Δεν δωροδοκείται ο Αη Βασίλης!!!

Κάτι λίγες ώρες έμειναν ώσπου να περάσει
κι αυτή η χρονιά στο παρελθόν
κι αν το αντιμετωπίζεις έτσι ψυχρά, λογιστικά,
εγώ σαν κακό παιδί που είμαι
θα σε ρωτήσω μερικά πράγματα απ' την άλλη,
τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Όχι σαν "απολογισμό" και κάτι τέτοιες μασημένες έννοιες
που λένε οι ψευτομοντέρνοι, τάχα ψαγμένοι διανοούμενοι...
Ούτε θα σε φοβίσω λέγοντάς σου πως οι καλικάντζαροι
θα 'ρθουν το βράδυ στον ύπνο σου κ.τ.λ...
"Καλικάντζαροι", έτσι κι αλλιώς, μας πηδούν καθημερινά!
Απλά, μήπως υπολόγισες ότι έρχεσαι ακόμα ένα βήμα
πιο κοντά στο μάταιο και την κρίση;
Τ' ότι δε θα ζεις για πάντα κι αυτά που χρωστάς σε σένα
και τους άλλους ακόμα δεν τα 'χεις ξοφλήσει;
Πόσες φορές αδίκησες; Έχεις σίγουρα μια δικαιολογία,
μα στ' αλήθεια, εσύ σε πιστεύεις;
Πόσους χρησιμοποίησες παντοιοτρόπως για την δική σου
οποιαδήποτε εφήμερη τέρψη;
Έκανες όλα όσα σου δόθηκε η ευκαιρία να κάνεις
για το καλό των άλλων;
Ακόμα κι αν κινδύνεψες να χάσεις τη βόλεψή σου;
(Σταμάτα να σκέφτεσαι δικαιολογίες...)
Πόσους βοήθησες ανιδιοτελώς να πιάσουν τα όνειρά τους;
Πόσες φορές έκατσες παρέα με τη μοναξιά σου
προκειμένου να κάνεις αυτή την περιβόητη αυτοκριτική σου;
(Έχοντας στείλει προηγουμένως
τον εγωισμό σου μια βόλτα στο πάρκο)
Τι στερήθηκες για να το προσφέρεις με αντάλλαγμα ένα χαμόγελο;
Άραγε πόσο και πότε υπηρέτησες τις αξίες σου κι αποδέχτηκες
(καταπίνοντας σαν κινίνο) την αλήθεια;
Απάντησες ποτέ με ψέμα όταν σου πρόσφεραν απλόχερα
αγάπη και θυσία; Μα έλα τώρα!!!
Μην σκέφτεσαι τις θετικές κριτικές όσων σε περιβάλλουν
κι αρέσκονται να σου χαϊδεύουν τ' αυτιά,
προκειμένου ν' αποκομίζουν τα όσα μπορούν από σένα...
Σκέψου τις κριτικές αυτών που είχαν πραγματικά το θάρρος
να σου κοπανήσουν τα λάθη σου κατάμουτρα
και να σου τρίψουν τη μούρη στη λάσπη...
Ίσως αυτοί σ' αγαπάνε πραγματικά!
Και δε μου λες; Τώρα τι ζητάς απ' τον Αη Βασίλη;
Δίκιο; Αγάπη; Ψυχική γαλήνη; Πλούτο;
Μια διαφορετική χρονιά, μια σημαντική χρονιά,
γεμάτη λάμψη, φώτα, αναγνώριση κι αποζημίωση
για τα όσα σκατά έζησες μέχρι σήμερα;
Αλήθεια, εσύ τι έκανες για σένα;
Όταν πέφτεις για ύπνο και δεν μπορείς να κοιμηθείς,
δε φταίει ο θόρυβος του πολυσύχναστου δρόμου που μένεις,
ούτε το πιτσιρίκι των από πάνω που δε βάζει γλώσσα μέσα...
Είναι η συνείδηση που βροντάει στ' αυτιά σου...
Η αγάπη κι η γαλήνη είναι αδερφές της σιωπής...
Είναι οι δασκάλες του "νιώθω", του "αισθάνομαι"...
Κάνε μια καινούρια αρχή στη ζωή σου,
κι ας είναι αυτή η πρωτοχρονιά το πρώτο βήμα...
Βρες την καρδιά σου κι ακολούθησε την...
Αυτή ξέρει να σ' οδηγήσει εκεί που αληθινά θες...
Μακριά από πολύβουες πίστες,
φώτα και ψεύτικα χαμόγελα...

Καλή χρονιά!!!

