...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Γελαστό, οργισμένο απόγευμα...



Μεσημέρι, ξαπλωμένος στο κρεβάτι να διαβάζω ένα αληθινό βιβλίο,
ενός πολύ μαγκιόρου, αγωνιστή και συγγραφέα.
Μόνο και μόνο για μουρμούρα και ξεκάρφωμα,
έχω την τηλεόραση ανοιχτή στην εκπομπή αυτηνής,
της βλαχο-δήθεν διανοούμενης και τελειώνοντας κάθε σελίδα
κοιτάω την τηλεόραση καμαρώνοντας το χάλι
και την εγκεφαλική κατάντια του νεοέλληνα.
Διακοπή για διαφημίσεις:
"Μαζί με το κουτσομπολίστικο πατσαβουρο-περιοδικό,
δώρο η κασετίνα με τα τραγούδια
(του ξεπουλημένου συνθέτη - προδότη της Φορμόζας)
που σημάδεψαν την εποχή, τους αγώνες και την εξέγερση
του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα..."
Τι λέτε ρε παιδιά...(;;;)
Τι περιμένετε μωρέ;;;
Αρπάξτε τα Cherokee και τα Wrangler
κι αμοληθείτε στην Πατησίων...
Και το cd του περιοδικού στη διαπασών!
Χούντα μωρέ δεν έχουμε και τώρα;
Ζήτω η Επανάσταση!!!
Ζήτω οι προδότες, δωσίλογοι τροβαδούροι,
πολυβραβευμένοι "αγωνιστές" συνθέτες
κι "ευρωκομμουνιστές" χαμαιλέοντες...
Ζήτω...ζήτω...ζήτω...

Δεν ξέρω κάποιον απ' αυτούς που αυτοαποκαλούνται
σήμερα αγωνιστές και καπηλεύονται τη μνήμη των ηρώων,
δεν ξέρω κάποιον λοιπόν που να ζει χειρότερα
από αυτούς τους επιζήσαντες που "ψόφησαν στην ψάθα"...
Υπάρχουν μόνο 2 σφαίρες σφηνωμένες ακόμα στα πόδια
και τους γοφούς του πατέρα μου, που θα τις πάρει στον τάφο
και δάχτυλα σπασμένα απ' τους ασφαλίτες...
Δεν ζήτησε ποτέ ανταμοιβή γι' αυτό που ένιωσε κι έπραξε τότε.
Συνέχισε να 'ναι οικοδόμος...
Δεν γράφω αυτή τη στιγμή γυρεύοντας δικαίωση...
Φωνάζω και οργίζομαι με την θεοποίηση των δήθεν...
Καλά λοιπόν τα τραγουδάκια και το σπρέχεν
αλλά οι επαναστάσεις αγαπητοί μου ξεκινάνε
από τα πεζοδρόμια κι όχι απ' τα γκαλά,
βάφονται με αίμα κι όχι με κομοδινί μπογιά μαλλιών,
και πρέπει να ματώσει ο κώλος σας απ' το κυνήγι
και το βρομόξυλο, δεν το κάνεις με Cherokee...
Ξέρω πολλούς "κομμουνιστές" με Cayenne,
θαμώνες μαγαζιών που παίζουν τα "αντιστασιακά"
του προδότη "αγωνιστή" κι όταν ο άτριχος θηλυπρεπής
ερμηνευτής ξεκινήσει κάνα άσμα με "βαθύ νόημα"
σηκώνουν όλοι τα μάτια στο ταβάνι αναπολώντας
τάχα μου
"εκείνες τις μαύρες μέρες"...
Ρε αει στο διάολο!!!
Τιμή και δόξα στους πραγματικούς αγωνιστές
κι όχι στους φο κηφήνες...

( το παραδοσιακό Κρητικό τραγούδι που ακούγεται ερμηνεύτηκε
κι ενορχηστρώθηκε από τους τεράστιους

Ν. Ξυλούρη-Γ. Μαρκόπουλο κι είναι
το χαρακτηριστικότερο εκείνων των ημερών )

15 σχόλια:

  1. Φιλε καλησπερα
    Προσυπογραφω την αναρτηση.

