...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Η γελαστή κατάρα των λιμενεργατών...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα λιμανάκι
κερδοφόρο για τη χώρα που το είχε...
Εκεί μέσα λοιπόν στο λιμανάκι ζούσαν κάτι ανθρωπάκια
με porche και ferrari που τα λέγανε λιμενεργάτες - ρετιρέ...
Όλα πήγαιναν καλά ώσπου μια μέρα ένας χοντρός άνθρωπος
έφερε από τα μακρινά μέρη κάτι μεταρρυθμίσεις και μετά βασάνων
λοιπόν άρχισε να πολεμάει τους λιμενεργάτες - ρετιρέ
γιατί λέει πως έκαναν κακό στον τόπο...
Έτσι διόρισε υπουργό κάποιον που στην αρχή έβριζε
τον χοντρό άνθρωπο
και το επιτελείο του και τους έλεγε καραγκιόζηδες...


Παρ' όλα αυτά συνέχιζε να πολεμάει να πουλήσει το λιμανάκι,
αλλά είχε φάει τέτοιο βρισίδι και τέτοια βλαστήμια
από τους λιμενεργάτες
που στο τέλος τα μάζεψε και λούφαξε επειδή μπλεκόταν τ' όνομά του
και σε κάτι άλλες δουλειές "με φούντες"...

Τη θέση του πήρε ένα άλλο παλικαράκι - φτωχαδάκι που απλά
έκανε πολύ καλή χρήση των μεταρρυθμίσεων και ήθελε να πουλήσει
το λιμανάκι κι αυτός σε κάτι κίτρινα ανθρωπάκια...

Μ' αυτά και μ' αυτά (και με πολλή δουλειά)
η περιουσία του μεγάλωνε
και μεγάλωνε
και μεγάλωνε
...
μέχρι που τον έπνιξε!!!
Έτσι, οι λιμενεργάτες ακόμα πολεμούν κι ο χοντρός κύριος
χτυπάει τον πισινούλη του κάτω για να βρει τελικά τι φταίει...

Κι έτσι ζούμε εμείς καλά κι αυτοί...αμφίβολα!!!


4 σχόλια:

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...