...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Η απογευματινή μου εξομολόγηση...


...Γεια και χαρά φιλαράκια...
Ίσως έχω καταντήσει Λούκι Λούκ και Δον Κιχώτης μ' όλα αυτά που παρουσιάζω αραιά και που, είναι σίγουρα αρκετά κουραστικό να προβληματίζεσαι γιατί ένας αργόσχολος παρανοϊκός έχει κολλήσει στο παρελθόν και πορεύεται μες απ' αυτό το θλιβερό τρόπο σκέψης, πιστεύοντας πως τελικά με το να θρυμματίζεσαι για τους άλλους κάνει καλό...
Δε βαριέμαι να γράφω και δεν περνάει μέρα που να μη νιώθω περισσότερο πουλημένος από την προηγούμενη...
Γι' αυτό αντιγράφω και δημοσιεύω συγγράμματα από καταξιωμένους συγγραφείς, μόνο και μόνο για να 'χουμε όλοι την ευκαιρία να μοιραστούμε τον ίδιο προβληματισμό...
Γιατί απορώ (κι ίσως μόνο εγώ) "πως κι ενώ ο "Χ" μου ζητάει συγνώμη, κάνει και πάλι τα ίδια ρε γαμώτο";;;
Να δεχτώ ότι "από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο";;;
Πόσους βολεύει αυτό; Ποιοι νομίζουν ότι έτσι θα έχουν ως τα γεράματα μια ποιότητα ζωής και ειλικρίνεια στις σχέσεις; Έχουμε αποδεχτεί πλήρως το ρόλο των εντιμότατων κερατάδων;;; Το κάνανε και σήριαλ!!! Όπως και το "οι άντρες δεν υπάρχουν πια"...
Σωστά!!! Εδώ αποδέχομαι το "κερατάς", το "άντρας" θα μου κακοφανεί;;;
Εξάλλου (ξέρω προσωπικά) δε μετράει σήμερα το τι είσαι, αλλά αυτό που δείχνεις...
Άμα είσαι φορτωμενάκιας κι έχεις μπαμπά, κανείς δεν κρίνει τις μ..κίες που κάνεις ή αν την κουνάς την αχλαδιά...
Είσαι ο καλύτερος αφού θα "περάσει καλά" η σαλταπήδω η κόρη μας μαζί σου τι έγινε κι αν το "σηκώνεις λίγο το σακάκι";;; Θεά είσαι γαμπρούλη μου!!!
ΑΑΑΡΕ κακόμοιροι!!! Καλά στερνά σε σας και στα παιδιά σας...
Κρίμα που ξεχάσαμε από που προερχόμαστε κι ότι πριν 30 χρόνια φορούσαμε αποφόρια...
Ξεχάστε τη συγνώμη που οφείλετε στα παιδιά σας γιατί κι αυτά έχουν ξεχάσει το χρέος τους προς εσάς...
...Κι αφήστε με εμένα να πολεμάω με τους ανεμόμυλους...ο νοών, νοείτω...



Διαβάστε παρακάτω...αξίζει!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...