Θέλοντας να ευχαριστήσω όλους τους φίλουςπου με τιμούν ερχόμενοι εδώ και στο καπηλειό μου
παραθέτω ένα τραγουδάκι του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου...
Όμορφο, γλυκό, γαληνεμένο κι αισιόδοξο αντίστοιχο
με τη διάθεσή μου απέναντι σε φουρτούνες
που ευτυχώς περάσανε...
Σεβάχ ο θαλασσινός
Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπάνε
στο καπηλειό το λιμανίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ' αγαπήσω
Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλικάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ' αγαπήσω
Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάση
δεμένους με τα χέρια πίσω...
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Από τα πολύ ωραία τραγούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοσταλγικό και θαλασσινό...
Μαριάννα μου, είναι για περισυλλογή, χαλάρωση και θαλασσινό αεράκι στο σκοτεινιασμένο μας πρόσωπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, για ένα γελαστό Σαββατοκύριακο!
Καλό Σαββατοκύριακο Στέλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
Είδα ένα σχόλιό σου πρόσφατα στο μπλογκ της Μαριάνας. Ένα σχόλιο λίγο μετά το δικό μου, που με συμπλήρωνε με τον καλύτερο τρόπο. Εκτός από ευφυές, ήταν πολύ κοντά και στα δικά μου πιστεύω (κάτι το οποίο μου έχεις πει και εσύ ο ίδιος). Αυτό με κέντρισε να σε εξερευνήσω. Είδα πόσο πολύ αγαπάς της θαλασσινές κουβέντες. Εσείς οι θαλασσινοί είστε άνθρωποι της μπέσας και της μελαγχολίας. Μας προκαλείτε να σας εξερευνήσουμε. Αν και νομίζω ότι δεν θα σας μάθουμε ποτέ. Από δω και μπρος θα σε προσφωνώ "άνθρωπο της θάλασσας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφε, γυρισε ο τροχος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου πω, εχω καλα νεα!!!
:)
deryLove...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη με γονατίζεις ρε καρντάση...
Ξέρεις, τελικά, η σύμπνοια απόψεων λίγων ανθρώπων, για μένα σημαίνει ύπαρξη ψυχής! Δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά επειδή δεν συνάδει με το απτό.
Κι όσοι προσπάθησαν κι έδωσαν τη δική τους μαλακισμένη επιστημονική εξήγηση στους όρους ψυχή και αγάπη, είναι κότες που δεν κατάφεραν ποτέ ν' αγγίξουν κάτι τέτοιο...
Εδώ μέσα καθαρίζω με θαλασσινό νερό τη δική μου ψυχούλα, δεν είναι η μπέσα λόγω βουνού ή θάλασσας, είναι τ' ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ κι έχουμε και τα κότσια αν θέλεις, εμείς οι λίγοι, να τασσόμαστε φωναχτά υπέρ του δίκιου και της πολυπόθητης επανάστασης...
Απλά...γιατί έχουμε ψυχή!!!
Υποκλίνομαι φίλε μου!
Μπράβο ρε Αντωνάρα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα πολύ ρε αδερφέ...
Μπέσα, ξαλάφρωσα, γαμώτο!!!
Θα σβουρίξω κάνα δυο ρακές
για πάρτη σου!
:)
Πως γίνεται να με συγκινούν όσα τραγούδια μιλούν για θάλασσα ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω.Να'σαι καλά καλύτερη επιλογή δεν θα γινόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήzoyzoy μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι αγνά, ατόφια λόγια ψυχής που επιτρέπουν παραλληλισμούς και συνειρμούς συνυφασμένους ακόμα και στην μετά εικοσαετία καθημερινότητά μας.
Μόνο και μόνο επειδή δίπλα στη θάλασσα δε χωράνε λέρες...
Σε φιλώ!
Φοβερο, φοβερό, καταπληκτικό !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Τζονάκο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα και να τ' άκουγες ταυτόχρονα...
Φιλιά