Προ-Χριστουγεννιάτικη γκρίνια!

Η φίλη roadartist, μου έστειλε αυτό το e-mail και φυσικά μ' έβγαλε
από έναν κόπο να γράψω τις δικές μου γκρίνιες.
Το ακόλουθο τιτλοφορείται
"Γρίνια Χριστουγέννων από τον Σκουντούφλη"
αλλά μάλλον εννοείται ο Γκρινιάρης...
Κάνω πως δεν καταλαβαίνω τον υπαινιγμό για την γκρίνια μου
και παραθέτω:

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο
που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω
ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω
τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.
Κατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις.
Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά
και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο.
Τις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε
από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων
για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ότι να' ναι
και μετά θα κουβαλάμε τα ότι να' ναι μας
φορτωμένοι με τις σακουλάρες
πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί.
Όταν βρούμε ταξι θα σιχτιρίσουμε την ώρα
και τη στιγμή που το βρήκαμε
και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν
και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.
Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων,
θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου
και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex,
στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη.
Kαι θα φοράνε όοολες το "μικρό φόρεμα".
Και όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα
που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε και πιούμε
ότι βρωμο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά,
θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά
να ξαναψωνίσουμε τα ότι να 'ναι
που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα
και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα
για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν.
Το πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους
θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε
στο Σύνταγμα και στην Κηφισίας πρωτοχρονιάτικα
και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα
με αναμμένο το κλιματιστικό.
Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν
που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά
μιας και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί,
όπως κάθε χρόνο.
Επίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια,
γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό
και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο.
Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση
στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε
και μετά θα νυστάζουμε
και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους/τις γκόμενούς/νές μας,
γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε
στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους,
και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο
που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό,
πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.:
Αυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά»
πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί
μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει
κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει
το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα.
Αυτά!
Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας
θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουληγμένοι
στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ
με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω
και τις πορτιέρισσες Mις Tσιμπούκι,
όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε
και μερικά ναρκωτικά για το καλό.
Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε
ότι έχουμε τυφλωθεί μόνιμα και το ακουστικό μας νεύρο
έπαθε ακαμψία ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας
μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια
ότι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ
που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο.
Μετά θα κάνουμε φύλλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα
για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ
γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.
Το απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη
που "δεν είμαστε πια παιδιά..."
και "τι μαγικά που ήταν τα Χριστούγεννα
και η Πρωτοχρονιά κάποτε..."
και "τι μουσικές παίζανε παλιά..."
και ''τότε που ο κόσμος σε ένα μαγαζί ήταν όλοι γνωστοί''
και άλλες μαλακίες.
Και μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν
γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού
και αϊ σιχτίρ αγαπητέ Άγιε Βασίλη!
Σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα
μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου.
Φέτος θέλω μόνο Καλικάντζαρους.
Τουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών
«α-να-τρε-πτι-κά»,όπως θα έλεγε και ο Ευαγγελάτος
πριν τον απολύσουν!
Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο άγιο.
Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο....

Φυσικά, όσοι με ξέρετε καλά, θα καταλάβετε
πως έχω να προσθέσω κι εγώ σωρεία άλλων,
να σε κάνω να κοιτάξεις δίπλα σου
(ή στον καθρέφτη) με ενοχή,
να σου τρίψω στα μούτρα τη ζωή που 'χεις φορτωθεί,
(ίσως χωρίς να θες)
και να με δεις πάλι νοητά με ύφος αυστηρό απέναντί σου
νομίζοντας πως δείχνω εσένα...
αλλά ως δώρο θα σας εκπλήξω ευχάριστα!
Δε θα πω τίποτα...
Μόνο μην ξεχάσετε να δώσετε παντοιοτρόπως
αγάπη στα παιδιά που δεν έχουν την τύχη των παιδιών μας!
Δώστε αγάπη εκεί που δεν τη χρωστάτε...
Καλά Χριστούγεννα!!!
Σας φιλώ!

Ένα γελαστό απόγευμα βουτηγμένο στη σέπια...

Χρειάστηκα ξεκούραση... Αληθινή όμως, όχι μουσαντέ...
Ανάταση, σιωπή κι αληθινά τοπία, όχι ψευδαισθήσεις...
Φτάνει μ' αυτές, αρκετά!
Σήμερα το λιμάνι μου ήταν αδειανό κι ο ουρανός μου βαρύς...


