...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Ένα γελαστό απόγευμα...στη δουλειά!



Ήρθα, να 'μαι πάλι!
Μου 'λειψες... Σήμερα σε βλέπω κάλμα!
Τρελλάθηκα τόσες μέρες χωρίς να σε βλέπω στις καλές σου...
Άσε με να κάνω ένα τσιγάρο μαζί σου...
Πάρε με, να ξεχαστώ...
Αγκαλιασέ με, χάρισμα σου γίνομαι...και θα σου μιλήσω...
Θα σου πω πως δεν μ' εγκατέλειψε ο πόνος...
Α! Μην ξεχάσω κιόλας!
Έχεις χαιρετίσματα από την προδοσία...
Ήταν μαζί με την πίκρα και την μοναξιά...
Δεν έρχονται ποτέ εδώ
- γιατί πνίγονται κοντά σου - έτσι λένε...
Μου ψιθύρισε ένας αλανιάρης ήλιος
να 'ρθω να σε δω... Θάλασσά μου!
Πάρε μου τον πόνο, γιάνε με την αρμύρα
τις πληγές μου, κράτα με αγκαλιά σου...
Κοίμησε με στο απέραντο σου
με το μοναδικό σου νανούρισμα...
Πόσο ανάγκη σ' έχω να 'ξερες!!!
Κράτα με...για πάντα...μαζί σου!!!
Θάλασσά μου...





16 σχόλια:

  1. Θάλασσα...
    Μόνο η θάλασσα νοιώθω κι εγώ ότι θα μπορούσε να πνίξει ό,τι με καταδιώκει!
    Είναι στιγμές που θέλω να κρυφτώ, να χαθώ στην αγκαλιά της, και να με κρατήσει ακόμη και στο βυθό της να μη με βρίσκουν οι διώκτες μου!!
    Ψάχνεις την ελπίδα Στέλιο μου...
    στη σκουριά και στην αλμύρα της σιωπής του λιμανιού με τα βασανισμένα σιδερένια σκαριά του...
    Κι εγώ ξέρεις την ψάχνω...
    Μα δεν τη βρίσκω ...
    Καθημερινά έρχονται απανωτές κατραπακιές που μ' αναγκάζουν να σκύψω για πολλοστή φορά το κεφάλι...
    Ανάσα δεν μ' αφήνουν να πάρω.. κι εκεί που νομίζω ότι κάτι φάνηκε στο βάθος που μοιάζει φως, έρχεται ξανά το βαθύ σκοτάδι της απύθμενης κακίας των διεφθαρμένων αυτού του τόπου που έβαλαν σκοπό τους να πνίξουν κάθε μικρή αντίστασή μας, και να θάψουν στη βρώμικη λάσπη τους κάθε αχτίδα της έντιμης φωνής μας!
    Φέτος μου έλειψε πολύ η θάλασσα...
    Άργησα να πάω κοντά της... Δεν μου άφησαν χρόνο βλέπεις...
    και σήμερα με ταξίδεψες...
    νάσαι καλά...
    σ' ευχαριστώ @φίλε μου...

