Προ-Χριστουγεννιάτικη γκρίνια!

Η φίλη roadartist, μου έστειλε αυτό το e-mail και φυσικά μ' έβγαλε
από έναν κόπο να γράψω τις δικές μου γκρίνιες.
Το ακόλουθο τιτλοφορείται
"Γρίνια Χριστουγέννων από τον Σκουντούφλη"
αλλά μάλλον εννοείται ο Γκρινιάρης...
Κάνω πως δεν καταλαβαίνω τον υπαινιγμό για την γκρίνια μου
και παραθέτω:

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο
που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω
ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω
τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.
Κατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις.
Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά
και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο.
Τις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε
από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων
για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ότι να' ναι
και μετά θα κουβαλάμε τα ότι να' ναι μας
φορτωμένοι με τις σακουλάρες
πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί.
Όταν βρούμε ταξι θα σιχτιρίσουμε την ώρα
και τη στιγμή που το βρήκαμε
και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν
και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.
Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων,
θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου
και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex,
στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη.
Kαι θα φοράνε όοολες το "μικρό φόρεμα".
Και όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα
που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε και πιούμε
ότι βρωμο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά,
θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά
να ξαναψωνίσουμε τα ότι να 'ναι
που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα
και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα
για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν.
Το πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους
θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε
στο Σύνταγμα και στην Κηφισίας πρωτοχρονιάτικα
και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα
με αναμμένο το κλιματιστικό.
Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν
που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά
μιας και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί,
όπως κάθε χρόνο.
Επίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια,
γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό
και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο.
Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση
στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε
και μετά θα νυστάζουμε
και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους/τις γκόμενούς/νές μας,
γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε
στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους,
και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο
που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό,
πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.:
Αυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά»
πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί
μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει
κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει
το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα.
Αυτά!
Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας
θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουληγμένοι
στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ
με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω
και τις πορτιέρισσες Mις Tσιμπούκι,
όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε
και μερικά ναρκωτικά για το καλό.
Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε
ότι έχουμε τυφλωθεί μόνιμα και το ακουστικό μας νεύρο
έπαθε ακαμψία ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας
μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια
ότι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ
που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο.
Μετά θα κάνουμε φύλλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα
για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ
γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.
Το απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη
που "δεν είμαστε πια παιδιά..."
και "τι μαγικά που ήταν τα Χριστούγεννα
και η Πρωτοχρονιά κάποτε..."
και "τι μουσικές παίζανε παλιά..."
και ''τότε που ο κόσμος σε ένα μαγαζί ήταν όλοι γνωστοί''
και άλλες μαλακίες.
Και μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν
γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού
και αϊ σιχτίρ αγαπητέ Άγιε Βασίλη!
Σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα
μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου.
Φέτος θέλω μόνο Καλικάντζαρους.
Τουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών
«α-να-τρε-πτι-κά»,όπως θα έλεγε και ο Ευαγγελάτος
πριν τον απολύσουν!
Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο άγιο.
Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο....

Φυσικά, όσοι με ξέρετε καλά, θα καταλάβετε
πως έχω να προσθέσω κι εγώ σωρεία άλλων,
να σε κάνω να κοιτάξεις δίπλα σου
(ή στον καθρέφτη) με ενοχή,
να σου τρίψω στα μούτρα τη ζωή που 'χεις φορτωθεί,
(ίσως χωρίς να θες)
και να με δεις πάλι νοητά με ύφος αυστηρό απέναντί σου
νομίζοντας πως δείχνω εσένα...
αλλά ως δώρο θα σας εκπλήξω ευχάριστα!
Δε θα πω τίποτα...
Μόνο μην ξεχάσετε να δώσετε παντοιοτρόπως
αγάπη στα παιδιά που δεν έχουν την τύχη των παιδιών μας!
Δώστε αγάπη εκεί που δεν τη χρωστάτε...
Καλά Χριστούγεννα!!!
Σας φιλώ!