-"Πάμε να τα πούμε κάπου πιο μακριά;" σε ρώτησα...
Με κοίταξες με λαχτάρα, ξέρω πως το 'θελες κι εσύ...
Μου έγνεψες καταφατικά μ' ένα κρυφό χαμόγελο...
-"Θέλω πολύ να μείνουμε μόνοι, να σου μιλήσω..."
Διαδρομή γεμάτη απ' αυτές τις μελωδίες που μας ταξιδεύουν...
Γύριζα το κεφάλι και σε κοιτούσα δίπλα μου...
Σε θωρούσα να 'χεις αφεθεί στη γαλήνη σου...


"Πόσο πολύ σ' αγαπάω να 'ξερες" σκέφτηκα
κι άναψα ένα τσιγάρο...
Δε βιαζόμουν, όσο πλησίαζα στο απάγκιο μας,
ερχόσουν όλο και πιο κοντά μου...
Με συνεπήρε η μεθυστική σου ανάσα,
με μάγεψε αυτό σου τ' αεράκι στο λαιμό μου...
Πλησίασα βουβά κοντά σου, κάθισα δίπλα σου.


Πόσο μου 'χεις λείψει να 'ξερες...
Ήμασταν πάλι μόνοι όπως εκείνες τις καλοκαιρινές νύχτες
που 'φευγα ξημέρωμα απ' την αγκαλιά σου...


Οι ξενερισμένες βάρκες και τα θαλασσόξυλα μας χαμογελούσαν,
το γκρίζο τ' ουρανού είχε μια παράξενη θαλπωρή
κι ο ζεστός καφές έδινε μια πρωτόγνωρη ανάταση στις αισθήσεις...


Είχα αφεθεί, η ματιά χανόταν στο βαθύ σου μπλε
και σαν υπνωτισμένος δεν ακολουθούσα το χρόνο
που εξακολουθούσε να περνά...
Θυμάσαι; Έτσι δε γινόταν πάντα;
Ο χρόνος σταματούσε πάντα όταν ανταμώναμε,
εγκλωβιζόταν λες μες την αγκαλιά μας...

Φεύγω, θάλασσα μου...

Μπορεί να σκούριασαν οι ράγες μου,
μα ξέρω ν' αρχίσω πάλι να τρέχω μπροστά...

Το κορμί μου ίσως να χτυπήθηκε απ' το κύμα
και την αρμύρα σου, μα τώρα έμαθα καλά να πλέω...


...Ν' αποφεύγω ξέρες και ύφαλους, κουφάρια ξένα,
ναυάγια μιας ρηχής ζωής γεμάτης ματαιότητα και ψέμα...
Μιας ζωής που μ' έχει ποτίσει μ' αλμυρό νερό,
μ' έχει κάνει σκληρό σα βράχο και μου 'χει δώσει
μια ψυχή που πεισμώνει και δε φοβάται το βοριά...

Ένας γελαστός, δίκαιος αγώνας...