    "Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις ό,τι με λόγια δεν σου 'χω πει..."!
    Ο Μητροπάνος πάντα μιλά στην ψυχή μου έστω κι αν την πονά...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς φαίνεται πόσο αγαπάς τον χώρο που αναπνέεις, κοντά στη θάλασσα !
    * Ωραία φωτογραφία.
    Συχνά πηγαίνω στη θάλασσα να σκεφτώ, να πάρω απαντήσεις λες και μου μιλάει.
    Λες και ξεπλένει, φιλτράρει πράγματα κι αφήνει το καθαρό στα χέρια μας.
    Κι αποχωρούμε απο αυτην κι είμαστε καλύτεροι, και θέλουμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
    Χαιρετισμούς αγαπητέ λιμανίσιε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γελαστό απόγευμα έχουμε ένα κοινό φίλο.Εσύ δουλεύεις επάνω της και'γω την έχω μπροστά μου όλο το 8ωρο και 12ωρο πολλές φορές!Σε λιμάνι και 'γω!Κοιτώντας τη ξεχνώ κάθε πρόβλημα,κάθε αδικία!Παίρνω κουράγιο και συνεχίζω αγέροχη όπως εκείνη πότε γαλαζοπράσινη και ήρεμη και πότε με το μπλαβί της (μπλε και μολυβί)και φουρτουνιασμένη μεγάλη πλανεύτρα μα την αλήθεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω τόσο καιρό να πάω στη θάλασσα! Μου έχει λείψει!!! Και εγώ την αγαπώ υπερβολικά, μου ασκεί μια απίστευτη έλξη..
    Να είσαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαριάννα μου,
    έστω και σαν ψευδαίσθηση, σαν φρούδα φυγή και σαν φαυλότητα..."φεύγω"!
    Είναι ανάγκη επιβίωσης πια για μένα, η αγκαλιά της...
    Μόνο εκεί, όταν χάνομαι μαζί της, ξεχνάω τα πάντα, γίνομαι πάλι πιτσιρίκι, γελάω, κλαίω, μονολογώ...
    Πιστεύω ξέρεις τι παλάβρας είμαι...
    Αν δεν είχα αυτή, σίγουρα θα 'μουν στο ψυχιατρείο.
    Κάνε αγάντα Μαριαννάκο μου...
    Προχτές, εκείνη, μου 'πε ότι θα 'ρθει εκείνο το γελαστό ξημέρωμα που όλοι περιμένουμε...
    Κανόνισε γιατί έχω όνειρα κι ελπίδες!!!
    Όταν δικαιωθούμε θα σε περιγελώ μέχρι να με σιχαθείς.
    Θα δεις ότι όλα είναι ένα άσχημο όνειρο...Χαμογέλα, υπάρχει ελπίδα!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τζονάκο μου,
    πολλές φορές κάλμας κοντά στην πλώρη και πρόχειρα βολεμένος πάνω στους κάβους σκέφτηκα να 'σουν μαζί μου ρε λεβέντη για κείνες τις ρημαδομπύρες!
    Προστίθεται κι αυτό στα άμεσα πραγματοποιήσιμα όνειρά μου...
    Εξάλλου η άνοιξη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) είναι κοντά.
    Τότε φίλε μου μια μπυρίτσα στο ντόκο με καλή παρέα και τσιγαράκι...είναι όλα τα λεφτά!
    Φιλιά λεβέντη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γλυκύτατη zoyzoy μου,
    καλωσόρισες στο λιμανάκι μου...
    Είχα την τύχη να γεννηθώ, να μεγαλώσω και να ζήσω μέχρι πριν 13 χρόνια ακριβώς απέναντι από κει
    που 'ναι η φωτογραφία.
    Έχεις απόλυτο δίκιο καλό μου, η θάλασσα είναι το μόνο καταλυτικά μαγικό ελιξήριο για την όποια ψυχική μας διάθεση.
    Δοξάζω το Θεό που στάθηκα τουλάχιστον σ' αυτή τη σχέση πραγματικά τυχερός.
    Είναι μαγεία να 'σαι κοντά σ' αυτά που λατρεύεις, όσο κι αν σε πληγώνουν καμμιά φορά!
    Σου χαμογελώ και ψηλά το κεφάλι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λατρεμένη αρτίστα μου,
    ξέρω κι από παλιά την αδυναμία σου κι ίσως επίτηδες να έστειλα λίγη θαλασσινή αύρα προς τα κει, έτσι, για καλησπέρα!!!
    Λοιπόν παιδιά!
    Αρματώστε ξαπλώστρες (προαιρετικά) και τζιν μπουφανάκι (απαραιτήτως) και μόλις ανοίξει λιγάκι ο καιρός ελάτε για ένα γελαστό ηλιοβασίλεμα στο ντόκο (προβλήτα).
    Ποτάκια, χαλαρή μουσικούλα, κουβεντούλα και γέλιο, παρέα με τους γλάρους και ήχους από μακρινά σφυρίγματα βαποριών...
    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΕΛΑΣΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ........ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΕΝΤΟΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΞΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ..........ΘΑΛΑΣΣΕΣ.ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ....ΚΙΈΧΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΔΩ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ...ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΒΕΡΑΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΈΝΑΝ ΨΗΛΟ ΤΟΙΧΟ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ..ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗΣ...ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΑ...ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ....ΠΟΥ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ...ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΥΝ...ΠΟΥ ΤΗΝ ΝΙΩΘΟΥΝ.......ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ...ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ...ΓΑΛΗΝΕΜΕΜΕΝΗ..........ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ...... ΠΑΝΩ ... ΚΑΤΩ ..ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΑΝ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ..ΓΕΜΑΤΗ ΠΟΝΟ ΤΩΡΑ ΠΙΑ..ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΕΥΚΟΛΑ....ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣ.....ΠΟΤΕ..............ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ...................................................................................................................................................................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε μου,
    η δύσκολη, σκληρή πολλές φορές ζωή σε μαθαίνει να επιβιώνεις από ολέθριες καταστάσεις και σε δυναμώνει. Τυχερό θα 'λεγα κάποιον ο οποίος έχει λάβει απ' τη ζωή του, εισπράττει απ' αυτήν και δε χρειάζεται να τρέχει σε θάλασσες, βουνά και λαγκάδια να βρει γαλήνη,
    αλλά έχει ανθρώπους να του τα δίνουν αυτά και να ενδιαφέρονται γι' αυτόν. Με δυο λόγια είσαι τυχερός αν είσαι αγαπητός-ή
    κι όχι αγαπητικός-ιά...
    Η Μαριάννα παραπάνω τόνισε ένα στίχο του Μητροπάνου...
    Εκεί είναι όλη η ουσία...
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αερικό γειτονάκι μου,
    ξέρεις καλά τι είναι θάλασσα...
    Αστέρι είσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δεν εχω να πω κατι αλλο τωρα, παρα μονο τουτο

