...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Οι γελαστοί Άντρες δεν πεθαίνουν ποτέ...

Πέρασαν 3 χρόνια... Τίποτα δεν άλλαξε,
μα τίποτα δεν είναι ίδιο...
Όπως τότε, τη μέρα που 'φυγες...
Κι εγώ αγέρωχος στον προβλήτα
να κοιτώ δακρυσμένος τα κύματα...
Μια ηλιόλουστη μέρα, σαν τότε,
μα τόση παγωνιά...
Ψυχή βαθιά Δάσκαλε!
Θα σε θυμάμαι πάντα...



6 σχόλια:

  1. Νομίζω δεν θα ξανακάνει η Ελλάδα τέτοιο αρσενικό!!

    Καλό μήνα να'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό μήνα και σε σας Zoyzoy μου...
    Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και συνεχώς πτωχεύουμε Στέλιο μου...
    δυστυχώς!
    Απίστευτο το χασάπικο αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαριάννα μου, κάποιοι άνθρωποι, θέλοντας και μη σηματοδοτούν με το ύφος και τη στάση ζωής τους, τις ζωές των άλλων... Αν έχεις καταφέρει να σημαδέψεις, ατάκες, μουσικές, ζωές εκατοντάδων χιλιάδων, τότε δεν μπορεί παρά να είσαι ο Νίκος Κούρκουλος!!!
    Ο χορός του Σάκαινα είναι από τα πιο αγαπημένα μου...
    Σημαδεύει τη ζωή μου και λόγω τιμής, γουστάρω τρελλά να χτυπιέμαι κάθε ξημέρωμα για τη "Λόλα"!!!
    Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νοσταλγία.
    Απαραίτητη.
    Για κάθε νέα προσδοκία.
    Ακόμα κι αν διαψευσθεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λένε για μένα,
    χαζός, ρομαντικός που ίσως ζω στο χτες και συνέχεια μνημονεύω τ' αμνημόνευτα...
    Καλύτερα να ζω στο χτες παρά στο σήμερα θανατωμένος απ' τη λήθη...
    Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...