...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Γελαστός και Πειραιώτης...



Θυμάμαι σαν τώρα τα παιδικά μου χρόνια στον Πειραιά,
στη Χαραυγή που μεγάλωσα...
Πιτσιρικάκια αλητεύαμε στα σοκάκια ώσπου να πέσει ο ήλιος...
Χαζεύαμε έξω απ' τα καφενεία και τα καπηλειά,
πηγαίναμε ν' αγοράσουμε τσιγάρα όταν μας έστελνε κανένας
και όταν μας χάριζε τα ρέστα αγοράζαμε διάφορα μπινελίκια,
ζαχαρωτά της εποχής...
Αν κάπου, έξω από κάνα κουτούκι έπιανε τ' αυτί μας καμμιά πενιά
στεκόμασταν και χαζεύαμε τους βαρελόφρωνες
να τραγουδάνε στο τσακίρ κέφι...
Χαρακτήρες ντόμπροι, ατόφιες φιγούρες, γνήσιες,
βγαλμένες λες από ρεμπέτικη ταινία.
Μάτια κόκκινα, πνιγμένα στο αλκοόλ και το παράπονο,
έχοντας ζήσει προσφυγιά, πόλεμο, χούντα, φτώχεια, ξεριζωμό...
Ο 'σχωρεμένος ο Μένιος, ο Μπάμπης ο Καραμπούρμπας,
ο πάντα μοναχικός και λιγομίλητος κυρ- Ευρίπης...
Χέρια τραχιά, απ' τα νταμάρια που δούλευαν, μπάσες φωνές,
μα σαν πιάνανε το τραγούδι, το λιγότερο που τους έμελλε
ήταν τα φάλτσα κι οι ορθοφωνίες...
Τραγουδούσαν το μεροκάματο, την προσφυγιά, την καψούρα
και τον πόνο, τη ζωή και το θάνατο...
Τραγουδούσαν τη μποέμ ζωή που δεν έζησαν αφού ήταν πολύ
για να πάνε ως το Πέραμα ή τα Ταμπούρια ν' ακούσουνε
τον Τσαουσάκη ή τον Παπαϊωάννου
πριν πάει στου Καλαματιανού στις Τζιτζιφιές.
Στο "υποβρύχιο", ένα μαγαζί στα Ταμπούρια,
μες τη μάντρα του Χρυσοστομίδη,
τραγουδούσε ο Μπιθικώτσης και μετά πέρασε κι ο Μητσάκης από κει.
Κι η Πόλυ Πάνου ακολούθησε το ίδιο δρομολόι, Πέραμα-Ταμπούρια.
Ο Τσιτσάνης με τη Δούκισσα στου Μαργωμένου στις Τζιτζιφιές,
ο Καζαντζίδης κι η Μοσχολιού στου Τζαφέρη,
ο Ζαμπέτας στο Αιγάλεω στη Λουζιτάνια,
κι ο Περπινιάδης στο δικό του στου "Στελλάκη" στο Χαϊδάρι
που πέρασαν κι από κει ουκ ολίγοι...
Δε θα παραλείψω ν' αναφέρω και το μαγαζί του Μάρκου
στ' Άσπρα Χώματα στην Κοκκινιά.

Η παρέα μας λοιπόν μαζευόταν στου Κώστα του "Ξεροσφύρη",
ένα οινοπωλείο του οποίου η άδεια λειτουργίας
προέβλεπε μόνο ένα τραπέζι
(προκειμένου να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του μαγαζιού).


Η άδεια όμως δεν όριζε διαστάσεις του τραπεζιού κι έτσι
ο 'σχωρεμένος ο Κώστας είχε φτιάξει ένα τραπέζι σχεδόν 10τ.μ!!!
Γύρω απ' αυτό συνεστιάζονταν λοιπόν όλοι οι εκλεκτοί καλεσμένοι
έχοντας φέρει μαζί τους και το μεζέ τους:
1 δίφραγκο ελιές, 1 δίφραγκο τυρί κι ένα καρβέλι ψωμί.
Υπήρχαν και μέρες που η παρέα κανόνιζε ρεφενέ και κάνα
γκιουβετσάκι (με κατεψυγμένη γίδα)...
Έτσι ή αλλιώς το κρασάκι έρεε άφθονο και τα κερασμένα
μισόκιλα ή οι πεντοκαδούσες παρατάσσονταν "σαν στρατιωτάκια"
κατά τα λεγόμενα του Μένιου...

