φυσικά οι παραχωρήσεις δε σταματούν μόνο
στα μάρμαρα και τις φλόγες! 

Δίνουμε πυρ – παρά, λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια, εκτάσεις, 

πετρέλαια, θάλασσες… Πάρε κόσμε, οι ξένοι είναι φίλοι μας 

(αν δεν είναι μαύροι φυσικά).

Απεργία λοιπόν σήμερα, αλλά γιατί;

Επειδή εμείς διαλέξαμε τα πακέτα μέτρων;

Επειδή εμείς ανανεώσαμε τις θητείες των ίδιων πολιτικών;

Επειδή εμείς τους δώσαμε τους παχυλούς μισθούς τους;

Επειδή εμείς εξακολουθούμε να εκλέγουμε τους μαθητευόμενους 

των συνδικαλιστών του ’80;

Επειδή εμείς πιστεύουμε ότι τα δάνεια που πήραν 

οι Κωστάκης – Γιωργάκης διανεμήθηκαν στο λαό και την ανάπτυξη; 

Κι οι μισοί από εμάς δίνουν απόλυτο δίκιο στον Πάγκαλο;

Φεύγω, απέχω, το βουλώνω και τα παρατάω… 

Θα κοιμηθώ, θα κρυφτώ, θα δραπετεύσω, μπορεί να στείλω κάποτε 

τα χαιρετίσματα από κάνα χειμωνιάτικο ακρογιάλι… 

Σας ευχαριστώ που με κάνατε καλύτερο (;;;) άνθρωπο…

Καλή λευτεριά σ’ όσους νιώθουν σκλαβωμένοι, 

κουράγιο σ’ όσους με νιώθουν!  

Αντίο σας                  

Αντίο "Μοναχικέ Λύκε"...

«Εφυγε» ο δημοσιογράφος Αντώνης Σωτηράκος

Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από κοντά μας ο Αντώνης Σωτηράκος σε ηλικία 66 ετών.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 5.30 το απόγευμα στον Ι. Ναό Προφήτη Ηλία στην Αγία Παρασκευή. Αντί για στεφάνια η οικογένεια του ζητά τα χρήματα να κατατεθούν στο ΚΕΦΕΑ.

Ο Αντώνης γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά, σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική, και από τη μεταπολίτευση και μετά εργάστηκε σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς καλύπτοντας πάντα το ρεπορτάζ του υπουργείου Οικονομικών και ειδικά στα φορολογικά θέματα, στα οποία θεωρείτο εξπέρ.

Μεταξύ άλλων εργάστηκε στις εφημερίδες Αυριανή, Δημοκρατικός Λόγος, στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, στο γραφείο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, στην Ημερησία, και στο Έθνος και Έθνος της Κυριακής, απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε πριν από 2 χρόνια.

Λάτρευε τις δύο κόρες του, την Ηλέκτρα και την Ιωάννα, και τα εγγόνια του τον Οδυσσέα και τον Χρήστο.

Αντικομφορμιστής, αριστερός και πάνω απ΄ όλα ελεύθερο πνεύμα, με το αίσθημα του δίκαιου ριζωμένο μέσα του, δεν υποχώρησε ποτέ μπροστά στις αρχές, το ήθος και τις αξίες του.

Συνελήφθη δύο φορές στην διάρκεια της δικτατορίας το 1967 και το 1969, πέρασε από δύο στρατοδικεία, φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και στην Αίγινα.

Αποφυλακίστηκε λίγο πριν από την πτώση της χούντας και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία.

Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τη θέση και τις γνωριμίες του. Του αρκούσαν τα λίγα και να έχει ήσυχη τη συνείδηση του. Με καθαρά αριστοφανικό πνεύμα, σχολίαζε, κριτίκαρε και διακωμωδούσε πρόσωπα και καταστάσεις.

