...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Ένα απόγευμα στο θέατρο...

Φιλαράκια μου καλά, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί που λατρέψαμε στη ζωή μας έκαναν τις καλύτερες και μεγαλύτερες παραστάσεις...



Πάρτε λοιπόν το άλλο σας μισό και πηγαίντε μια βόλτα στο θέατρο...



Προσωπικά κι αν θέλετε τη γνώμη μου ο φίλος μου Λεωνίδας Τσίπης (δημιουργός ασύλληπτων θεατρικών επιτυχιών) ανεβάζει τις κάτωθι παραστάσεις...



Θα δείτε ότι έχω δίκιο...





Mαύρη Κωμωδία
“Η εκδίκηση της Ιοκάστης



Μια γυναίκα, ως σύγχρονη Ιοκάστη, καλείται να πάρει την εκδίκησή της σε μια αντροκρατούμενη για χιλιάδες χρόνια κοινωνία.

Οι αλλεπάλληλες ανατροπές, οι ακραίοι χαρακτήρες και καταστάσεις αλλάζουν διαρκώς την πορεία του έργου και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι τελικά το τέλος του.

Άραγε η Ιοκάστη θα καταφέρει να πάρει την εκδίκησή της;



Κωμωδία του Λεωνίδα Τσίπη
Σκηνοθ.: Γ. Παπαθεοδώρου.
Παίζουν: Β. Κολάσης, Θ. Ζέρβας, Κ. Γαβαλλά, Αλ. Μαρτζούκος, Μ. Μπαλούρδου, Ιπ. Τροβάς, Ελ. Τριανταφύλλου.
Σκην.: Μ. Κόκορη.
Μουσ.: Γ. Σπυρόπουλος-Μπαχ.


ΑΛΕΚΤΟΝ

Σφακτηρίας 23, Κεραμεικός, 2103422001
Βραδ: Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ. 9.15 μ.μ. € 15, φοιτ.: € 10. Διάρκεια: 90'.




Κάντε κλικ και στο site του Αθηνοράματος:
http://www.athinorama.gr/theatre/data/performances/default.aspx?id=6089


---------------------------------------------



Μεταφυσικό δράμα
“Το Τούνελ”


Ένα ζευγάρι παράνομων εραστών επιβιβάζεται σ' ένα παράξενο τρένο.
Τι κρύβει η αινιγματική συμπεριφορά του προσωπικού και γιατί δεν υπάρχουν άλλοι ταξιδιώτες;
Ζωή και θάνατος χωρίζονται από μια λεπτή, διαχωριστική γραμμή πάνω στην οποία ισορροπούμε καθημερινά.

Πόσο έτοιμοι είμαστε να περάσουμε από την άλλη μεριά;



Μεταφυσικό του Λεωνίδα Τσίπη
Σκηνοθ.: Μ. Ρετσίλα.
Παίζουν: Τ. Προύσαλης, Μ. Δραγάτσης, Μ. Μαρχάινε, Γ. Καπετανάκος.
Σκην.-κοστ.: Κ. Πανωρίδης.
Διάρκεια 80'



ΕΣΩΘΕΑΤΡΟ

Ακταίου 3, Θησείο, 2103410224
Βραδ: Τρ., Τετ. 9.30 μ.μ. € 17, φοιτ.: € 12. Διάρκεια: 80'.




Κάντε κλικ και στο site του Αθηνοράματος:

http://www.athinorama.gr/theatre/data/performances/default.aspx?id=6084

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Το 35ο μου απόγευμα της 26ης Νοέμβρη


...Απο μικρός σιχαινόμουν αυτή τη μέρα.Γενικά δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις γιορτές, τα πανηγύρια κτλ...μου την έδινε στα νεύρα θυμάμαι να με ντύνουνε σαν μικρό επιχειρηματία και να με πηγαίνουν απο δω κι εκεί στους θείους με τα πουλόβερ και τα γραμμόφωνα, σε μουντές τραπεζαρίες με βαριά άβολα βελούδινα έπιπλα και αυτές τις "σερβάντες" σαν τεράστια φέρετρα...

Πλακώναν οι μεγάλοι τα "ουισκάκια" και τα μεγαλύτερα ξαδέρφια κάνα βερμούτ (γιατί δεν υπήρχε και τίποτ' άλλο στο μαγαζί) κι εγώ έπρεπε να κάθομαι στην άκρη του καναπέ και να μη συμμετέχω σε καμμία κουβέντα παρά μόνο να κοιτάζω τα απαίσια κεντητά κάδρα που κοσμούσαν τους τοίχους ανάμεσα στις απλίκες...

...Τα χρόνια πέρασαν, σταμάτησα τα σούρτα-φέρτα με τους θείους, είμαι στο σπίτι που πάντα ονειρευόμουν, μαζεύω κόσμο και γιορτάζω όποια μέρα του χρόνου γουστάρω...