Τα χρόνια πέρασαν, του "Ξεροσφύρη" τώρα πια είναι κομμωτήριο,
οι μάγκες έφυγαν για τον άλλο κόσμο κι έμειναν μόνο οι
αναμνήσεις κι οι μπερκετιές από κείνες τις μέρες...
Εγώ μετανάστευσα στ' Άσπρα Χώματα της Κοκκινιάς
30 μέτρα πιο πέρα απ' του Βαμβακάρη,



αγοράζοντας ένα πέτρινο προσφυγικό του '25,
αδερφομοιρασιές των παππούδων της συζύγου.
Έχτισα πάνω απ' το παλιό ισόγειο χωρίς να το αλλοιώσω καθόλου,
με την ελπίδα πως κάποτε θα μπορέσω να το αναπαλαιώσω.
Ως τα τώρα το 'χω έτσι, σαν στέκι για φίλους, για κάνα ποτήρι
παρέα μ' ένα μπουζουκάκι του '50 φτιαγμένο στου Μουρατίδη.
Κάτι σαν το λιμανίσιο καπηλειό ένα πράγμα!!!


Εδώ λοιπόν ο παλιός Πειραιάς παίρνει τις τελευταίες του ανάσες,
πνιγμένος απ' την ανοικοδόμηση, την γκετοποίηση από ξενόφερτους,
τη λήθη των παλιών και την άγνοια των νέων...

18 σχόλια:

  1. που σου, εμεις μονο στα απανω πατωματα εχουμε ερθει

    αντε να καλλιασει λιγο, να ρθουμε και στα κατω

    γιατι εχουμε ταξει στον εαυτο μας ενα γλεντι, ετσι χωρις αιτιες και αφορμες

    καλα να περνατε φιλε,
    φιλια σ' ολους.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι Αντωνάρα μου!!!
    Θα ταιριάξει να γίνει ρε φίλε!!!
    Φιλιά πολλά και σε σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 'Ομορφο κείμενο , αλλά ακόμη πιο όμορφες οι αναμνήσεις σου φίλε !
    Πολύτιμες , να τις έχεις πάντα στην καρδιά σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραία χρόνια πέρασες Στέλιο γεμάτα πενιές και χαρούμενα πονεμένα μεν πρόσωπα!
    Ωστε κάθε μέρα παρέα με τον μεγάλο Βάρδο μας είσαι!
    Εύχομαι να συνεχίσεις αυτά τα γλέντια τα "ατόφια" και τα επόμενα χρόνια με πολλά-πολλά κέφια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρτινο φεγγαράκι μου καλώς ήρθες!
    Ζω συγκαταβατικά στο σήμερα επειδή πέθαναν οι εποχές που ένιωθα άνθρωπος, επειδή όλοι σήμερα παλεύουν να σκοτώσουν το παιδί που κρύβουν μέσα τους... Αρνούμαι πεισματικά να συμβιβαστώ μ' αυτό το ύπουλο σήμερα κι επιχειρώ διέξοδα στο όμορφο παρελθόν μας. Ξέρω σε ίσως σε κάποιους φανεί χαζό κι ουτοπικό, μα σίγουρα θα πεθάνω σε μια αγκαλιά που θα 'χει αγαπήσει και βιώσει παρόμοια χρόνια... Τότε... "ψυχή βαθιά"!!!
    Σ' ευχαριστώ που ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. zoyzoy μου, πνευματική μου γειτόνισσα, έχω λιώσει τα παπούτσια της ψυχής μου στο δρομολόι Άνω Σύρα - τελωνείο... Και μπαίνω βουβά, λαθρεπιβάτης στο αρμενάκι σου και κλέβω ανάσες Συριανές, ρίχνω κλεφτές ματιές στη γαλάζια γειτονιά σου, και μα το Θεό, μακαρίζω όλους τους Συριανούς που 'χουν στ' αυτιά και τον αέρα τους αυτή την αύρα, τη μελωδία, τη λεβεντιά...
    Σας φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έρχομαι μετα απο πολύ καιρό στο αγαπημένο μου απο παλιά γελαστό απόγευμα και πέφτω σε αυτό το συγκλονιστικό κειμενο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου φίλε Νικόλα!!!
    Καλό μήνα σου εύχομαι λεβεντόπαιδο και σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Kαιρό είχα να περάσω από τη @γειτονιά σου Στέλιο...
    και σήμερα με γέμισες νοσταλγία για τα όμορφα και τα παλιά που φαίνεται ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί...

    Αυτό το ισόγειο το πέτρινο εύχομαι κάποτε να το φτιάξεις όπως το φαντάστηκε η ψυχή σου...
    Κι αυτό το μπουζούκι... τέλειο συμπλήρωμα της αυθεντικότητας και της μοναδικότητας των πειραιώτικων γειτονιών!!
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μας ταξίδεψες... Και καλά έκανες... ΚΑΙ να το ξανακάνεις...

