...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Αντίο "Μοναχικέ Λύκε"...


«Εφυγε» ο δημοσιογράφος Αντώνης Σωτηράκος

«Εφυγε» ο δημοσιογράφος Αντώνης Σωτηράκος
Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από κοντά μας ο Αντώνης Σωτηράκος σε ηλικία 66 ετών.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 5.30 το απόγευμα στον Ι. Ναό Προφήτη Ηλία στην Αγία Παρασκευή. Αντί για στεφάνια η οικογένεια του ζητά τα χρήματα να κατατεθούν στο ΚΕΦΕΑ.
Ο Αντώνης γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά, σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική, και από τη μεταπολίτευση και μετά εργάστηκε σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς καλύπτοντας πάντα το ρεπορτάζ του υπουργείου Οικονομικών και ειδικά στα φορολογικά θέματα, στα οποία θεωρείτο εξπέρ.
Μεταξύ άλλων εργάστηκε στις εφημερίδες Αυριανή, Δημοκρατικός Λόγος, στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, στο γραφείο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, στην Ημερησία, και στο Έθνος και Έθνος της Κυριακής, απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε πριν από 2 χρόνια.
Λάτρευε τις δύο κόρες του, την Ηλέκτρα και την Ιωάννα, και τα εγγόνια του τον Οδυσσέα και τον Χρήστο.
Αντικομφορμιστής, αριστερός και πάνω απ΄ όλα ελεύθερο πνεύμα, με το αίσθημα του δίκαιου ριζωμένο μέσα του, δεν υποχώρησε ποτέ μπροστά στις αρχές, το ήθος και τις αξίες του.
Συνελήφθη δύο φορές στην διάρκεια της δικτατορίας το 1967 και το 1969, πέρασε από δύο στρατοδικεία, φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και στην Αίγινα.
Αποφυλακίστηκε λίγο πριν από την πτώση της χούντας και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία.
Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τη θέση και τις γνωριμίες του. Του αρκούσαν τα λίγα και να έχει ήσυχη τη συνείδηση του. Με καθαρά αριστοφανικό πνεύμα, σχολίαζε, κριτίκαρε και διακωμωδούσε πρόσωπα και καταστάσεις.
Διορατικός, μπορούσε να διακρίνει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, και όταν συνάδελφοι περισσότερο για να τον πειράξουν του πήγαιναν κόντρα, τους κοίταζε λοξά, κούναγε το κεφάλι, χαμογελούσε πονηρά και έλεγε : δεν βλέπεις ούτε τη μύτη σου. Ξύπνα. Είσαι μακριά νυχτωμένος και με επιχειρήματα αποδείκνυε το ορθό των λεγομένων του. Και πάντα ερχόταν η επιβεβαίωση….
Ο Αντώνης δεν έβγαλε ποτέ χρήματα. Δεν τα ήθελε. Ο Αντώνης ήθελε τη ζωή, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη σε όλη την πορεία της ζωής του. Και πάντα ήταν στο πλευρό των συναδέλφων. Να τους διδάξει, να τους καθοδηγήσει να τους βοηθήσει να βλέπουν πίσω από τις γραμμές και τα μεγάλα λόγια.


Υπήρξα στ' αλήθεια τυχερός που ήμασταν φίλοι...
Το λιμανίσιο μας καπηλειό πάντα θα σε περιμένει για κείνη τη ρημάδα τη ρακή... 
Καλή αντάμωση καπτάν Αντώνη... Ήσουνα μεγάλος μάγκας!!!