    Γαματη η φωτο φιλαρα!!!

    Την "εκλεψα"

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαλάλι σου ρε αδερφέ!
    Με τιμάς και σ' ευχαριστώ...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το 70% της Γης είναι θάλασσα. Ακόμη κι αν ταξιδεψει κανείς σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπου υπάρχει χώμα και πολιτισμός, το 70% της Γης θα του είναι άγνωστο.

    ΥΓ: Είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Εμείς οι Σαλονικιοί έχουμε ιδιαίτερη αγάπη στη θάλασσα (το ότι τη βρωμίζουμε είναι άλλο θέμα, υποθέτω). Το διαπίστωσα όταν στο στρατό δραπετεύαμε απεγνωσμένα στην Αλεξανδρούπολη για να τη δούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. deryLove καλώς ήρθες!
    Συμφωνώ, όντως το 70% του πλανήτη είναι ανεξερεύνητο, πιστεύω έτσι κι η θάλασσα, μας εκμαιεύει σκοτεινές πτυχές του εαυτού μας
    - ίσως κι άγνωστες σε μας - με αποτέλεσμα να γίνεται εικονικός αποδέκτης των εξομολογήσεων μας...
    Πάντα αποζητούσαμε την ψυχική λύτρωση σε αγάπες, θρησκείες, είδωλα και μυθοπλασίες...
    Η θάλασσα για μένα είναι δεδομένος συναισθηματικός καταλύτης.
    Τελευταία, το παλεύω με την αγάπη αναζητώντας τα όριά μου και την δική μου ψυχική λύτρωση - ολοκλήρωση πριν το τέλος μου.
    Ακόμα πιο μυστήριο πράγμα
    από τη θάλασσα!!!
    Κι έρχομαι λοιπόν να σε προβληματίσω μιας κι είπες για αγάπη για τη θάλασσα.
    Πως μπορείς να καταστρέφεις (βρωμίζεις) κάτι που αγαπάς;;;
    Λάτρεψα και λατρεύω τη Σαλονίκη...
    Να μου την προσέχετε!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...