Διορατικός, μπορούσε να διακρίνει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, και όταν συνάδελφοι περισσότερο για να τον πειράξουν του πήγαιναν κόντρα, τους κοίταζε λοξά, κούναγε το κεφάλι, χαμογελούσε πονηρά και έλεγε : δεν βλέπεις ούτε τη μύτη σου. Ξύπνα. Είσαι μακριά νυχτωμένος και με επιχειρήματα αποδείκνυε το ορθό των λεγομένων του. Και πάντα ερχόταν η επιβεβαίωση….

Ο Αντώνης δεν έβγαλε ποτέ χρήματα. Δεν τα ήθελε. Ο Αντώνης ήθελε τη ζωή, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη σε όλη την πορεία της ζωής του. Και πάντα ήταν στο πλευρό των συναδέλφων. Να τους διδάξει, να τους καθοδηγήσει να τους βοηθήσει να βλέπουν πίσω από τις γραμμές και τα μεγάλα λόγια.

Υπήρξα στ' αλήθεια τυχερός που ήμασταν φίλοι...

Το λιμανίσιο μας καπηλειό πάντα θα σε περιμένει για κείνη τη ρημάδα τη ρακή... 

Καλή αντάμωση καπτάν Αντώνη... Ήσουνα μεγάλος μάγκας!!!

Η Δημοκρατία, δεν έχει χρώμα! Ή τώρα, ή ποτέ!!!

Κουραστικό μα αναγκαίο! 

Εμετικό μα σωτήριο! 

Επαναλαμβανόμενο, τις προηγούμενες φορές δίχως ουσία, στολισμένο από προδοσία, πολιτική αλητεία και πασπαλισμένο με αθέτηση πολιτικών υποσχέσεων! 

Σήμερα πια είναι επιβεβλημένο να συμμετέχεις στην εξέλιξη του αποτελέσματος των εκλογών. 

Τα ψέματα τέλειωσαν, ζούμε σε μια εμπόλεμη κατάσταση, μια οικονομική γερμανική κατοχή, 

μια εμφυλιακή ανταλλαγή πεποιθήσεων η οποία ταυτίζεται με την ωμή βία σε δημόσια θέα. 

Έχουμε από τη μια τους γνωστούς, γραφικούς πλέον, σοσιαλιστές να ζητιανεύουν την εξουσία και να μας τάζουν τα γνωστά πράσινα άλογα με πετραχήλια. Τώρα τους έπιασε να μας σώσουν; Ή μήπως πρέπει να "σώσουμε" κι άλλους Τσοχατζοπουλέους και τραπεζίτες; 

Από την άλλη μεριά οι φιλελεύθεροι. Αφού κατακερμάτισαν την ήδη σακατεμένη μετασημιτική Ελλάδα, 

αφού κατακτήσαμε το ρεκόρ γκίνες με 152 σκάνδαλα σε 154 εβδομάδες κυβέρνησης, 

κι αφού τελικά ανακαλύψαμε ποιοι και τι πραγματικά είναι αυτοί οι "σωτήρες" πίσω απ' τα πολιτικά προσωπεία που ξεπουλούσαν καθημερινά την εθνική μας περιουσία στα ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα, εφηύραν το νέο πολιτικό τους αρχηγό, με το απαραίτητο αποστασιακό του παρελθόν και τη φιλευσπλαχνία απέναντι στην αλόγιστη μετανάστευση μιας και στο βιογραφικό του έχει καταχωρηθεί το άνοιγμα των συνόρων κι η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών από την Αλβανία! 

Αυτός λοιπόν, σήμερα, δηλώνει ότι θα διώξει τους λαθρομετανάστες! 

Μαζί με τον προηγούμενο σοσιαλιστή αρχηγό, μας πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό θέτοντας τον πολύπαθο λαό μας κάτω από μνημονιακή επιτήρηση! 

