Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...

Φιλαράκια μου, χθες το μεσημέρι κι ενώ βρισκόμουν στη διαδικασία
της χώνεψης, ξαφνικά μπρος στα μάτια μου από την κρατική μας

τηλεόραση προέβαλε το τηλεοπτικό εξάμβλωμα, που ευτυχώς
δεν απευθύνεται σε μας αλλά στους ευτυχείς κατοίκους
του πλανήτη Άρη, ή μάλλον του πλανήτη Ποσειδώνα
(μιας και τον αποκαλούν κι αυτόν "Γαλάζιο πλανήτη").
Δέκα ολόκληρα λεπτά μαστουρωμένος απ' τα φούμαρα
ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη να σπάσω την τηλεόραση!
Θα σχολιάσω 2 - 3 πράγματα που (επαγγελματικά) με αφορούν
επειδή για τα υπόλοιπα θα χρειαζόταν να γράφω όλη τη βδομάδα.

Περιγράφει την ενίσχυση του εμπορίου όταν το 2008
ΜΟΝΟ στον Πειραιά έκλεισαν 2800 επιχειρήσεις αφήνοντας
στο δρόμο 8500 εργαζόμενους

(η φωτό δείχνει μια νταλίκα η οποία πέρασε
τον Μάρτη απ' το λιμάνι...
Από τότε δεν πέρασε άλλη, παρακάτω θα καταλάβετε το γιατί)

Αυτό είναι το σημείο στο λιμάνι στο οποίο
οι κυβερνώντες υποδέχτηκαν
ένα πλοίο της Cosco άμα τη επίτευξη της "παραχώρησης" .
(Δηλαδή όταν τσέπωσαν τη μίζα απ' τα κιτρινιάρικα λιγούρια)
Παρακάτω θα καταλάβετε ότι οι Κινέζοι δεν μας έσωσαν,
αντίθετα έκαναν ζημιά προσβάλλοντας συμφωνίες και κυνηγώντας
την MSC που έφερνε το 98% της δουλειάς στο λιμάνι.

Και το γελοιότερο όλων:
Βρε μαλάκες χαρτογιακάδες, λαοπλάνοι του κερατά,
αυτή είναι η Ψυττάλεια (γνωστή και ως "κουραδονήσι")
από αεροφωτογραφία!!!
Τι ενεργειακή συμφωνία και με ποιον έχετε κάνει;
Μήπως να φέρετε τα 5 εκατ. Κινέζους στον Πειραιά
να μας χέζουν κι αυτοί;
Τι ενέργεια παράγει η Ψυττάλεια;
Πόσα χρόνια σας φωνάζουμε για την ενεργειακή
εκμετάλλευση της λυματολάσπης βάσει ευρωπαϊκών προτύπων,
πόσες μελέτες πανεπιστημίων έχετε πετάξει στα σκουπίδια
και πόσο μεθάνιο αφήνετε να καίγεται ανεκμετάλλευτο;

Και τώρα φίλοι μου η μαύρη αλήθεια:
Κάπου σ' ένα σποτ πήρε το μάτι μου κάτι περί
χρηματοδότησης, επενδύσεις στα λιμάνια
και αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις κι άλλες μπούρδες!
Δείτε λοιπόν!

(6/10/2007. Το λιμάνι σφύζει από κοντέινερ)



(24/10/2007. Το κίτρινο είναι το χρώμα του χρυσού
και του λογότυπου της MSC.
Δείτε ποιος διακινούσε φορτία από τον Πειραιά)

(13/08/2008. Παρ' ότι διανύαμε τον 8ο μήνα κινητοποιήσεων
και ήταν στην καρδιά του καλοκαιριού το λιμάνι εξακολουθούσε
να 'ναι γεμάτο κοντέινερ και πλοία της MSC)

(03/10/2008. 10ος μήνας κινητοποιήσεων κι η MSC ακάθεκτη!
Άραγε φταίει η "παγκόσμια κρίση" ή μήπως ο διασυρμός της MSC
στην επιτροπή ανταγωνισμού, η προσβολή της συμφωνίας MSC - ΟΛΠ
και η επιβολή προστίμων σε μια κερδοφόρα επιχείρηση;)



Να το λιμάνι όπως το καταντήσατε κ.κ της
μεταρρυθμιστικής Νέας Δήμοκρατίας.
Είναι αλήθεια!!!
Καταφέρατε όσα δεν κατάφεραν όλοι οι βάρβαροι μαζί!
Πέρσες, Τούρκοι, Εγγλέζοι, Ιταλοί, Γερμανοί!
Σεβάστηκαν κι άφησαν ανέγγιχτα κεκτημένα πίσω τους!
Εσείς αφήνετε οικόπεδα, χωράφια!!!

Αυτό είναι το επενδυτικό σας σχέδιο;

Σας αποκαλέσαμε "μεσίτες" όχι κτηματομεσίτες!

