...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Χαθήκαμε...



Ένα γλυκό τραγουδάκι, κάπως μελαγχολικό...



Χαθήκαμε, άραγε να φταιν' οι αποστάσεις,
κάποτε ταξίδευες χιλιόμετρα,
μαζί μου μια νύχτα να περάσεις,
χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις,
κάποτε μιλούσαμε μερόνυχτα,
και τώρα στο μυαλό σου δε με φέρνεις,
χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε, φαίνεται να μοιάζει με αστείο,
ούτε μια φορά δεν το φαντάστηκα,
πως κάποτε θα μου 'λεγες αντίο,
χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε στην γιορτή μου με θυμάσαι,
όμως να το ξέρεις, κι αν με ξέχασες,
με νοιάζει ευτυχισμένος πάντα να 'σαι,
χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε...
άραγε να φταίν' οι αποστάσεις;
Χαθήκαμε...
Χαθήκαμε...


Στίχοι:Λευτέρης Χαψιάδης
Μουσική:Στέλιος Φωτιάδης
Πρώτη εκτέλεση:Γλυκερία

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Μια γελαστή οραματίστρια!


Ρε ποια Μελίνα και κουραφέξαλα...
Δικό μας είναι το Μουσείο, πάππου προς πάππου!
Ο "μέγας εθνάρχης" Τριανταφυλλίδης είχε την ιδέα!
Ευχή και κατάρα άφησε στ' ανηψούδι του!
"Πιες τους το αίμα σεμνά και ταπεινά,
φάτε όσα θέλετε εσύ κι οι παρέα σου, το μουσείο
θέλω να το φτιάξεις! Τόσα χρόνια εξόριστος στο Παρίσι
(εγώ κι ο Μητσοτράκουλας) τι νομίζεις ότι κάναμε;
Μεγάλη ζωή σε καμπαρέ, πουτάνες και μπάτλερ;
Όοοχι!!! Το μουσείο ονειρευόμασταν!
Κι αγωνιζόμασταν να επιστρέψουν τα μάρμαρα!
Ευτυχώς που δεν γύρισαν δηλαδή γιατί μπορεί
να τα πούλαγε κι ο Νοσφεράτου!"

Τέλος πάντων φίλοι μου θα ευχαριστούσα
κι εγώ το κυβερνητικό επιτελείο που ξηλώθηκαν
κανονικά για να μας φτιάξουν το μουσείο,
(επειδή για το μαλάκα τον Έλληνα δεν έχω ακούσει αν συνεισέφερε),
θα τους ευχαριστούσα λοιπόν αν δεν υπέπιπτε στην αντίληψή μου
η παρακάτω φωτογραφία...


Λέτε να 'ναι αλήθεια;
Λέτε σε μερικά χρόνια να συζητάμε για τα... Πεκίνεια μάρμαρα;;;
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!


Γεια σου ρε Μελινάρα!!! Όπου κι αν βρίσκεσαι!
Χωρίς εσένα και μόνο εσένα δε θα με ήξερε κανείς!!!


(το τραγούδι είναι για σένα χοντρούλη!

Για τις εμπνεύσεις, τις οικειοποιήσεις
και τα πονηρά μελλοντικά σου σχέδια...

Τσόγλανε!)

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Χωρίς ψυχή;...


Καλό το καλοκαίρι, αλλά να 'χεις και μια σκιά να δροσιστείς...
Χρειάζεσαι και μια αγάπη για να σε προσέχει...
Να είναι κοντά σου και να σου δροσίζει το μέτωπο στα δύσκολα...
Να την αγαπάς και να σ' εμπιστεύεται...
Να την πιστεύεις και να της δίνεσαι...
Να ζεις γι' αυτήν κι αυτή για σένα...
Τι ψάχνεις, τι γυρεύεις, τι ζητάς;
10 χρονών έχεις μείνει; Αλλάξανε τα πράγματα!!!
Ξύπνα, υπάρχει επιφύλαξη, συμφέρον, επιβεβαίωση!
Δεν τα 'χεις ακούσει αυτά;
Βάστα τα δύσπεπτα, τα υπεράνθρωπα για σένα μόρτη μου...
Στους άλλους δώσε μόνο τα "μασημένα", τα εύκολα!
Γι' αυτό θα εκτιμηθείς! Κάνε τους τα χατίρια, κομματιάσου!
Κι αυτό το μούλικο, το συνεχώς κλαμένο, που πετάγεται
καμιά φορά σαν δάκρυ και σου χαλάει το image...
Διώξτο! Ή κρύψτο καλά και φίμωσε το,
άστο τέλος πάντων μέσα απ' το φράχτη της βιτρίνας σου...
Δε νοιάζεται κανείς γι' αυτό...
Ούτε καν για σένα...
Καληνύχτα ψυχή...
Εύχομαι να μην σ' έχω αύριο...


(George Michael "Jesus to a child")
ευχαριστώ το φίλο Γιώργο Καραγιάννη για τη φωτό

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Με σύμμαχο... Κανένα!!!

Αλήθεια, πολύ πειστικό το σλόγκαν σας ρε "λεβέντες"...
Συγχαρητήρια στους διαφημιστές σας!
Η δε φωτό του ¨καταλληλότερου"... Χάρμα!
Μα δεν ντρέπεσαι να μοστράρεις τη μάπα σου
με τέτοια προγούλια σ' έναν εξαθλιωμένο λαό;
Κι αυτό το "με σύμμαχο εσένα" που το βρήκες;
Έχεις συμμάχους παραέξω απ' την αυλή σου;
Αλήθεια, για πάμε να δούμε και να θυμηθούμε...



Με σύμμαχο εσένα, λοιπόν...


...και εσένα... (σου 'δωσα €3000 και στα πήρα πίσω)


... και εσένα... (δεν θα πάρεις ποτέ ευρωπαϊκή σύνταξη)


...και εσένα...
(δε θα δουλέψεις ποτέ σαν Ευρωπαίος και πάντα θα ξεκολλάς
από τις λαμαρίνες τις σάρκες των συναδέλφων σου)


... και εσένα άνεργε...
(θα έχεις ελπίδες να σε βάλω σε κάνα stage ενώ θα διορίζω
απ' το παράθυρο εκατοντάδες γαλάζια παιδιά)


...με σύμμαχο κι εσένα μικρομεσαίε επιχειρηματία...
(που αν και γλίτωσες το λουκέτο, μπορώ εγώ και φροντίζω ακόμα γι' αυτό)


...με σύμμαχο εσένα;
(μάλλον όχι αγόρι μου! Για σένα φταίει η ώρα η κακιά,
ο στρατηγός άνεμος, ο εξοστρακισμός,
ίσως να σε είπαν και παράπλευρη απώλεια
ακόμα και σεσημασμένο ταραξία...
Αλλά δεν κάνεις για την ευρωπαϊκή μου βιτρίνα)


... με σύμμαχο εσένα, σίγουρα!!!
(αφού υπάρχεις εσύ φίλε μου άστεγε και άλλοι 7 εκατ.
εν δυνάμει άστεγοι εγώ μπορώ να τσεπώνω κοινοτικά κονδύλια
και να "κοιτάζω" καθημερινά τα προβλήματα του πολίτη)
Πάντα έτσι, "σεμνά και ταπεινά"...
Καληνύχτα τώρα...