...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

"Αχ, να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω..."


Φιλαράκια μου,
από τη συλλογή στοιχείων και τη διασταύρωση αυτών στην οποία επιδόθηκα τις τελευταίες μέρες σχετικά με την "παραχώρηση" του Λιμανιού σε κινέζους επενδυτές,
τα συμπεράσματα βάσει δηλώσεων του κινέζου
υπουργού μεταφορών είναι τα εξής:
Από 1-1-2009 ανοίγει ο δρόμος για τη συνύπαρξη
ΟΛΠ - COSCO στο λιμάνι του Πειραιά.
Αυτό θα γίνει χωρίς να υπάρχουν τα φόντα για υγιή ανταγωνισμό
(καθώς όριζε το αρχικό σχέδιο της παραχώρησης)
μιας κι η κατασκευή του προβλήτα ΙΙΙ αναβλήθηκε επ' αόριστον μετά την προσφυγή και τη δικαίωση του Δήμου Περάματος από το Σ.τ.Ε.
Έτσι το αφεντικό στο λιμάνι μετά τους 18 μήνες
(προκαθορισμένος χρόνος συνύπαρξης) θα είναι ένας.
Θα υπάρξει η δυνατότητα προσλήψεων από τον κινέζο επενδυτή εάν κι εφόσον βρεθεί κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό.
Επομένως αίρεται το 18μηνο και κατά συνέπεια τα εργασιακά δικαιώματα των υπαρχόντων εργαζομένων.
Σκοπός και όρος του κινέζου επενδυτή είναι,
α) η μη λειτουργία έτερου εμπορικού λιμένος σε ακτίνα 100 χλμ
(αν μη τι άλλο από τη διασφάλιση του μονοπωλίου) και
β) κατασκευή ή διαμόρφωση των υπαρχουσών
αποθηκών σε 2 τουλάχιστον
εργοστασιακές μονάδες για την
τυποποίηση εισαγόμενων κινέζικων προϊόντων
με προορισμό την Ελληνική κι Ευρωπαϊκή αγορά.
Όλα τα προϊόντα θα φέρουν πιστοποίηση ISO (!!!)
και θα λογίζονται MADE IN E.U
Επίσης θα υπάρχει δυνατότητα παρασκευής προϊόντων
ακόμα και τροφίμων.(βλ. γάλα-μελαμίνη)
Φυσικά ούτε λόγος για την διατήρηση
της παρούσης φάσης του λιμένος δηλαδή
εξυπηρέτηση πλοίων άλλων εταιρειών, διατήρηση συνεργασίας με εκατοντάδες ιδιωτικές μεταφορικές εταιρείες και φυσικά δεκάδες ναυτιλιακά πρακτορεία τα οποία λόγω του μονοπωλίου που (καταφανώς) θα επιβάλει ο κινέζος επενδυτής,
δε θα 'χουν λόγω ύπαρξης στον Πειραιά.
Κάποιος θα ήταν μάλλον αφελής εάν μετά απ' όλα αυτά πίστευε πως θα προκύψουν νέες θέσεις εργασίας, θα υπάρξουν καταναλωτικά οφέλη από τη μείωση τιμών των αγαθών κι ότι θ' ανακάμψει η εθνική οικονομία από την εξευτελιστική παραχώρηση του κερδοφόρου ΟΛΠ.
(Σε 35 χρόνια θα εισπράξουμε όσα κερδίζει ο ΟΛΠ σε 10).
Αντιθέτως το πρώτο που βλέπει κάποιος είναι η αύξηση τιμών των διαμετακομιστικών προκειμένου ο κινέζος να κάνει γρήγορη απόσβεση, χωρίς αναγκαίο εκσυγχρονισμό
και να εξυπηρετήσει το μονοπώλιο του.
Η αύξηση των διαμετακομιστικών θα 'χει άμεσο αντίκτυπο στην αγορά, μιας και βάσει στατιστικών το 70% των προϊόντων που διακινούνται στην Ελληνική αγορά, εισάγονται!
Είναι αμέτρητες οι καταστροφικές συνέπειες για όλους μας αφού το θέμα αυτό έχει άπειρες επεκτάσεις και παραμέτρους οι οποίες δεν χωρούν μέσα σε λίγες γραμμές.
Βγάλτε τα συμπεράσματά σας κι αν συμφωνείτε
στην πρόληψη μιας καταστροφής, αναδημοσιεύεστε το.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Πετώντας...γελαστά!


Φιλαράκια μου,
μαύρες μέρες και σκέψεις περάσανε
σαν συννεφιά και φύγανε...
Βγήκε ο ήλιος ξανά αφού πέσανε
τα μεγάλα μέσα (γι' αυτό είναι οι Φίλοι)
και σαν γνήσιος τρελλός κι αθεόφοβος
θέλησα να χαλαρώσω λιγάκι απογειώνοντας με,
νιώθοντας έτσι για λίγο χωρίς βαρύτητα,
παρέα με τους γλάρους...
Έτσι για να βρεθώ μόνος με τον άνεμο...
Βέβαια δεν πήρα αεροπλάνο όπως ο Κώστας Χατζής,
αλλά πήρα μια...γερανογέφυρα!