ΦΤΟΥ ΣΑΣ!!!
Υπονομεύσατε ένα χρυσωρυχείο για να τσεπώσετε...
"Μια χούφτα δολλάρια"...

Υ.Γ: Α! Και που 'σαι χοντρέ!!! Μην ξεχνάς:

"Την Κυριακή, ξοφλάς!!!"

Μια δροσερή στιγμή κοντά σου...

Ζέστη αφόρητη, ζεματάει η λαμαρίνα...
Η ανακούφιση του να βρίσκεις λίγο χρόνο για δροσιά
και μια σκιά στο καταμεσήμερο...
Να 'ρχονται ευχάριστες σκέψεις στο μυαλό,
να σε δροσίζει η ζωή, συντροφιά με μελωδίες στο μυαλό...
Και να πετάει ο νους σαν το θαλασσοπούλι κοντά της...
Να βουτάει σαν γλάρος στη δροσιά της...
Κι αυτή να κοιμάται, δροσερή κι ερωτική στο γαλάζιο...
Κι εσύ να την κοιτάς ατέλειωτα... Και να σε ξεκουράζει...
Απομεσήμερο... Κοντά της...

Μια ανάσα ακόμα...

Μετά από μια ζόρικη μέρα με τον αέρα να σηκώνει πέτρες,
κομματιασμένος αλλά χαρούμενος έφτασα
στο snack bar ντουλάπι μου να βγάλω φόρμες, μουτζούρες
και τις αρβύλες που όσο καλοκαιριάζει,
μου στενεύουν την ψυχή...
Ο λεβέντης φίλος Δημήτρης ήρθε γελαστός όπως πάντα
κι ήπιαμε 2-3 δροσερές κατά πως απαιτούσε η περίσταση...
Μιλήσαμε για τα παλιά, εφηβικές τρέλλες, έρωτες,
μιας και ο Μάης είναι αυτός που σου αναβιώνει μνήμες...
Έρωτες, όχι πονηρούς, όχι σαρκικούς και ρηχούς όπως σήμερα...
Έρωτες που σου έβαζαν μοτέρ στην καρδούλα και φτερά στα πόδια.
Έρωτες που μ' ένα φιλί σ' έκαναν να ξενυχτάς 3 μερόνυχτα!
Στάθης Ψάλτης, μηχανάκια
(αυτόματα με πετάλια, μη φανταστείς καμμιά Harley),
τζινάκι παντελόνι με τσάκιση παρακαλώ,
(α ρε μάνα γαμώ τα χούγια σου) και κοπάνα απ' το σχολείο...
Ώπα... Κοπάνα;
Τι να το κάνεις το 17 άμα μένεις από απουσίες στο νυχτερινό;
Μια, δυο, τρεις...άει στο διάολο για Λύκειο, χαλάλι και τα 3 χρόνια,
κι ας σε χωρίζει μόνο η Γεωμετρία απ' το απολυτήριο...
Θυμάμαι μια φιλόλογο που μ' έβγαλε έξω
απ' την τάξη λόγω "ταραχών"...
Την επόμενη μέρα με το που μπήκε στην τάξη,
εγώ σηκώθηκα επιδεικτικά και αποχώρησα απ' το μάθημα.
-"Που πας Στέλιο;" μου λέει.
-"Αποχωρώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χθεσινή
άδικη αποβολή μου" της λέω.
Αυτό συνεχίστηκε κι εγώ δε θυμάμαι για πόσο...

Μείναμε εδώ που μεγαλώσαμε,
κάναμε τις δουλειές των πατεράδων μας,
(όχι όλοι) και θεωρήσαμε ότι κάτι παραπάνω
κάναμε εμείς απ' αυτούς...
Σκατά!!!
Τα σημερινά μαγκάκια σπάνε τα μούτρα τους σε μαθήματα
και ύλη που δε χωράει ανθρώπινος νους.
Δίνουν μια μάχη υπευθυνότητας, αξιοπρέπειας και ανδρείας
αφού τα Ελληνικά δεδομένα στην "παιδεία"
είναι τα παγκοσμίως χειρότερα.

Στηρίξτε αυτά τα παιδιά!
Δικαιολογήστε την όποια συμπεριφορά τους!
Δεν φυγομαχούν! Αγωνίζονται απέναντι σ' ένα τέρας που λέγεται
έλλειψη αξιοκρατίας, ανεργία, αβεβαιότητα, μπάρμπας στην Κορώνη!
Ας μην μείνουν σκουριασμένα σκαριά σε βαλτωμένα λιμάνια...
Το μέλλον είναι στα χέρια τους, το παρόν
τους το διαμορφώνουμε εμείς!
Καλή επιτυχία
Γιώργο και Δημήτρη!
Καλή επιτυχία σ' όλα τα παιδιά που αγωνίζονται!


(queen - we are the champions)

Κάνω μια γελαστή ευχή...

