...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Περί δικαίων και αδίκων...


Θέλω να σπάσω, να κοπώ,
θρυμματισμένος να πνιγώ στο άχρωμό σας αίμα...
Να λιώσω και να εκδικηθώ, να κάψω τις χαρές σας,
και την κλεμμένη ευτυχία μου να την κάνω αιμοβόρα,
ολέθρια οργή, κεραυνό και να χτυπήσω τα ιερά σας...
Να κλέψω ψυχρά κι αδυσώπητα,
όσα χρόνια εσείς μου στερείτε...
Το κλάμα σας να πνίγεται στον ψυχεδελικό μου κλαυσίγελο,
κι όσα με απλοχεριά τώρα μου τάζετε, δεν είναι ικανά
να σταματήσουν τη ρομφαία του δικαίου που θα απαλλάξει
το κορμί σας από το βάρος του αμαρτωλού σας κεφαλιού...
Δεν είμαι ο θεός της τιμωρίας, δεν είμαι το χέρι της δικαιοσύνης,
είμαι θνητός, μα έχω ψυχή... Είμαι μαστιγωμένος απ' το χέρι σας,
είμαι κουφός απ' τις φωνές της συνείδησής μου,
είμαι τυφλός από τα δάκρυα της αδικίας σας...
Δε σας φοβάμαι πια, ήρθε το τέλος...