Δεν άντεχα...ήθελα να 'ρθω κοντά σου!
Αλλά κάπου αλλού, όχι εδώ, στην καθημερινότητα...
Σαν υπνωτισμένος, έφυγα.
Για κοντινό προορισμό μα για μένα από κει θ' άρχιζε το ταξίδι.
Για να 'ρθω, να σε δω σαν ξένη, να σ' αγαπήσω ξανά απ' την αρχή.
Σαν υπνωτισμένος, έφυγα.
Για κοντινό προορισμό μα για μένα από κει θ' άρχιζε το ταξίδι.
Για να 'ρθω, να σε δω σαν ξένη, να σ' αγαπήσω ξανά απ' την αρχή.
Το σούρουπο με βρήκε στο δρόμο,να μου φωτίζει η σκέψη σου τα βήματα,
να μου ζεσταίνει την παγωνιά η αγκαλιά σου...
Ξημέρωσε...
Άφησα πίσω τους "τυχερούς" αυτού του κόσμου...Ερχόμουν μόνο για σένα... Έστω για λίγο να σε δω, να σου γελάσω...
Πέρασα διάσελα...
Μια παγωμένη λίμνη... μα τίποτα δε με σταματούσε...
Ώσπου σώθηκε ο δρόμος...Σ' είδα από μακριά να μου γελάς κρυφά, ναζιάρικα...
Ήρθα κοντά σου δειλά... Όπως την πρώτη φορά, θυμάσαι;Άνοιξες την αγκαλιά σου και με το χέρι σου,
με χάιδεψες στοργικά στο μάγουλο...
"- Αδυνάτισες..."
"- Μου 'λειψες πολύ..."
Έλυσα τα μαλλιά μου για να σου κάνω το χατήρι
κι αφέθηκα σε σένανε για να λυτρωθώ...
Ήρθε γοργά η ρουφιάνα η νύχτα,λες και το 'χε τάμα να μας πάρει μακριά,
να μας χαλάσει τ' όνειρο...
Αντίο για τώρα...
Σ' άφησα ένα ψυχρό φιλί αποχαιρετισμού
και πιάστηκα από ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα...
Σ' αγαπάω θάλασσά μου...
Θέλω να σε ξαναδώ... σύντομα.
(Αγαπημένος Δημήτρης Μητροπάνος - "εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω") 
Καλή Σαρακοστή, καλό μήνα και να χαίρεσαι πάντα αυτά που αγαπάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί μόνο στη μοναξιά την αποζητάμε? Γιατί έχει τη χάρη να παίρνει στα βάθη της τους πόνους και τις πίκρες μας? Γιατί ξεχνιόμαστε παρακολουθώντας τα αφρισμένα άγρια κύματά της?
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχος ο Μητροπάνος μοναδικός!!
Σ' ευχαριστώ Αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε σένα!
:)
zoyzoy μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Επειδή (ουσιαστικά) είμαστε πάντα μόνοι... Κι ας αυτοαποκαλούνται κάποιοι "αδελφές ψυχές ημών"...
2) Επειδή δυστυχώς χάθηκαν οι αληθινές, από καρδιάς αγκαλιές και τα δικά μας βάρη είναι πολλά για τις πλάτες των δήθεν και των καλοπερασάκηδων.
3) Επειδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας κι είναι δύσκολο αλλά και ρίσκο ν' αφεθείς και να εξομολογηθείς σε κάποιον που εύκολα πουλάει τα όνειρά σου...
Έτσι λοιπόν, παίρνεις τα βουνά, που λέει κι ο ανυπέρβλητος Μητροπάνος...
Χαμόγελα...
Στέλιο μου γι' άλλη μια φορά οι μουσικές μας επιλογές ταυτίστηκαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι αυτό ακούστηκε σε μία πολύ "πικρή" ανάρτησή μου...
Ο στίχος του λες κι έχει γραφτεί για να με μαχαιρώνει...
Πόσο θέλω κι εγώ μια απόδραση παντοτινή όμως, η προσωρινή δεν αντέχεται γιατί μετά η επιστροφή είναι ...θάνατος!
Υπέροχες φωτογραφίες, πανέμορφα μέρη, γαλήνιες εικόνες...
Αχ νάταν κι η ζωή μας μια όμορφη εικόνα του μυαλού, χωρίς την ασκήμια της υποκρισίας, της αδιαφορίας, της ψευτιάς και του καιροσκοπισμού των δήθεν "φίλων" που τότε που τους χρειάζεσαι ...την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια και ακόμη και την καλημέρα τη μετράνε για να στην πουν ενώ σου τρίβουν τη μούρη με την άπονη απουσία τους!!
Μη τυχόν και τους σκοτίσεις με τις έγνοιες σου, κι ας έχεις εσύ σταθεί δίπλα τους με αγάπη περισσή, στα μεγάλα και στα μικρά, όπως στον αδελφό! Κι ας ξέρουν ότι πάλι θα σταθείς αν σε χρειαστούν!
Πίκρα φίλε, πίκρα σκέτη και το τραγούδι του Μητροπάνου:
"...να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω...κόντρα πηγαίνω στον καιρό... και βάζω την καρδιά μου τιμωρία αν καταλάβω πώς πονώ...το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια και με ξυπνάει η ερημιά..."!!
Τι άλλο να πω εγώ;;
Καλό βράδυ @φίλε, νάσαι πάντα καλά!!!
Απέναντί της οι σκέψεις αναδιοργανώνονται ξανά. Το μυαλό ξαναβρίσκει την σειρά του. Μια πραγματικότητα που μοιάζει με φυλακή. Και ένας δραπέτης από την μίζερη καθημερινότητα, βρίσκει καταφύγιο στην γαλάζια άπειρη αγκαλιά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι της μόδας οι δραπετεύσεις (Παλαιοκώστας)!
Με χαμόγελο, όσο μπορούμε και όσο μας αφήνουν. :)
Μαριάννα μου εγώ τι να πω αφού γι' άλλη μια φορά δε μου αφήνεις περιθώρια με το να τα λες όλα; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο να 'χεις που και που την τόλμη να τους στέλνεις όλους στο διάολο και να δραπετεύεις δυναμώνοντας για το δικό σου αύριο.
Αυτό είναι το καλύτερο ελιξήριο το οποίο η σημερινή πραγματικότητα (τεχνητή κρίση) μας έχει στερήσει.
Θα περάσει όμως κι αυτό...
Αγάντα!
Νίκο μου η απόδραση είναι ανάγκη για κάποιον που 'χει γεννηθεί ελεύθερος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘολώνουν τα μάτια απ' τ' όνειρο, η μοναξιά γίνεται παρέα κι υποκινητής, ο μονόλογος εισιτήριο για το λάθος και το μετέωρο βήμα τρένο φυγής για τ' άπειρο...
Για να φτάσεις σε μια αγκαλιά, να εξομολογηθείς, να μετανιώσεις, να κλάψεις και να δικαιωθείς...
Αυτή την αγκαλιά εγώ τη λέω... θάλασσα!