    Δυο ερωτησουλες
    -Ποιο βιβλιο διαβαζεις;
    -Ποιος ειναι ο προδοτης της Φορμοζα;

    Οσο για το μεγιστο ασμα-υμνο, απλα να πω οτι ειναι παραδοσιακο τραγουδι της λεβεντογεννας το οποιο ενορχηστρωσε ο Μαρκοπουλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντώνη μου...
    Στις φυλακές της εξορίας ξεχωρίζανε ένα μέρος που εκεί βάζανε τους κρατούμενους οι οποίοι δεν άντεχαν κι ομολογούσαν με δηλώσεις μετάνοιας.
    Αυτοί γλίτωναν και την θανατική ποινή. Αυτή η μεριά της φυλακής λοιπόν ονομαζόταν Φορμόζα από το νησί της Κίνας που μετά την επανάσταση πήγαν εκεί ο Τσάγκ Κάι Σέκ και το επιτελείο του...
    Το βιβλίο λέγεται "στα χρόνια των λύκων" κι είναι γραμμένο από έναν εξόριστο αγωνιστή τον Παναγή τον Μπέλτσιο...
    Προδότης είναι ο...μεγαλοσυνθέτης και φίλος του βρυκόλακα γερμανοτσολιά...
    (ονόματα δε λέμε)...
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στέλιο κατάλαβα...
    Σκέτη πίκρα και θλίψη!
    Στις σφαίρες που έφαγε ο πατέρας σου και όλοι οι άλλοι αγωνιστές έστησαν τους θρόνους τους οι δήθεν αντιστασιακοί και οι δήθεν αριστεροί και σήμερα έγιναν μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής ρεμούλας και απατεωνιάς!!
    Αίσχος!!
    Καλό ξημέρωμα @φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ιστορία παγκοσμίως, γραφόταν και θα συνεχίσει να γράφεται από τους λίγους. Οι πολλοί απλά "καρπούνται" μετά... Διαλέγεις και παίρνεις. Θέλεις να είσαι με τους λίγους ή με τους πολλούς. Προφανώς εσύ διάλεξες. Οπότε δεν χρειάζεται να κάνεις συγκρίσεις και αναφορές. Όλοι ξέρουν που "ανήκουν" και είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαριάννα μου,
    το μόνο που μπορώ να σου πω
    είναι συγνώμη γιατί δεν ανέβασα
    ανάλαφρη και μελωδική ανάρτηση
    όπως σου 'χα τάξει...
    Ξέχασα ν' αναφερθώ στη δίκη για τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή...
    Την δίκη "της ζαρτινιέρας"...
    Θυμήσου εικόνες...
    Ποιος βολεμένος αντιστασιακός
    αδαής πιστεύει ότι σήμερα
    έχουμε δημοκρατία;;;
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. zanzibar,
    παρ' όλο που λείπεις καιρό απ' το μαγαζί και χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ θα διαφωνήσω κάθετα μαζί σου.
    Εν αρχή ποιος θέτει το δίκαιο σ' αυτό που παρουσιάζεις σαν δεδομένο;
    "Η ιστορία παγκοσμίως, γραφόταν και θα συνεχίσει να γράφεται από τους λίγους. Οι πολλοί απλά "καρπούνται" μετά... Διαλέγεις και παίρνεις. Θέλεις να είσαι με τους λίγους ή με τους πολλούς."
    Επειδή κάποιοι μαλάκες πολιτικάντηδες βρήκαν 5 σβέρκους αγωνιστών και πάτησαν πάει να πει ότι έτσι είναι και δεν αλλάζει;;;
    ΕΓΩ κι άλλοι πολλοί δεν το δεχόμαστε αυτό.
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια μα ποτέ δεν θεωρώ πως κάνω κάτι παραπάνω απ' το αυτονόητο και φυσικά δεν έχω δάφνες στον κώλο μου για να κάτσω, παρά μόνο καρφιά.
    Τώρα για το που "ανήκει" ο καθένας κι αν είναι ευχαριστημένος εγώ θα σου πω ένα:
    Η φωτιά στο φιτίλι μου είναι η δυσαρέσκεια κι η αγανάκτηση απόμαχων κι ανήμπορων ανθρώπων.
    Δεν ξέρω τι εικόνες έχεις γύρω σου κι αν βλέπεις ικανοποίηση αλλά εδώ που είμαι εγώ είμαστε και οι "λίγοι" και οι "πολλοί" στο ίδιο καζάνι με τα σκατά και κολυμπάμε καθημερινά για επιβίωση.
    Δεν μπορώ να δεχτώ δεδομένα στη ζωή μου που μου τα επιβάλλει η μαλακισμένη "αστική" δήθεν τάξη!
    Εμείς εδώ πεινάμε!
    Κι όταν πεινάει το παιδί σου γίνεσαι θεριό!
    Και ληστής και φονιάς και τραμπούκος κι επαναστάτης...
    Και γαμάς και δέρνεις τον κάθε δήθεν και τάχα μου τον κάθε πρεζέμπορο λαμόγιο συνθέτη, τραγουδιστή, πολιτικό, δημοσιογράφο, φλωράκο ή μη...
    Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο...

