...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Γελαστό απόγευμα με το ζόρι;



Βαρύς κι ασήκωτος ο ουρανός...
Ψυχική διάθεση υπό του μηδενός...
Ήλιος κι όμορφες εικόνες μόνο στη σκέψη...
Το πρώτο φθινοπωρινό κρυολόγημα
(αυτά παθαίνει όποιος πάει κόντρα στον καιρό)...
Τέταρτη μέρα αξυρισιά...άφιλτρο κι ελληνικός...
Απόγευμα Κυριακής, στο μουντό γκρίζο της πόλης...
Κι ένα τραγούδι, παλιό από το "νέο κύμα", αγαπημένο...
Χαρισμένο σ' αυτούς που με νοιώθουν...

"Μην κουραστείς, να μ' αγαπάς κι η μπόρα θα περάσει..."

18 σχόλια:

  1. ..τελικά όλοι είμαστε κάπως αυτές τις μέρες.. Θα ξαναβγεί ο ήλιος, που θα παει? :)
    Ισως χρειάζονται κ αυτές οι συννεφιασμένες μέρες, για να εκτιμήσουμε αργότερα την ξαστεριά!
    :)
    Όμορφο τραγούδι, καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα, καλή εβδομάδα...
    Ίσως...χρειάζεται και λίγη θλίψη!
    Ας είναι λόγω καιρού...έστω!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οχι βέβαια με το ζόρι. Αν είναι να ΄ρθει, ας έρθει. Αλλιώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι υπέροχο τραγούδι....
    Το αγαπημένο μου! από τα χρόνια εκείνα που τα όνειρά μας τα είχαμε κρεμάσει στ' άστρα!
    Που το θυμήθηκες;;
    Και τόσο ταιριαστό μ' αυτή τη μουντή και γκρίζα ζωή μας έτσι που την κατάντησαν... Και η βροχή απόψε έδεσε τέλεια μ' αυτό!!
    Νομίζω ότι σε νοιώθω...
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιος γιατρος σου εδωσε τετοια θεραπεια(αφιλτρο κι ελληνικο;),
    να τον καταγγειλω τωρα στον Ιατρικο συλλογο;;;;
    Θα σου στειλω εγω τωρα αμεσως με τα αερικα ηλιους πολλους, να σου περασουν ολα Στελιο μου!
    Δεν θα χρειαστει ουτε καν "να κανεις πετρα την καρδια, να μην νικησει η αναποδια",Ενταξει;;;

    φιλια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. marianaonice,
    τα μάτια της ψυχής βλέπουν ασπρόμαυρο το φθινόπωρο...
    Ακριβώς σαν τη ζωή που μας έδωσαν...
    Όμοια με τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες μας...
    Να 'σαι πάντα καλά
    και να χαμογελάς...
    Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αερικούλι μου,
    κάνε αμέσως τα δέοντα να διώξεις το βαρύ πέπλο του κακού καιρού και της αναποδιάς...
    Φέρε μου το καλοκαίρι πίσω για λίγο ακόμααα...
    :))
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλοι και Φίλες!
    Αυτό είναι Το Αερικό!!!
    Δεν έχω λόγια!
    Υποκλίνομαι!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φοβερή η λιακάδα αερικό μου!!!
    Ευχαριστώ!
    Γελαστές καλημέρες!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δύσκολο είναι Στέλιο, πολύ δύσκολο να γελώ μ' όσα βιώνω γύρω μου αυτή την εποχή!...
    Όμως αναζητώ την ελπίδα και ώρες - ώρες τη βρίσκω εδώ μέσα, στη μπλογκόσφαιρα όταν συναντώ ανθρώπους με ευαισθησίες και καθαρή και ντόμπρα σκέψη!!
    Σ' ευχαριστώ!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάθε τι, αν το στερηθείς και ματώσεις για να τ' αποκτήσεις εκτιμάς πολύ περισσότερο την αξία του...
    Σε γεμίζει, σε ξεχειλίζει όταν
    θα 'ρθει...
    Κι αν αγωνιστείς...έρχεται,
    το αποκτάς!
    Είτε είναι ένα χαμόγελο, είτε μια ευτυχία...είτε μια αγάπη!
    Δε συμφωνείς;
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τα λόγια σου μου θύμισαν κάτι ωραίο που είχε πει ο Αλέξανδρος Τσιριντάνης (καθηγητής της Νομικής):

    Μπροστά στις δυσχέρειες της εποχής μας τρεις λύσεις υπάρχουν:
    Η μία λύση είναι να κλείσουμε τα μάτια και να πούμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όμως η λύση αυτή μοιάζει με το να επιχειρούμε τη θεραπεία του πυρετού σπάζοντας το θερμόμετρο.
    Η άλλη λύση είναι να συμμορφωθούμε με τα κελεύσματα της εποχής μας. Να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε και να κουρνιάσουμε. Όμως όταν είσαι αετός και βλέπεις πως υπάρχουν ερπετά δεν μπορείς να πεις θα κόψω τα φτερά μου και θα γίνω ερπετό. Γιατί ο μαδημένος αετός δεν είναι καν ερπετό. Είναι ένας μελλοθάνατος!!
    Μένει η τρίτη λύση: Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ KAI O AΓΩΝΑΣ!!


    Νομίζω Στέλιο ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από την τρίτη λύση, τον αγώνα, γιατί θέλουμε να είμαστε αετοί με φτερά και όχι μαδημένοι!!

    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαριάννα μου,
    ούτε συννενοημένοι να ήμασταν!
    Ταυτόχρονα με το σχόλιό σου η επόμενή μου ανάρτηση!
    Πάντως εγώ νιώθω ψιλομαδημένος
    από τις ύαινες που μας λυμαίνονται εδώ και χρόνια...
    Τώρα για το αετός...κοίτα και κατάλαβε που είναι το στέκι μου...
    Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τον ξέρω το χώρο ΣΤέλιο μου!
    Έχω δουλέψει πολλά χρόνια στον Πειραιά και τ' αγαπώ το λιμάνι και τους ανθρώπους του! Βρέθηκα πολλές φορές κοντά τους, κυρίως στις εκλογές τους, όπως στο σωματείο "Στέφενσον" στους ναύτες μηχανής, αν θυμάμαι καλά... Δούλεψα στο ναυτικό δίκαιο για τρία χρόνια και έσκυψα αρκετές φορές πάνω στα προβλήματα του λιμανιού!

    Κοίτα τώρα και μιά άλλη σύμπτωση!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...