Αυτοί (κι οι πρώην και νυν συνεργάτες τους) φρόνησαν και φρονούν σωστή την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στα καρτέλ των επιχειρηματιών. Δεν έχουν γνώση άραγε, ότι για να παράγεις ένα πρωτογενές πλεόνασμα, πρέπει οι ταμειακές μηχανές να είναι κρατικές; 

Πώς είναι δυνατόν να ευημερήσεις ως καταστηματάρχης όταν έχεις παραχωρήσει το ταμείο σου σε κάποιον τρίτο; Μήπως (λέω μήπως) στη χώρα της μίζας και της σπέκουλας, κάποιοι πήραν μίζα για να ξεπουλήσουν τα φιλέτα όσο όσο; Αυτούς θα ψηφίσω; Φορολογήθηκα, κόπιασα, έχτισα, δημιούργησα! 

Γιατί; Για να αναπτυχθεί η πατρίδα μου, να απολαύσω τις υποδομές και τους κόπους μου, ν' αφήσω κληρονομιά στα παιδιά μου, κι όχι για να τα ξεπουλήσεις εσύ και να πάρεις τη μίζα σου... 

Αν κοιτάξω πιο αριστερά θα δω αραχνιασμένους τους εκφραστές μιας αρτηριοσκληρωτικής ιδεολογίας, που τελικά βολεύτηκε στα πλαίσια του ευρωκομμουνισμού, δε θέλει να κυβερνήσει, θέλει μόνο να οργανώνει απεργίες και να εισπράττει χρήματα για ένα σπίτι το οποίο τελικά δε χωράει όλο το λαό, παρά μόνο τους λίγους κι εκλεκτούς. Το σπίτι του λαού! Δεν δέχεται τη διεύρυνση της σκέψης, δε δέχεται τη διαφορετικότητα, δεν έχεις λόγο αν δεν είσαι ταγμένος στο συνδικαλιστικό τους όργανο. 

Και μιας και φτάσαμε τόσο αριστερά ας πάμε δίπλα. 

Στη στροφή των 360 μοιρών τα δύο άκρα αντίθετα γειτνιάζουν! 

Μαυροντυμένοι, γυμνασμένοι μιλιταριστές, με μια διαφορετική άποψη στα πράγματα! 

Με ένα λεξιλόγιο 50-70 λέξεων, και με την πεποίθηση ότι όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. 

Αλίμονό σου αν επιχειρηματολογήσεις κι εναντιωθείς στις αρχές του Φύρερ. 

Πέφτουν πάνω σου κατά εκατοντάδες και σε αφανίζουν. 

Αλήθεια, γιατί οι φουσκωτοί με τα μαύρα δεν κυνηγούν την αλβανική παρέα με τα καλάσνικοφ;

Επειδή όπως λεν είναι της άριας φυλής;

Τον πακιστανό απ' το φανάρι τον διώχνω κι εγώ ρε μάγκα, δε θέλω νταβατζή...

Με υποψιάζει βέβαια το γεγονός ότι όντας γερμανολάτρες, μην τυχόν είναι κάποιος γερμανικός δάκτυλος πίσω απ' αυτό ρε αδερφέ. Δηλαδή, τι θα ήταν στη Μέρκελ να χώσει αυτούς στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας; Αποσταθεροποίηση θα γίνει που θα γίνει, άμα δηλαδή έχω και μια τρομοκρατία στο κοινοβούλιο θα με χάλαγε; Εξάλλου είναι πολύ πιο εύκολο να χτυπάς "από μέσα" και τώρα πλέον είναι πιο κοντά στην κοινή αποδοχή η ακροδεξιά. 