Φίλοι μου, οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου προεδρείου
του σωματείου των λιμενεργατών, έγιναν,
η κάλπη άνοιξε κι ανέδειξε τον επικρατέστερο της αναμέτρησης.
Η Πολιτικά Ανεξάρτητη Λιμενεργατική Επανάσταση
εξελέγη 3η ισοψηφώντας με την Δημοκρατική Ενότητα Λιμενεργατών.
Μόλις ολοκληρώθηκε η ψηφομέτρηση
και αξιολογώντας την κατάσταση,
ο υπογράφων κατόπιν συνεννόησης με τα μέλη
της Πολιτικά Ανεξάρτητης Λιμενεργατικής Επανάστασης,
πρότεινα - αν κι εφόσον προβλέπεται εκ του καταστατικού -
να παραιτηθώ του δικαιώματος της κλήρωσης προκειμένου
να λάβει η Δημοκρατική Ενότητα Λιμενεργατών
την πολυπόθητη έδρα στο Δ.Σ και ν' αποφευχθούν
ενστάσεις και κωλυσιεργία της διαδικασίας.
Το αίτημα μου δεν έγινε δεκτό και στην κλήρωση που ακολούθησε,
την έδρα κατέλαβε η Δημοκρατική Ενότητα Λιμενεργατών.
Για την ιστορία
ο συνδυασμός των Ενωμένων Αδέσμευτων Λιμενεργατών
(προηγ. προεδρείο) εξελέγη πρώτος
ο συνδυασμός της Ενωτικής Συνεργασίας Λιμενεργατών
εξελέγη δεύτερος
και ο συνδυασμός της Δημοκρατικής Ενότητας Λιμενεργατών
εξελέγη τρίτος κατόπιν κληρώσεως ως προανέφερα.
Από τους συναδέλφους που εξελέγησαν και οφείλω να συγχαρώ,
όλοι περιμένουμε πολλά!
Χρόνια και μετέωρα κλαδικά αιτήματα χρίζουν άμεσης λύσης.
Σαφώς το βάρος των ευθυνών είναι πολλαπλάσιο
κι ο πολύπαθος κλάδος μας δε συγχωρεί
σφάλματα και πειραματισμούς.
Εμείς θα συνεχίσουμε να δίνουμε το δικό μας στίγμα,
ο λόγος μας θα είναι ακόμα πιο οξύς,
η στάση μας πιο επικριτική κι οι απαιτήσεις μας ακόμα μεγαλύτερες!
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συμπορευόμενοι
στήριξαν την Πολιτικά Ανεξάρτητη Λιμενεργατική Επανάσταση,
όσους πίστεψαν - κι όχι άδικα - ότι μπορεί να υλοποιηθεί
αυτή η επανάσταση και μας επέδειξαν εμπιστοσύνη
σ' αυτόν τον άνισο αγώνα.
Τους δικαιώσαμε!
Δεχτήκαμε ανούσια και δυσφημιστική αντιπολίτευση (!!!)
ακόμα και προσωπική κατασυκοφάντηση και λασπολόγηση.
Δεν αντιπολιτευτήκαμε ούτε καν επί του πραγματικού!
Επιδείξαμε σεβασμό στη δύσκολη θέση και το ένοχο παρελθόν
των εταίρων και δεν κάναμε χρήση
του προτερήματος μας απέναντί τους.
Αντί ευχαριστώ και εν απουσία πραγματικών λόγων αντιπολίτευσης
κατηγορηθήκαμε ότι "η επανάσταση κρύβει κινδύνους",
ότι "είμαστε άπειροι", ότι είμαστε κοπρίτες κι "έχουμε
ιδιαίτερες προτιμήσεις στο ωράριο εργασίας" (;;;),
"έχουμε βάζελους στο ψηφοδέλτιό μας", "έχουμε μακριά μαλλιά",
και άλλες μαλακίες συνώνυμες του πανικού και της άτακτης φυγής!

Φίλοι μου,
το βότσαλο έπεσε στη λίμνη αλλά δεν έκανε απλά ένα "πλατς"...
Ήταν ογκόλιθος και συντάραξε ο παφλασμός τα στάσιμα νερά!
Είναι απόλυτα δικαιολογημένη η αντίδραση των αντιπολιτεύομενων!
Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ!

Μια καθ' όλα γελαστή επανάσταση...

(η αφίσα - έμβλημα του συνδυασμού, που εξεδόθη
και αναρτήθηκε σε όλους τους τομείς του λιμανιού)

Συνάδελφοι, στην παρούσα εξαιρετικά κρίσιμη φάση
που καλείται ο κλάδος ν’ αποφασίσει για το μέλλον του,
μια νέα αγωνιστική πρωτοβουλία
έρχεται να παλέψει για τα δικαιώματα και το μέλλον μας.
Να υψώσει τη φωνή και τον παλμό των εργαζομένων
ως εκεί που δεν ακούστηκε ποτέ.
Να μετατρέψει την αδράνεια και το φόβο
σε αντεπίθεση και διεκδίκηση.
Να κάνει πράξη το ποθούμενο και να δικαιώσει
τους μέχρι τώρα αγώνες μας.
Να σταθεί αδιάλλακτα στις διαπραγματεύσεις
χωρίς υποχωρήσεις στα κεκτημένα,
συμβιβασμούς και εμπάθειες.
Να επιδείξει τον δυναμισμό του κλάδου απέναντι σ’ αυτούς
που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Να βηματίσουμε προς το μέλλον με αξιοπρεπείς συμβάσεις,
σταθερές σχέσεις εργασίας και αδιάλλακτοι
ως προς τα κεκτημένα,
τα οποία είναι μια ακριβή κληρονομιά από τους παλαιότερους,
σκληρά εργαζόμενους συναδέλφους μας.
Αυτή η παρακαταθήκη και μόνο, είναι για εμάς μια σταθερή αξία
που μας ορίζει την αναγκαιότητα
της συμπόρευσης και του συναποφασισμού.

ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΛΕΞΗ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ
ΣΤΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ Ο.Λ.Π !!!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ !!!

Σκέψου και ψήφισε

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

ΥΨΩΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ !!!