Απολαύστε τη θέα και τον αγαπημένο Κώστα Χατζή!
Σας χαμογελώ!!!

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Γελαστό απόγευμα με το ζόρι;



Βαρύς κι ασήκωτος ο ουρανός...
Ψυχική διάθεση υπό του μηδενός...
Ήλιος κι όμορφες εικόνες μόνο στη σκέψη...
Το πρώτο φθινοπωρινό κρυολόγημα
(αυτά παθαίνει όποιος πάει κόντρα στον καιρό)...
Τέταρτη μέρα αξυρισιά...άφιλτρο κι ελληνικός...
Απόγευμα Κυριακής, στο μουντό γκρίζο της πόλης...
Κι ένα τραγούδι, παλιό από το "νέο κύμα", αγαπημένο...
Χαρισμένο σ' αυτούς που με νοιώθουν...

"Μην κουραστείς, να μ' αγαπάς κι η μπόρα θα περάσει..."

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

Έφυγε...μα εγώ θα περιμένω!


Έτρεφα ως τα χτες μια κρυφή ελπίδα...
Δεν μπορεί...δεν έφυγε!
Σήμερα ο ήλιος πάλευε με τα σύννεφα...
Γκριζάρισε η θάλασσα...
Είναι ψέμα, σκέφτηκα...
Δε μπορεί, δε γίνεται, ο χρόνος πάντα σταματούσε....
Δεν χάρηκα τίποτα...μη φεύγεις καλοκαίρι!!!
Από παιδί το φθινόπωρο με μελαγχολούσε...
Και φέτος...πάλι εδώ...
Ως τις 01,00 στο μπαλκόνι...πάλι ψιλοβρέχει!
Αντίο καλοκαίρι...κι ένα τραγούδι να σε θυμίζει...
θα περιμένω...

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη...


Χτες η Ένωση Λιμενεργατών είχε οργανώσει
μια ενημέρωση για τα μέλη της,
μια κουβεντούλα με καφεδάκι ευχάριστη κι εμψυχωτική για τη συνέχιση του δίκαιου αγώνα μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
και την μισθολογική ανισότητα.
Ήμασταν αρκετοί, (οι συνήθεις απουσίες των συναδέλφων που δράττονται της ευκαιρίας να πάνε για μπάνιο,
δε λογίζονται απουσίες)
και εν πάση περιπτώσει είχαμε το ελεύθερο ο καθείς να καταθέσει τις απόψεις και τα ερωτήματά του στο βήμα,
για να γίνει κουβέντα ρε αδερφέ!
Αφού λοιπόν έλαβα το λόγο κι είμαι σχεδόν πριν τον επίλογο παρατηρώ κάπου στο πλάι έναν συνάδελφο να χασκογελάει σχολιάζοντας προφανέστατα εμένα...
Πήρα το βλέμμα μου από κει προσπαθώντας
να συγκρατήσω τη χαμένη ψυχραιμία μου,
αλλά το ρημάδι δε μ' άφηνε...κοίταζα πάλι εκεί!
Είχα δίπλα μου ποτήρια με νερό και καφέ,
τον είχα σε ωφέλιμο βεληνεκές,
άδικο δε θα μου 'ριχνε κανείς αφού από το βήμα καρφώθηκα
και τον είδαν οι περισσότεροι...
Θα μπορούσα βέβαια να του ζητήσω να καταθέσει
αυτός απ' το βήμα τις απόψεις του,
έτσι για να γελάσουμε όλοι...
Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες από ταινίες με Μπρούς Γουίλις,
Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ,
εκείνες οι γροθιές που αφήνουν τον άλλο αιμόφυρτο και αναίσθητο...
Εικόνες απ' το παρελθόν μου, που δεν οπισθοχωρούσα
μπροστά σε διμοιρίες ΜΑΤ, ενώ ο εν λόγω κυριούλης
καθόταν σπιτάκι του τυλιγμένος με φλις κουβέρτες...
Δε θα το θέσω σαν κουίζ στο στυλ μάντεψε τι έκανα...
Εξάλλου εδώ εξομολογούμαι δεν παριστάνω τον Φερεντίνο...
Δεν είπα τίποτα. Προσπάθησα να κρατήσω τουλάχιστον τον ειρμό μου
μιας και δεν είχα κρατήσει σημειώσεις γι' αυτά που έλεγα.
Άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου
σαν να πατούσα πάνω σε τραμπολίνο.
Κατέβηκα (ευτυχώς) κύριος κι έκατσα στη θέση μου.
Πολλοί κατάλαβαν τι συνέβη και μου μίλησαν...
Εγώ όμως νιώθω ακόμα...ρόμπα!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Η γελαστή κατάρα των λιμενεργατών...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα λιμανάκι
κερδοφόρο για τη χώρα που το είχε...
Εκεί μέσα λοιπόν στο λιμανάκι ζούσαν κάτι ανθρωπάκια
με porche και ferrari που τα λέγανε λιμενεργάτες - ρετιρέ...
Όλα πήγαιναν καλά ώσπου μια μέρα ένας χοντρός άνθρωπος
έφερε από τα μακρινά μέρη κάτι μεταρρυθμίσεις και μετά βασάνων
λοιπόν άρχισε να πολεμάει τους λιμενεργάτες - ρετιρέ
γιατί λέει πως έκαναν κακό στον τόπο...
Έτσι διόρισε υπουργό κάποιον που στην αρχή έβριζε
τον χοντρό άνθρωπο
και το επιτελείο του και τους έλεγε καραγκιόζηδες...