    Καλή άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαριάννα μου σ' ευχαριστώ!
    Όπως καταλαβαίνεις εγκατέλειψα τα εγκόσμια και κλείστηκα ακόμα πιο πολύ στις σκέψεις μου. Τα απογεύματα εξακολουθούν να μην είναι γελαστά και αφού απομένω μηδενισμένος, πουλημένος αγωνιστής του σάπιου παρελθόντος και του βρώμικου παρόντος, προτίμησα την αυτοεξορία προκειμένου την ψυχική μου ισορροπία. Πιστεύω να με δικαιολογείς και να καταλαβαίνεις απόλυτα το πόσο ρόμπα αισθάνομαι έχοντας κάνει μόνο μια τρύπα στο νερό (με την βοήθεια όλων όσων ήθελαν το καλό μου)...
    Σε φιλώ γλυκιά μου Μαριάννα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή άνοιξη και σε σένα εύχομαι φίλε μου επί λέξει. Κι εύχομαι να 'ναι ουσιαστική και κυριολεκτική άνοιξη για όλους μας, αφού κι ο υπογράφων έχω ανάγκη να γυρίσω στο χαμόγελο και τον αγώνα... Δυστυχώς αυτό που μένει ως τώρα είναι τα ταξίδια της σκέψης στο παρελθόν, αφού επιμελώς οι ίδιοι και οι ίδιοι, μας διαλύουν τα όνειρα για το μέλλον...
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σωστό το σχόλιό σου στο κείμενό μου , μακάριοι νεολαίοι μας να σκεφτότανε σωστά !!

    Καλά κάνεις και αντιστέκεσαι στη σήμερα και στη φθορά ,αυτά αξίζουν περισσότερο , είχαν νόημα και ποιότητα !!!
    Καλό σου βράδυ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στέλιο,
    ποτέ μην παρατάς.Ξεκουράσου, ανασυντάξου και πάλι στον αγώνα!
    Δεν έχουμε δικαίωμα να τα παρατήσουμε!
    Το χρωστάμε στα παιδιά μας!
    Σε φιλώ και σε σκέφτομαι!
    Με την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μαριάννα μου, οργανώνω επανάσταση κι είμαι σε πολύ καλό δρόμο.
    Το πόσο πετυχημένη θα 'ναι θα εξαρτηθεί απ' το πόσο μακριά θ' ακουστεί το μπαμ!
    Πιστεύω ήρθε ο καιρός...
    Σ' αγαπάω κι εσένα και το λεβέντη σου επειδή μου ξηγηθήκατε αγνά κι αδερφικά! Σ' ευχαριστώ που με σκέφτεσαι, προσευχήσου για όλους μας το 'χουμε ανάγκη!
    Σας φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οργανώνεις επανάσταση??
    Μη με ξεχάσεις!!
    Εδώ είμαστε όλοι!!
    Καιρός είναι πια!!
    Συμφωνείς???
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Στέλιο μου!
    Πάντα προσεύχομαι και εύχομαι για τους αγαπημένους και αγνούς φίλους μου!!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δε θα το κρυψω..ζηλευω τη γεννια σου.. ζηλευω την αγνοτητα και την αθωοτητα της..ζηλευω την αγαπη για τις μικρες καθημερινες στιγμες..ζηλευω που μεγαλωνω σ'εναν κοσμο που με φορτωσε αμετρητες υποχρεωσεις απο παιδι,χανοντας τα 'ανεμελα'(πλεον σε εισαγωγικα ανεμελα) παιδικα χρονια..ζηλευω που οι ανθρωποι τοτε κοιμοντουσαν ησυχοι..που μπορουσαν να εμπιστευθουν και να ερωτευθουν την καρδια και οχι το βολεμα..
    Θερμη παρακληση να συνεχισεις να γραφεις για αυτα τα χρονια..λατρευω αυτες τις αφηγησεις..
    Ευγε που αγαπας τη ζωη και τις μικρες ατιγμες που χαριζει..
    Πολλα φιλια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σ' ευχαριστώ Τζιμάκο μου, εύγε σε σένα και στο παράδειγμα πείσματος και πίστης που δίνεις σε όλους μας!
    Επειδή είμαι τυχερός και σ' έχω κοντά μου είναι τιμή για μένα αυτή η κληροδότηση. Ξέρεις ότι γουστάρω να σου μιλάω, και ξέρω με καταλαβαίνεις! Καλή επιτυχία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...