"...πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες..."

Σάββατο 5/9 πρωί φιλαράκια μου και ξεκίνησα
ώρα 05:00 απ' το σπίτι ελπίζοντας ότι θα δίναμε
άλλη μια δυναμική παρουσία-κλωτσιά στην καλοστημένη
φιέστα της ΔΕΘ. Έφτασα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά αλλά
ήμασταν μόνο... εγώ κι ο πόνος μου!
Μην πολυλογώ για τα συναισθήματα, οι συμμετοχές
δεν ξεπέρασαν τις 20 με την συντριπτική πλειοψηφία συμμετοχής
από τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Αποφεύγοντας να βρίσω χυδαία:
-Δε θα σχολιάσω την απέχθεια μου για όσους δεν ξεσήκωσαν
ή ενημέρωσαν έγκαιρα τον κόσμο
που ίσως ήθελε ένα σκούντημα για να συμμετέχει...
-Δεν θα σχολιάσω το γεγονός ότι τα συνδικαλιστικά προεδρεία
(ανώτερα και κατώτερα) μου απάντησαν με γελοίες δικαιολογίες
στην ερώτηση "γιατί σήμερα δουλεύει το λιμάνι του Πειραιά,
ενώ πέρυσι τέτοια μέρα όχι;
Έχει λήξει το θέμα της ιδιωτικοποίησης;"
Όπως καταλαβαίνετε φίλοι μου,
η πιο πειστική απάντηση που έλαβα ήταν ένα
"εεεεεεεεεε, αααααααα,"
κι ένα ηλίθιο χαμόγελο αμηχανίας!
Μπράβο μας!
Μπράβο σας!
Έκανα 1100 χλμ για να καταλάβω πως
είμαι ένας ξεπουλημένος μαλάκας!!!
Έχασα ένα Σαββατιάτικο μεροκάματο στο λιμάνι
για να 'ρθω να διαπιστώσω ότι εσείς κάνετε weekend
και τσάρκες κι όχι με δικά σας έξοδα!!!

(τα στέκια μου στην Άθωνος με είδαν από μακριά
αφού μ' έναν κόμπο στο λαιμό και μια γροθιά στο στομάχι
είναι αδύνατο να φας κάτι)


(μ' ένα freddo σ' ένα απ' τα άδεια τραπεζάκια της Αριστοτέλους πέρασαν
2 μαρτυρικές ώρες μοναξιάς ώσπου ν' αρχίσει η συγκέντρωση)


(το πανό που δεν διαδήλωσε ποτέ, αφού λείπανε τα χέρια που θα το κρατούσαν)

(το άγαλμα του φιλελεύθερου Βενιζέλου... Αν ήξερε την σημερινή εκπροσώπηση
και έννοια του φιλελευθερισμού θα έτρεχε ίσια πέρα για τη θάλασσα)

(πολύ επιτυχημένη απεικόνιση της ζοφερής πραγματικότητας)


(Ευτυχώς υπήρξαν και αυτοί που πήγαν στο συλλαλητήριο και δεν αρκέστηκαν
μόνο στο άκουσμα της εξαγγελίας των εκλογών)

(ακούγεται "το τρένο" από τις "τρύπες"...
συμβολικά, επειδή κάποιοι θα "χάσουν το τρένο"
μαζί και τη θέση τους σ' αυτό)