Μ' ένα πράγμα όμως δε συμφιλιώθηκα ποτέ...

Τ' ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μεγαλώνω ένα χρόνο ακόμα...

Όχι πως δεν τα πάω καλά με την ηλικία μου...Ούτε φοβάμαι που ο θάνατος έρχεται ένα βήμα πιο κοντά...

Αυτό που με θυμώνει είναι πως δεν έζησα μέχρι τώρα με την ένταση "στα κόκκινα"...

Δεν έκανα όλ' αυτά που ήθελα και θα μπορούσα να κάνω για να γίνει ο κόσμος καλύτερος...

Δεν ξέρω τι, μα νιώθω πως όλοι μας έχουμε κλείσει έστω μια φορά τα μάτια μπροστά σε κάτι που συμβαίνει κι ίσως πονά τον διπλανό μας...

Ίσως ακόμα να βαρεθήκαμε ν' ασχοληθούμε με το παιδάκι που κάθεται στον καναπέ, στην απομόνωση...Δεν ξέρω τι θα καταλάβετε απ' όλα αυτά, ίσως είναι μια κατάθεση σκέψεων, ίσως είναι μια αφηρημένη τέχνη που άλλος βλέπει μια νεκρή φύση κι άλλος εμπνέεται ζωή...
Χρόνια καλά, στους εορτάζοντες...

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Το απόγευμα μπροστά στο τζάκι που δεν έχω...


...όσο κρυώνει ο καιρός και μαζευόμαστε όλο και πιο πολύ στο σπίτι (χλωμό!!!) τόσο κρυώνουν και οι εκπομπές της ρημάδας τηλεόρασης...πιο συγκεκριμένα πριν λίγο είχε μια ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ανάλυση στην εκπομπή της, η εγγονή της σ'χωρεμένης της Φεβρωνίας της Τσαράμπενας (αυτή καλέ,που παντρεύτηκε 4 μπασκετμπολίστες για να καταλάβει οτι της πάνε καλύτερα οι μάτσο "δημοσιογράφοι" κι απο τον Κουνιαμπέλα πήγε στον Χοντρομ...μπέλα) anyway...Είχε λοιπόν διακεκριμένους επιστήμονες (πανελίστες γυρολόγους)που μας απέδειξαν περίτρανα οτι τελικά το μυαλό μας δεν έχει τις δυνατότητες ούτε να στραβώνει κουτάλια,ούτε να κινεί άλλα πράγματα...Ρε εδώ βαριόμαστε να κουνήσουμε τον κ..λο μας απ τον καναπέ κι όταν το θελήσουμε τότε και πάλι ο εγκέφαλος δε δίνει εντολή γιατί το'χουμε κάψει, θα'ρχίσουμε να κουνάμε και τα έπιπλα;;;
Και χρειάζομαι κι επιστημονική άποψη για να καταλάβω οτι οι τάχαμου τηλεπαθητικοί χαμάληδες είναι απάτη;Κι εγώ μαλ...ας που μ' έχετε αποχαυνώσει στον καναπέ...Αϊ σιχτίρ είπα και την έκλεισα...
Πήρα "το κορίτσι της βροχής" κι έκατσα στην άκρη του καναπέ δίπλα στο τζάκι που θα΄θελα να΄χα...
Ξεχώρισα πάρα πολλά πράγματα,ατάκες,λόγο και στήσιμο του όλου στόρι...παιδιά είναι εξαιρετικό!!!

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ

1)Μείνετε περισσότερο σπίτι.Εξομαλύνει τη σχέση σας με τους συγκάτοικούς σας..

2)Κλείστε την τηλεόραση κι ανοίξτε την για λίγο στις ειδήσεις,να προβληματιστείτε..

3)Απομακρύνετε ηλικιωμένους γονείς κι ανήλικα παιδιά απ το δέκτη.Δε νιώθουν να το
κάνουν μόνοι τους...

4)Διαβάστε πράγματα που ξυπνούν το μυαλό, όχι σκουπίδια...

5)Φτιάξτε τζάκι...κάνει ευχάριστη την ανάγνωση.Εγώ δεν έχω γι' αυτό έμεινα αγράμματος...


«Το να βρίσκεσαι με το σώμα κάποιου είναι το πιο εύκολο πράγμα στην εποχή μας πια.
Το να βρεθείς με την ψυχή του, αλλά και την αυθεντικότητα της δικής σου ψυχής, είναι η μαγκιά»

Μαρία Γούσιου
"το κορίτσι της βροχής"
http://www.mariagousiou.gr/

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Ένα γελαστό απόγευμα...

..Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε "το γελαστό απόγευμα" που'ναι χαμένο κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...

Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...

Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά , έστω στο χρόνο τ' απογευματινού μας καφέ...

ν' ανταλλάξουμε απόψεις...

να επικοινωνήσουμε βρε αδερφέ...

Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο"Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος