...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Ένα βροχερό...γελαστό απόγευμα...

Μια καλοκαιρινή βροχή...
Δίνει ένα στίγμα θλίψης,
στο ανέμελό σου καλοκαίρι...
Όσο κι αν χάνεσαι σε πολύβουες παρέες...
Φεύγει η ματιά...
Κι αναζητάει το παρελθόν στο άπειρο...
Κλάψε...χάνεται το δάκρυ στη βροχή!
Σκέψου...πόσο απλή είν' η ευτυχία...κι άπιαστη (;;;)
Κοίτα...πώς η βροχή ξεπλένει συνειδήσεις.
Αγάπα...μόνο αληθινά!!!

2 σχόλια:

  1. "πόσο απλή είν' η ευτυχία...κι άπιαστη (;;;)"

    Ετσι ακριβως.. Στα πιο απλα πραγματα.. και τις περισσοτερες φορες τη προσπερναμε..

    Μερικες φορες φανταζομαι τη ζωη μου σε καποιο ηρεμο νησακι μακρινο.. Δε χρειαζονται παρα πολλα πραγματα για να προσεγγισεις την ευτυχια τελικα..
    Μυαλο και ψυχη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρω έναν ευτυχισμένο
    που είναι πάντα εδώ...
    δε φεύγει ποτέ γιατί αγωνίζεται!
    κι αγωνίζεται για να δώσει αγάπη, κάνοντας τους άλλους απλά ευτυχισμένους.
    Βλέπεις, η ευτυχία είναι το αντίδωρο της αγάπης...
    κι όσοι αγαπούν (αληθινά,όχι συμφεροντολογικά)
    είναι ευτυχισμένοι!
    Απλά πράγματα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...