Το δρόμο τον άνοιξε στις περασμένες εκλογές ο γνωστός κωλοτούμπας και συγκυβερνών, αυτός ντε που σήμερα είναι στα όρια του αφανισμού, κι οι βουλευτές του μεταπήδησαν στους φιλελεύθερους... Για τον άλλο δε το χοντρούλη, τον γόνο γνωστής κι εύπορης οικογένειας, που σήμερα έγινε ανεξάντλητος Έλληνας τι να πω; Εξαντληθήκαμε κύριε!!! Όταν φορούσατε στη βουλή το μπλουζάκι που 'γραφε Greece is not for sale, είχατε ήδη διατελέσει υπουργός της φιλελεύθερης μνημονιακής κυβέρνησης. Είχατε ήδη υπογράψει φαρδιά πλατιά το ξεπούλημα του απίστευτα κερδοφόρου λιμανιού του Πειραιά. Είχατε πλήρη γνώση ότι ούτε η σύμβαση παραχώρησης ήταν προς κρατικό όφελος, ούτε η αποφορολόγηση του ξένου επενδυτή! Μήπως είναι ψέματα ότι στο πρώτο έτος χρήσης, αντί για να πάρουμε χρήματα, πληρώσαμε και 5 εκ ευρώ; 

Μήπως συγκαλύψατε ότι πίσω από θυγατρική του επενδυτή, βρίσκονται ηχηρά πολιτικοεπιχειρηματικά ονόματα, με επικεφαλή τον γαμπρό του αποστάτη βρυκόλακα; 

Με την κυρία του νομίζω είστε πολιτικοί αντίπαλοι εεε;;; Μα πως γίνεται αυτό; Αχάριστος πολιτικός κόσμος!!! Σαφώς οι ανεξάντλητοι Έλληνες γνωρίζουν τη δράση σας με τις off shore εταιρείες. 

(Κάτι τέτοιο ακούγεται) Κι αυτές σας οι δραστηριότητες για το ελληνικό καλό είναι; Τότε γιατί δε φορολογείστε όπως εγώ, εδώ;;; "Γιατί κύριε;;; Γιατί κύριε;;;" (Δανείστηκα την ατάκα από προεκλογικό σποτ)... 

Λοιπόν κυρίες και κύριοι! 

Τη Δημοκρατία τη γεννήσαμε, τη μεγαλώσαμε, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε καθημερινά με αίμα! Δεν την καθαιρούμε με σφαλιάρες, δεν την τζογάρουμε στο βρωμοπολιτικό χρηματιστήριο των πολιτικοεπιχειρηματικών σας συμφερόντων, δεν τσιμπάμε πλέον το τυράκι σας και δεν πιστεύουμε τις μαλακισμένες σας "επιχειρηματολογίες". Δε μας τρομάζει η έξοδος από την Ευρώπη των καρτέλ, 

δε μας τρομάζει πλέον η πείνα με την οποία μας απειλείτε αν επιστρέψουμε στην Ελληνική Δραχμή! 

Δε φοβόμαστε ακόμα και τον μετεωρίτη που λέτε ότι θα πέσει στα κεφάλια μας αν γίνουν όλα τα παραπάνω. Πεινάσαμε στην Ευρώπη σας, αδικηθήκαμε, απαξιωθήκαμε, υπερφορολογηθήκαμε, ξεπουληθήκαμε!!! Ας πεινάσουμε ακόμα για λίγο, αλλά θα ξέρουμε ότι εργαζόμαστε για μας και τα παιδιά μας. Ας πεινάσουμε αλλά θα ξέρω ότι δεν αφήνω κληρονομιά 600 χρόνια μνημονίου! 

Είναι η τελευταία δημοκρατική ευκαιρία να τους διώξουμε! 

Δε χρειαζόμαστε ακραία καθεστώτα "για να ξεβρωμίσει ο τόπος". Θα προσλάβουμε καθαρίστριες! 

Δε θέλουμε τραμπούκους για να τους δείρουν. Είναι αμφίβολο! 

Θέλουμε δημοκρατικούς δικαστές για να τους καταδικάσουν. 

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ! 

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ !

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΙΜΩΡΟΙ ΤΟΥΣ ! 

(Δείτε το δικαστικό παράδειγμα της απελευθέρωσης 

του νεαρού που σκότωσε τον Αλβανό διαρρήκτη) 

Η ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ! 

 Δικάστε τους Δημοκρατικά την Κυριακή! 

Πιστέψτε σε σένα Έλληνα, όχι στις πολιτικές "παρθενογεννέσεις"...