    (εσύ που χάθηκες βρε ψυχή;)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...Και κάτι ακόμα.
    Δεκάρα δε δίνω ούτε έδινα για νόμους που γράφτηκαν από χοντρόκωλους για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις κολλεγιές των ολίγων.
    Για μένα υπήρχε πάντα και υπάρχει ο νόμος της ζωής, ο νόμος του Θεού ή ο νόμος της ζούγκλας.
    Απ' τη στιγμή που έχω καταδικαστεί να ζω στο περιθώριο και την αφάνεια χεσμένη την έχω την καταδίκη για ξυλοδαρμό.
    Όταν σπρώχνω ή σπρώχνωμαι, χτυπάω ή χτυπιέμαι από τα ΜΑΤ δεν σπρώχνω το παιδί που παίρνει €700...
    Διευρύνω τα περιθώριά μου που θέλει να μου στενέψει κι άλλο η εκάστοτε εξουσία...
    Εξασφαλίζω την αυριανή μου επιβίωση, κόντρα ή όχι στους "νόμους" αυτό είναι και πρέπει να το παλέψω...
    Εγώ ζω από την άλλη πλευρά του τοίχου...στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού όπως λένε κάτι επίδοξοι ποιητές εδώ στα μπλογκς...
    Μόνο που εγώ το ΖΩ...
    Γι' αυτό και δεν ανέχομαι
    πλέον τα δήθεν...
    Συγνώμη για την οξύτητα κι ευχαριστώ όλους που με τιμάτε μέσα από δω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαζί σου!
    Και μακρυά από τα δήθεν πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κι εγώ Στέλιο μου δεν θεωρώ ότι σήμερα ζούμε σε μία δημοκρατία!
    Στη δικτατορία των λίγων χοντρόκωλων όπως λες ζούμε! και είμαστε δεμένοι με τους δικούς τους νόμους!
    Καλό Σ/Κ @φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαριάννα μου,
    σήμερα Σάββατο παρακολούθησα το μεσημέρι (την ώρα που μου γράφεις το σχόλιο) στον ALPHA την εκπομπή
    "μηχανή του χρόνου"...
    Είχε θέμα την επταετία και τον ρόλο του καθενός ξεχωριστά στη δικτατορία.
    Δε χρειάστηκε να προσπαθήσω για να μοιράσω τους ρόλους και τις φιλοδοξίες των τότε, αντίστοιχα στο σημερινό επιτελείο...
    Ήταν διασκεδαστικό και συνάμα...ανατριχιαστικό!
    Καλό Σαββατοκύριακο καλό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Υπάρχουν μόνο 2 σφαίρες σφηνωμένες ακόμα στα πόδια
    και τους γοφούς του πατέρα μου, που θα τις πάρει στον τάφο
    και δάχτυλα σπασμένα απ' τους ασφαλίτες...
    Δεν ζήτησε ποτέ ανταμοιβή γι' αυτό που ένιωσε κι έπραξε τότε.
    Συνέχισε να 'ναι οικοδόμος..."
    Θλίβομαι. Από την άλλη, ο αγώνας του δικαιώθηκε, με εσένα άξιο απόγονο του.
    Καλή εβδομάδα και καλό αγώνα, έτσι ώστε οι πολλοί να έχουν φωνή. Όσο πιο πολλοί και ενωμένοι, τόσο πιο δυνατά και καθαρά θα ακουστούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγάπη μου γερά!!!
    Σ' ευχαριστώ για την αδερφική συμπαράσταση!
    Είναι κοντά το γελαστό ξημέρωμα
    της δικαίωσης, το νιώθω.
    Να 'σαι πάντα καλά κι ο Θεός να σου δίνει δύναμη ν' αγωνίζεσαι...
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρες!!!!!!!
    Χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ, χαίρομαι που είσαι καλά, χαίρομαι με αυτά που γράφεις!!

    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βρεεε βρε βρεεε!!!
    Καλώς τα μου!!!
    Τι κάνετε καλά μου;
    Τα μικρούλικα μετεωριτάκια σας παιδεύουν καθόλου;
    Πολύ χαίρομαι για αυτή σας την επάνοδο και χαίρομαι διπλά γιατί μας μεγαλώσατε την οικογένεια και γιατί φέρατε όχι έναν αλλά δύο
    επαναστάτες στον κόσμο!!!
    Να σας ευχηθώ κι από δω μακροημέρευση, ευγονία
    και καλοτυχία!
    Πολλά φιλιά σε όλους σας κι αδερφικούς χαιρετισμούς
    στο Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...