Παρ' όλα αυτά συνέχιζε να πολεμάει να πουλήσει το λιμανάκι,
αλλά είχε φάει τέτοιο βρισίδι και τέτοια βλαστήμια
από τους λιμενεργάτες
που στο τέλος τα μάζεψε και λούφαξε επειδή μπλεκόταν τ' όνομά του
και σε κάτι άλλες δουλειές "με φούντες"...

Τη θέση του πήρε ένα άλλο παλικαράκι - φτωχαδάκι που απλά
έκανε πολύ καλή χρήση των μεταρρυθμίσεων και ήθελε να πουλήσει
το λιμανάκι κι αυτός σε κάτι κίτρινα ανθρωπάκια...

Μ' αυτά και μ' αυτά (και με πολλή δουλειά)
η περιουσία του μεγάλωνε
και μεγάλωνε
και μεγάλωνε
...
μέχρι που τον έπνιξε!!!
Έτσι, οι λιμενεργάτες ακόμα πολεμούν κι ο χοντρός κύριος
χτυπάει τον πισινούλη του κάτω για να βρει τελικά τι φταίει...

Κι έτσι ζούμε εμείς καλά κι αυτοί...αμφίβολα!!!


Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Γελαστά για αγάπη, θυσία και ποίηση!



Χωρίς πολλά λόγια...
Μόνο χαμόγελα!
Όσο για το τραγουδάκι δεν είναι τυχαίο...
Επειδή στη μαυρίλα των καιρών κάποιοι ακόμα
φέρνουν το λευκό στη σκέψη μας...
Φιλιά...

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Των γελαστών αγώνων η συνέχεια...( Μέρος VI)

Καλά μου φιλαράκια,
για μια ακόμα φορά ήμασταν πάλι εκεί...
Εκεί που μας τάσσει το δίκιο των πολλών, στην πρώτη γραμμή
των διεκδικήσεων που οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν ως βάθρο
για να στέφονται "νικητές" στο παιχνίδι
των εμπαιγμών τους εις βάρος μας...
Ήμασταν πολλοί...πάρα πολλοί γελαστοί, θυμωμένοι κι ατρόμητοι...
Παραθέτω λοιπόν:

...το μπλοκ των λιμενεργατών...



...ένα από τα πετυχημένα πλακάτ της εργατικής αλληλεγγύης...



...η κατάμεστη οδός Εγνατία...
μα καλά ποιος άραγε μπορούσε ν' αγνοήσει τέτοιου μεγέθους συγκέντρωση;



...τα μπλοκς των εργαζομένων σε εργοστάσια προς λουκέτο
αριθμούσαν εκατοντάδες διαδηλωτών...και μπράβο τους!
Όπως μπράβο και στους συμβασιούχους πυροσβέστες,
τους εξαιρετικά οργανωμένους κατά την παρουσία
εργαζόμενους στην Ολυμπιακή Αεροπορία,
τον ΟΤΕ και τόσους άλλους που δεν είχα ευκαιρία να δω
και να φωτογραφήσω λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων...
Δεν μπορώ να πω μπράβο για το μπλοκ των (αξιωματούχων) αστυνομικών καθώς θεωρώ κοροϊδία την παράστασή τους, καθώς και το υποτυπώδες πανό τους...



Και το πιο πετυχημένο, το πιο υπέροχο,
το πιο μεγαλειώδες που έγινε ποτέ!!!



Υ.Γ: Από τα πολύ προφητικά-κυριολεκτικά τραγουδάκια των Ο.Ρ.Α
του 1992 παρακαλώ!!!

Υ.Γ 2: Παρακολουθήσατε σήμερα το πρωί την κωμωδία της χρονιάς;
Είχε τον τίτλο "Η συνέντευξη του πρωθυπουργού" και πρωταγωνιστούσε ποιος άλλος;
Αυτός που νομίζει πως όντως είναι!
Ε, ρε χάλια!!!
Η ροχάλα πάει σύννεφο κι αυτός νομίζει πως ψιλοβρέχει!

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Γελαστά...όπως πάντα!

Καθάρματα ανεβαίνω Σαλονίκη... Το Σάββατο θα 'μαι εκεί...
Για τους γνωστούς λόγους, πάλι απέναντί σας!!!




Ξεκινάω... Ξέρω ποιους θα βρω μπροστά μου...
Θα γελάσω πάλι... Δυνατά, τρανταχτά!!!




ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΘΥΜΩΣΕΙ...
ΟΛΟΥΣ!