Χωρίς λόγια...
Μ' ένα γλυκό χαμόγελο...
Πολλή ελπίδα...
Και δυο φωτογραφίες
που υπαινίσσονται άλλη
μια μεσοβδομαδιάτικη απόδραση...
Χαρισμένο σε όσους νιώθουν
ή είναι δραπέτες της ζωής...






(Εξόριστοι - "κάνω μια ευχή")

Άσεμνα και με έπαρση...

Τα μάθατε; Έκλεισε η Βουλή Των Ελλήνων!!!
Ναι... Την έκλεισε ο κουρασμένος μας πρωθυπουργός,
για να πάμε, λέει, ανεπηρέαστοι στις κάλπες...
Κι επί τη ευκαιρία, τράβηξε μια διαγραφή στα χρέη
κι όλα καλά φιλαράκια μου!
Έτσι γίνεται εδώ στο Ελλάντα!
Όταν κλείνουν τα μαγαζιά, τα χρέη παραγράφονται!
Οι πιστωτές δε σε κυνηγάνε, ούτε ΙΚΑ, σύκα, ΤΕΒΕ, κλέβε κτλ...
Κι όταν κλείνει ένα μπουρδέλο, τα γαμησιάτικα παραγράφονται!
Ίσως και κατά τη λαϊκή ρήση "άλλος πηδάει, άλλος πληρώνει"...
Κι εν προκειμένω, και έχουμε πληρώσει, και μας έχουν πηδήξει!
Τι περιμένατε φίλοι μου;
5 χρόνια με πηδάνε σεμνά και ταπεινά και μιλούσα καθωσπρέπει...
Τώρα το έκλεισε ο τσάτσος το μπουρδέλο
και πέταξε τις κοκότες στο πεζοδρόμιο.
Άσεμνα και με έπαρση, λοιπόν!!!



Άσχετα μ' αυτό θέλω να πω το ύστατο χαίρε στον πατέρα
και μεγάλο δάσκαλο Ευγένιο Σπαθάρη...
Σε μένα, όπως και στα περισσότερα παιδιά
στις φτωχογειτονιές, μας διασκέδασε προφητεύοντας
το τι θα γίνουμε μεγαλώνοντας.
Σ' ευχαριστώ, δάσκαλε, που μ' έμαθες να ξέρω
ότι είμαι κι εγώ ένας καραγκιόζης.
Κάποιοι άλλοι το αγνοούν...



Και τέλος, μια μεγάλη ροχάλα στα μούτρα
των ασεβών λελέδων του ιδρύματος Γκαίτε,
που δεν δώσανε χείρα βοηθείας
στο γέροντα Δάσκαλο, με αποτέλεσμα το μοιραίο.



(της Αμύνης τα παιδιά)

Αέρας... γελαστός!!!

Η απόλυτα όμορφη αίσθηση της φυγής...

Ε, βρήκα κι ένα ηλιοβασίλεμα!!!

Τόσο παγωμένη όσο δείχνει!!!

Αλλά με πολλές πρώιμες λιακάδες...



Στους Νίκο - Τούλα, Στάθη - Βάσω, Μάνο - Λιζέτ,
στην πανύψηλη Ηλέκτρα με το ΚΤΜ Duke (!!!)
και σ' όλους εσάς που η σκέψη σας με συντρόφευε διαρκώς!
(Μαριάννα έχει κάτι χασαποταβέρνες στα Γκράβαρα...
Ετοίμασε το γλέντι!)
Σας φιλώ, να χαμογελάτε και να "φεύγετε"...

Σπασμένο καράβι...

Τι να πω φιλαράκια; Τα ίδια και τα ίδια;
Παρασκοτιστήκαμε τις τελευταίες μέρες με τις διάφορες
μαλακίες όλων αυτών που μας κοροϊδεύουν...
Είδατε όμως πως βγαίνουν όλοι αθώοι;
"Φωνάζει ο κλέφτης..." έλεγα πάντα κι είχα
απόλυτο δίκιο απ' ότι αποδείχτηκε...
Η γνωστή και πάγια τακτική του λαμόγιου
λέμε εμείς οι λιμανίσιοι...
Και ξέρουμε καλά πως δεν πρέπει να επενδύεις σε πληρώματα,
να ποντάρεις σε "βαπόρια" που γυρνάνε από λιμάνι σε λιμάνι...
Θα χάσεις...
Τέλος πάντων, ο καιρός φτιάχνει, η πιστή γριά μοτοσυκλέτα μου
μου κλείνει ναζιάρικα το μάτι, θα λείψω μερικές μέρες
σε οδηγικές περιπετειούλες ψάχνοντας να βρω πρώιμες λιακάδες
κι όχι ηλιοβασιλέματα...
Όσο λείπω ο φίλος Κώστας Καράλης θα τραγουδάει

Γιάννη Σπανό το "Σπασμένο καράβι"...
Για κάτι κουφάρια, ναυάγια της ζωής,
που κάποτε πρέπει να διαγραφούν από κάθε νηολόγιο...
Γεια χαρά...