Καλά Χριστούγεννα...με οργή και μίσος!

Από παιδί σιχαινόμουν τις γιορτές και τα πανηγύρια...
Μου την έδινε στα νεύρα το επίπλαστο της "χαράς των ημερών",
όταν οι πιο σιχαμεροί του ανθρώπινου είδους επικαλούνταν
την αγάπη γι' αυτές τις μέρες, προκειμένου να εξυπηρετήσουν
εαυτούς με marketing, πολιτική, εξαπάτηση
και γενικά ότι έχει να κάνει με την ιδιοτέλεια.
Μπαμπάδες που παραμυθιάζουν τα παιδάκια τους
με την χοντρόκωλη καρικατούρα
της cola που την αποκαλούν Αη Βασίλη,
εμπορικά κέντρα στολισμένα αηδιαστικά φωταγωγημένα
κατασπαταλώντας ενέργεια, μπαμπάδες που τάχα ξεφεύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας
φορτώνοντας την κωλο-πιστωτική...
Πάλι σπασίκλας θα γίνω...
Ας αφήσουμε το παραμύθι του κοκκινοχοντρόκωλου εμβλήματος...
Το παιδί θα εκτιμήσει αλλιώς μια κίνηση
προσφοράς από το γονιό του.
Ας μη δηλητηριάζουμε με το αθώο αυτό ψέμα
τη σχέση μας με το παιδί.
Αφού μοιραία θα το ανακαλέσουμε αύριο.
Δεν αγοράζεις με χρήμα την ευτυχία ούτε την αγάπη ενός παιδιού!
Ασχολήσου, παίξε μαζί του, κυλίσου στο πάτωμα όπως αυτό,
κάνε το να σε νιώσει δικό του...
Σταμάτα και κοίτα το στα μάτια...
Είναι εύκολο να καταλάβεις τι πραγματικά θέλει!
Εσένα, μόνο εσένα και μια αγκαλιά...
Δωσ' του αγάπη κι έχει τα πάντα!

Κλείνοντας θέλω ν' αναφερθώ στο μαύρο χάλι που μας δέρνει...
(η roadartist αγανακτισμένη μου 'στειλε αυτό)
Δε θα πω γι' αυτούς τους Άχρηστους που μας κατακλέβουν με τον αρχηγό τους να παίζει playstation και να ζει ως άλλη Lara Croft στο Tomb Raider μη αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει γύρω...
Δε θα γράψω άλλο για Κινέζους και αγώνες
αφού ξέρω πια ως που μπορώ να φτάσω...
Δε θ' αναφερθώ στα φασιστοειδή που τραβώντας τ' όπλο
(τ' οποίο τους δώσαμε για να μας προστατεύουν)
πυροβολούν και σκοτώνουν τα παιδιά μας.
Οι "γιορτές" και οι "μέρες αγάπης" που εξαγγέλει ο κάθε Μαλ*κας που φωτίζει δέντρα, που διαχειρίζεται τις τύχες μας,
που παίζει την Ελλάδα μου στο playstation...
Αυτές λοιπόν οι "γιορτές" και οι "μέρες αγάπης" δε θα φτάσουν ποτέ ξανά στο σπίτι του Αλέξανδρου, του Μιχάλη, του Σωτήρη, του Γιάννη κι όποιου άλλου παιδιού δολοφονήθηκε ή δολοφονείται κατ' εξακολούθηση και καθ' οιονδήποτε τρόπο από σας,
τα ίδια, γνωστά, μαύρα σκυλιά!
Εύχομαι πένθος βαρύ να σκιάσει τα πλούσια σπιτικά σας,
κι όσα κλέβετε και κλέψατε να γίνουν συμφορές
που θα σας χτυπάνε αλύπητα...

Υγεία σ' όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους, ευλογία, ευτυχία κι αληθινή αγάπη...
Είναι το μόνο όπλο ενάντια στην κάθε κρίση!
Καλά Χριστούγεννα!

(Μάνου Χατζηδάκη "Τα παιδιά κάτω στον κάμπο")